سایت پزشک در مقاله‌ای می‌نویسد:
زمانی زمین از دید ما سیاره واقعا بزرگی به نظر می‌آمد، جنگل‌هایش انبوه، صحراهایش بی‌انتها و معادنش تمام‌نشدنی بودند. جزایر و مکان‌های بکر و ناشناخته‌اش هم دستمایه تخیل نویسندگان بود. شما کافی است چند رمان نویسندگان قرن هجده و نوزده را بخوانید تا به صورت مرتب در قالب توصیف‌ها و داستان‌ها متوجه این دیدگاه شوید. اما حالا چه؟ حالا دیگر فاصله‌ها خیلی کوتاه شده‌اند، بحران آب ما را درگیر کرده است، خیلی وقت‌ها آسمان را نمی‌بینیم و در حسرت نسیمی خنک مانده‌ایم، پرستوها با شهرها قهر کرده‌اند، جنگل‌ها را صاف کرده‌ایم و به یاری فناوری حتی شن‌های آغشته به نفت را می‌مکیم، تا ته‌مانده ذخایر انرژی و معدنی زمین را به چنگ آوریم. زمین تا چه زمانی میتواند این توسعه را تحمل کند؟ به تازگی کتابی با عنوان اوردولپمنت، اورپپولتین، اورشوت منتشر شده است که عکس‌های واقعا تأمل‌انگیزی دارد.
با هم تعدادی از این عکس‌ها را مرور می‌کنیم:
– میدان ذغال سنگ رود Ken در کالیفرنیا که از سال ۱۸۹۹ از آن ذغال سنگ استخراج میشود!
__Natura_.JPG)
