آلات و ادوات موسیقی از سراسر دنیا

tuning a strange unique instrument by busker in Kensington Market

به فرمان ابلیس گم کرد راه

تروریست‌های دأعشی، النصره، بکوحرام و صد‌ها گروه و دسته جنایتکار و دزد و قاتل و کارتل‌های مواد مخدر و نفتی‌ و و و غربی که در گوشه و کنار دنیا با حمایت سازمان‌های اطلاعاتی‌ غربی مشغول جنایت و فساد و پلیدی میباشند، در رسانه‌های غربی تحت نام گره‌های معترض، مخالف و در بدترین حالت جنگجو! معرفی‌ شده و آنان را با رنگ سپید و سبز و باز در بدترین حالت با رنگ زرد معرفی‌ میکنند، و گروه‌های میهن پرست و ارتش‌های ملی‌ کشور‌ها را که در مقابل این گره‌های جنایتکار مقاومت میکنند را گروه‌های تروریستی‌ و اشرار معرفی‌ و آنان را همواره با رنگ‌های قرمز و سیاه نشان میدهند!

در رسانه‌هایشان ایرانی‌‌ها را تحریم اقتصادی میکنند!! ( از این جک خنده دار تر نیست) درحالیکه روزانه ده‌ها کشتی‌ غولپیکر که هزاران کاتینر را حمل میکنند، میلیون‌ها تن مواد معدنی و خام را از ایران بطرف اروپا و آمریکا برده و این حکایت بیشرمانه ۴۰ ساله در جریان است. ایرانی‌‌ها را تحقیر میکنند و کفش‌های مسخره فوتبال را به فوتبالیست‌های ایران نمیفروشند و از آنطرف پیشرفته‌ترین وسایل سرکوب و شنود و جاسوسی را به نوکران ترک و عرب حاکم بر ایران میسپارند تا ایرانی‌‌ها را دستگیر کرده، به زندان برده، شکنجه و حلق آویز کنند. هواپیمای مسافربری به ایرانی‌‌ها نمیفروشند، و درعوض هروقت صدای مردم ایران که ۴۰ ساله تحت ستم و جنایتند درمیاید، یک هواپیمای جنگی مسخره جلو دوربین گذاشته و آنرا ساخت جمهوری اسلامی مینامند! و چون خودشان جز جنایت دارای هیچ گونه استعداد دیگری نیستند، احمقانه میپندارند که میشود با این طرفند‌های پر و پوسیده خاک تو چشم مردم دنیا پاچید و این پرسش را پاسخ داد که اگر جمهوری اسلامی میتوانست هواپیمای جنگی بسازد، ابتدا یک هواپیمای مسافربری میساخت تا چنین در مقابل خرید هواپیما ذلیل نباشد.
خلاصه اینکه دنیا دست مجانین خطرناک و بیرحم است که بشدت بمواد مخدر وابسته ا‌ند، و بیچاره مردم معمولی‌ دنیا که آماج دیوانگی‌ها و خشونت این اراذل و اوباش روانی‌ و معتاد و سادیستی میباشند. و بیچاره تر کسانی‌ که میپندارند حالشان خوب است چرا که در گروه حاکمند، و نمیدانند که هنوز نوبتشان نرسیده است.

صلیب شکسته نماد آریاییها - سو، هست و هستی

چلیپا، صلیب شکسته، گردونه خورشید، یا براساس نام باستانی آن "سواستیکا" یک چلیپا با شاخه‌های ۹۰ درجه به سمت راست یا چپ است. که معمولاً با جهت افقی یا گوشه‌هایی با زاویه ۴۵ درجه است.

این نماد در تاریخ کهن ایران و همچنین آثار کشف شده از فرهنگ‌های ایرانی٬گسترده در تمامی دنیا(تا ۳۰۰ سال پیش تنها امپراطوری پارس‌ها بر دنیا حکومت میکرد و دنیا به ۷ نقطه و یا کشور تقسیم میشد که اکثر آنها زیر پرچم امپراطوری پارس‌ها بودند. بهمین دلیل است که آثار باستانی مشابه پارسی در تمامی دنیا موجود است و از اسیا و اروپا گرفته تا امریکای جنوبی و تمامی آفریقا.) بچشم می‌خورد. با این حال اولین نمونه‌های استفاده از چلیپای شکسته مربوط به سفالهای یافت شده در استان خوزستان در ایران در ۵ هزار سال قبل از میلاد است.

