تا ۴۰ سال پیش که غربیها از گرسنگی بخود میپیچیدند، هزار و یک طرفند میزدند تا مردم دنیا را بچاپند. یکی از این طرفند ها، ساخت مؤسسات پر طمطراق و دهان پر کن، مانند سازمان ملل، دفاع از حقوق بشر، دفاع از حقوق کودکان، ثبت و حفاظت از آثار تاریخی، دفاع از دمکراسی، کمیته‌های ورزشی (که البته این نوع کمیته‌های جهانی ورزشی هنوز اعتبار داشته و از این راه کشور‌ها را تحت فشار گذاشته و چپاول میکنند، مثلا قطر و امیر بغایت ابلهش را بیش از یک میلیون بار چاپیدند تا اجازه یابد مسابقات فوتبال جهانی را برگزار کند!) و مؤسسات و سازمان هایی از ایندست بود که با خالیبندی بنام خود میزدند، و خود را مبصر و مرشد کرده و از این راه و از طریق فریفتن احمقها پول بجیب میزدند و البته هنوز هم میزنند. هرچند که امروزه با وقاحت لشگر جهنمی و متجاوز و جنایتکار خود به نام ناتو را فرستاده و در روز روشن به کشور‌های ثروتمند مانند ایران، نیجریه، سومالی، لیبی، عراق، سوریه و و و حمله مستقیم و غیر مستقیم (توسط تروریست‌ها و نوکران جنایتکار خود) کرده و ثروت‌های این کشور‌ها را چپاول و غارت نموده و مردمش را کشتار و سرزمین‌ها را ویران میسازند و آب هم از آب تکان نمیخورد که هیچ، یک چیزی هم دنیا به آنها بدهکار میشود.
یکی دیگر از روشهای پول بجیب زدن غربیها در گذشته (و کم و بیش امروزه ) مضحکه‌ای به نام بازار مد و برند بود. هر ساله در انگلیس و فرانسه و ایتالیا مینشستند و از خودشون مد در کرده و از این طرق احمق‌های دنیا را میفریفتند و هرچه دوست داشتند به آنان بعنوان زیبائی و مدرنیته حقنه میکردند. امروزه این بازار تا حد بسیاری در غرب تخته شده و تنها تعداد معدودی تازه بدوران رسیده و نوکیسه هنوز گله وار در میدان زندگی چریده میشوند. و بیشتر مردم غرب به تنها چیزی که وقعی نمینهند، بازار مد است. ولی خوب تازه بدوران رسیده هایی که جد در جد در تیره روزی و فقر و محرومیت و گرسنگی بسر برده و امروزه با دزدی و جنایت، به لفت و لیلسی رسیدند، هنوز بدنبال این اراجیف که بعنوان ارزش به آنان قبولانده شده، میدوند.