محمد ناصری فرد نویسنده کتاب سنگ نگاره‌های ایران در این باره می گوید: در ایران باستان این نشان مقدس را گردونه مهر می گفتند. نقش‌های متعدد صلیب شکسته یا گردونه مهر در نقاط مختلف ایران کشف شده است. گردونه  مهر واژه سواستیکا برگرفته از زبان سانسکریت و آمیزه‌ای از سو، هست و هستی است. سواستیکا همچنین نشانه آب، خاک، باد، آتش یا خورشید و خوش اقبالی هم بحساب می آمد. این نماد در میان سنگ نگاره‌های ایران(۵۰۰۰ ق.م) و طرح روی سفالینه های ایران(۳۰۰۰ ق.م) به صورت متعدد دیده می شود.
سیاست‌های جنایتکارانه و عقده‌ای منشانه احمق‌های غربی، که برطبق آن هرچه نماد تمدن کهن بشری است که اتفاقا متعلق به ایرانی‌‌ها است، به گروه‌ها و دسته‌های جنایتکار ساخت خودشان، نسبت داده میشود تا بدین ترتیب عظمت امپراطوری جهان شمول و شگفت انگیز آریایی و پارسی‌ که تماماً براساس علم و خرد برپا بود، پایین کشیده و بطرز احمقانه‌ای ننگین سازند.

براساس اطلاعاتی که این کارشناس داده است، گردونه خورشید بروی سنگ نگارههای بسیاری در گوشه و کنار ایران نیز دیده شده است، تاکنون سنگ نگاره هایی در کردستان، بیرجند و تیمره در استان مرکزی با نقش گردونه خورشید دیده شده اند.

همچنین یک گردنبند ایرانی کشف شده در استان گیلان که دارای قدمتی در حدود یک هزار سال قبل از میلاد است و امروزه ، موزه ملی نگهداری می شود نیز نماد گردونه مهر دیده می شود. (البته اگر این گردنبند هم به سرنوشت آثار باستانی دیگر ایران دچار نشده و مانند جواهرات سلطنتی، تخت طاووس، شیر سنگی‌ همدان و هزاران هزار آثار باستانی دیگر و ارزشمند از موزه‌ها و کتاب خانه‌های ایران دزدیده و به غرب برده نشده باشد.پس از فتنه ۵۷ و اشغال ایران توسط غربی‌ها و سپردن آن به دست نوکران ترک و عرب، تمامی آثار باستانی ایران توسط غربی‌ها و اسراییل از کشور دزدیده و به خارج برده شده است. امروزه بی‌ هویتی، بی‌ فرهنگی‌، بی‌ ریشه گی، توحش، بی‌ شناسنامه بودن و بی‌ پدری غربی ها، توسط ساخت فیلم‌ها و سریال‌های مسخره و توسط امپرطوری فاسد و جنایتکار رسانه‌ای غربی، به ایرانی‌‌ها تحمیل گشته و غربی‌ها خود را وارثان تمدن شگفت انگیز پارسی معرفی‌ میکنند.)

گردنبدی با نشانه گردونه مهر یافت شده در گیلان

سواستیکا از واژه سانسکریت "svastika" مشتق شده و به معنای خوب برای بودن است. این نشان بر روی اشیا یا مردم ایجاد می شد تا برایشان شانس بیاورد. این نشان برای هزاران سال متداول بوده است، خصوصاً به عنوان یک نماد در کتابهای مقدس، به معنای بخت، برهما یا سامسارا (تولد دوباره). امروزه این نشان در آثار هنری و معماری کنونی و باستانی و نیز در خرابه‌های شهر تاریخی تروآ دیده می شود.

خورشیدی در هر مشت‌

میرویید در جنگل
خاموشی رویا بود
شبنم برجا بود

درها باز چشم تماشا باز
چشم تماشاتر، و خدا در هر چشم آیا بود؟
خورشیدی در هر مشت‌
بام نگه بالا بود
می بویید
گل وا بود؟
بوییدن بی ما بود
زیبا بود
تنهایی، تنها بود
ناپیدا، پیدا بود
او آنجا، آنجا بود.

سهراب سپهری

شب ما روز ایشانست که بی‌اغیار می‌ماند

شانس، در واقع همان حساب احتمالات است. حساب احتمالات شاخه‌ای از دانش ریاضی‌ و منطق است. دانش ریاضی‌ که حاصل تفکر نیاکان خردمند پارسهاست، تنها واقعیت قابل اعتماد و موجود در دنیاست.

چرا تنها زبان پارسی است که فضایی‌ها به آن واکنش نشان میدهند؟

واقعیت از چشم بیگناه کودکان

گر جان ز شیدایی بلب آری

گفتم که بعد از آنهمه محنت
آن عشق و آن دنیای محبت
آن سر بزانو بردن و زاری
آن عشق و آن دلداری و یاری
تو مرا تنها نگذاری
تو مرا تنها نگذاری

گفتم پس از آن بیخبر‌ها
آن گریه‌ها، دیوانه گری‌ها
گر جان ز شیدایی بلب آری
جز من بیاری دل نسپاری
تو مرا تنها نگذاری
تو مرا تنها نگذاری

تا دلم مست و مدهوش تو شد
گلشن عشقم آغوش تو شد
گفتم که به یاری
تو مرا تنها نگذاری
تو مرا تنها نگذاری

هر زمان بردی نام دگران
چون مرا دیدی از غم نگران
گفتی که بجز من بجهان دلداده نداری
تو مرا تنها نگذاری

گمان ندارم مرا بدرد و غم جدایی بسپاری
ز غم بمیرم اگرکه تنها و بیپناهم بگذاری
مرو که ترسم خدانکرده، دگر نیایی به بر من
ندانی آندم، که بیتو هستم، دلم چه آرد بسر من

تا دلم مست و مدهوش تو شد
گلشن عشقم آغوش تو شد
گفتم که به یاری
تو مرا تنها نگذاری
تو مرا تنها نگذاری

هر زمان بردی نام دگران
چون مرا دیدی از غم نگران
گفتی که بجز من بجهان دلداده نداری
تو مرا تنها نگذاری
تو مرا تنها نگذاری.

مرا تنها نگذاری
ترانه سرا :بیژن ترقی
آهنگ: شادروان پرویز یاحقی
در دستگاه سه گاه
خواننده: حمیرا

تنها نگذاری - آلبوم ۴۰ آهنگ طلایی - حمیرا

جای پا

به خون پدر جویم از کوه کین

اگر در مقامی بودم که میتوانستم به دوست عزیزی سفارش و نصیحتی کنم، به او می‌گفتم که کودکانش را مانند بزغاله بیخبر از همه جا بار آورد. و اجازه دهد که آنها کودکی شاد و پر نشاط و بیخبر از همه جا را داشته باشند. اگر در مقامی بودم که میتوانستم در راس کشور تصمیمی بگیرم، منشوری را به دروازه شهر‌ها می‌‌آویختم که در پی آن "دانستن" جرم محسوب گشته و هیچ کس اجازه "دانایی" نداشته و همه در سبزه زار‌ها بیخبر از همه جا بکار و زندگی‌ پرداخته و مشغول ارضای غرایز خود باشند. اگر قدرتی‌ داشتم غرب را از صفحه روزگار محو می‌کردم تا دیگر کسی‌ شبانه به خانه بیخبران نریخته و کودکانشان را کشتار نکرده و مالشان را چپاول نکرده و آنها را گریان در ویرانه‌هایشان بجا نگذارد. اگر میدانستم که زمین قلمرو ابلیسِ زشت خو و اهریمن پیشه است، هیچگاه پا بر روی زمین نمیگذاشتم و در همان دنیایی که موجودیت یافته بودم، میماندم. اگر میدانستم که حوا به خدا خیانت می‌کند، او را هیچگاه از دنده چپ آدم نمیساختم.

و آدمی‌ یا باید میدانست و یا نمیدانست، یک چیز مسخره و پشم در وسط بودن، چیزی جز رنج در بر ندارد.

آلات و ادوات موسیقی از سراسر دنیا

deep chill out strange musical amazing guy plays extremely rare instrument cant stop listening

صد پرتو من در آب‌

اینجاست، آیید
پنجره بگشایید
ای من و دگر من ها
صد پرتو من در آب‌

مهتاب تابنده نگر
بر لرزش برگ‌
اندیشه من، جاده مرگ‌

آنجا نیلوفرهاست‌
به بهشت‌، بخدا درهاست‌
اینجا ایوان
خاموشی هوش، پرواز روان‌

در باغ زمان تنها نشدیم‌
ای سنگ و نگاه
ای وهم و درخت
آیا نشدیم؟

من صخره – منم‌
تو شاخه – تویی‌
این بام گلی‌، آری‌
این بام گلی، خاکست
و من و پندار

و چه بود این لکه رنگ، این دود سبک ؟
پروانه گذشت؟
افسانه دمید؟
نی، این لکه رنگ
این دود سبک، پروانه نبود
من بودم وتو
افسانه نبود
ما بود و شما.

سهراب سپهری

elaheh baz amad

گر از نسق فتاده احوال ما چه نقصان , عِقد گهر ز قیمت کی افتد از گسستن

ترک این فکر و پریشانی بگو, حال و یار و کار نیکوتر بجو

ای حد پریدن

سرچشمه رویش هایی‌
دریایی‌، پایان تماشایی‌
تو تراویدی‌
باغ جهان تر شد، دیگر شد
صبحی سر زد، مرغی پر زد

یک شاخه شکست
خاموشی هست‌
خوابم بر بود
خوابی دیدم‌
تابش آبی در خواب
لرزش برگی در آب‌
اینسو تاریکی مرگ
آنسو زیبایی برگ‌
اینها چه‌
آنها چیست‌
انبوه زمانها چیست؟
این میشکفد، ترس تماشا دارد
آن میگذرد، وحشت دریا دارد
پرتو محرابی، می تابی‌
من هیچم‌
پیچک خوابی‌ بر نرده اندوه تو می پیچم‌

تاریکی پروازی‌، رویای بی آغازی، بی موجی، بیرنگی
دریای هم آهنگی‌.

سهراب سپهری

Homayra - Rahe Jodaee | حمیرا - راه جدایی

قضیه برعکس ثابت میشود

نمیدانند که آدمی‌ برای رسیدن به معرفت میبایستی مانند دیگر آدمیان و بروش‌های گوناگون بزیید. برای فهمیدن زندگی‌ میبایستی همه گونه تجربه کرد، برای فهمیدن سیری میبایستی گرسنه بود برای فهمیدن جوانی‌ میبایستی پیر بود، برای فهمیدن سرما میبایستی زیر آفتاب رفت. برای فهمیدن آدم نیز میبایستی مانند آدمیان زندگی‌ کرد. میبایستی فقیر بود، ثروتمند بود، گمنام بود، شهیر بود، گوشه نشینی کرد، در جمع درخشید، میبایستی مست بود، هوشیار بود، سفر کرد، زندانی بود، باید حماقت کرد، دانا بود و و و. بقول مولانا آدمی‌ با خواندن کتب و تجربیات دیگران، مانند همان اشخاص پیل ندیده‌ای است که بدون اجازه پیل بان، شبانه وارد پیلخانه شدند، و چون از ترس افشا شدن، چراغ نیفروخته بودند (خود تجربه نکرده بودند) با کشیدن دست بر اندام پیل (با خواندن کتب دیگران) سعی‌ در فهمیدن شکل پیل داشتند و نتیجه اینکه هرکدام به برداشتی متفاوت و نادرست از شکل پیل رسیدند. پس از آن این جمع بی‌تجربه ولی‌ مغرور، کشیدن دست بر اندام پیل را تجربه انگاشته و خود را برآنچه ادعا داشتند، محق دانسته و بر سر این دانسته خود، بجان هم افتاده و تا پای مرگ برای اثبات عقیده و نظر خود جنگیدند. و شما که پیل را میشناسی، وقتی‌ تعصب و اصرار هر کدام را در شناخت و دانستن شکل پیل میبینی‌، هم خنده ات می‌گیرد، هم بحیرت فرو میروی و هم متاسف میشوی. و این درست اتفاقی است که برای اندک آدمیانی که شاهدان هستی‌ ا‌ند، افتاده و میافتد. و آدمیان دیگری هم هستند(۱) مانند دانشمندان، حکما، بزرگواران و فیلسوفان ایرانی‌، از جمله فردوسی‌، خیام، سعدی، حافظ، مولانا، بایزید، حلاج، عطار، نظامی، ناصر خسرو و هزاران هزار دیگر که تلاش بی‌ ثمر میکنند تا با نوشتن داستان و شعر و مثنوی و قصیده و سفرنامه و مثال و نمونه، به دیگران بفهمانند و آنان را ملتفت سازند. و البته هم که موفق بودند و تا ۲۰۰ سال پیش آدمیان در بهشت زمینی‌ - و با وجود تمام ویژگی‌‌های مثبت و منفی‌ انسانی‌ و دیو‌های درونی‌، کم و بیش با صلح و صفا و با احترام به موجودیت یکدیگر، طبیعت و کره زمین در کنار هم میزیستند. ولی‌ متاسفانه ۲۰۰ سال است که نسل بربر‌ها و احمق‌ها با آدمیان قاطی‌ گشته و مانند علف هرز رشد کرده و هستی‌ موجودات روی کره زمین و انسان و انسانیت و بشر را بنابودی کشانده است.(۲) و در نتیجه امروزه حتی گفتگو در مورد "انسانیت" هم تاحد زیادی شوخی‌ و جک مینماید.

بپیچاند از خون من کردگار

خون آدمی‌ یکی‌ از شگفتی‌های طبیعت است. اگر خون کامل و سالم باشد، آدمی‌ از نظر جسمی‌ و روحی‌ فردی توانا و تندرست است. و برعکس وقتی‌ خون کامل و سالم نباشد آدمی‌ دچار بیماری‌های گوناگون جسمانی‌ و بیماری‌های عصبی میگردد. خون آدمی‌ هم از مشخصات ویژه برخوردار است و هم رفتار ویژه. مثلا از مشخصات خون این است که دارای مواد معدنی و آنزیم‌های مختلف است. و از نظر رفتاری هم مثلا

وقتی‌ که خون به سردی میگراید، استخوان بندی بدن تحت تاثیر واقع شده و درد در نواحی کمر و زانو‌ها حس میشود. همچنین سیستم عصبی آدمی‌ هم تحت شعاع قرار گرفته و آدمی‌ بطور طبیعی دچار بی‌ حسی و لختی میگردد. در این حالت معمولا خون رقیق است. و زمانی‌ که خون به گرمی‌ میگراید، سیستم عصبی آدمی‌ بشدت تحریک میگردد ، و بینایی آدمی‌ کم میشود. قوای جنسی‌ افزایش یافته، کبد ملتهب میشود. و به پوست و چشم‌ها آسیب وارد میگردد.

این مطلب در مورد کسانی‌ که در ناحیه ایران بزرگ (از مرز‌های چین گرفته تا بالکان در طول و در عرض از مسکو گرفته تا تمامی شمال آفریقا) زندگی‌ میکنند صادق است. چرا که این مردم از نظر خونی بسیار قوی تر از دیگر مردمان میباشند. خون این دسته از مردم بطور طبیعی اجزای کامل خون را داراست. اما برخی‌ مردمان، بویژ آنانی‌ که در شمال اروپا زندگی‌ میکنند دارای خون نچندان کاملی هستند. معمولاً مواد معدنی نظیر آهن و ید و برخی‌ دیگر از عناصر معدنی در خون این افراد کمتر از مردم ایران بزرگ است. در نتیجه این مردم هم از نظر جسمانی‌ و هم از نظر روانی‌ دچار مضیقه و مشقتند. به همین دلیل بسیار آسیب پذیرند.

خوراکی‌ها و نوشیدنی‌ها عوامل و فاکتور‌های اساسی‌ برای داشتن خون سالم و کامل میباشند. خوردن گوشت(از هر نوع) خون را مسموم و غلیظ کرده و نیروی کاذبی را در بدن تولید می‌کند که در نهایت(سنین کهن سالی‌) برای آدمی‌ بسیار مضر است و موجب رنج او میگردد. خوردن مشربات الکلی به میزان نامناسب و مصرف دارو‌های شیمیایی و مواد مخدر تاثیرات مستقیم بر روی سلامت خون دارند.

(هرکسی‌ میبایستی ظرفیت دریافت مواد را از طرف بدن خود بشناسد و بیش از توانایی آن مواد خارجی‌ را وارد بدن خویش نکند، برخی‌ ظرفیت نوشیدن یک لیتر مشروب حاوی الکل را درطی‌ روز دارند، درحالیکه برخی‌ حتی بوی آنرا هم نمیتوانند تحمل کنند. در مورد داروها و مخدرات هم همین واقعیت برقرار است.)

ویتامین سی‌ باعث رقیق شدن خون میشود. درحالیکه ویتامین‌های "ا" و خانواده "بی‌" موجب غلظت خون میگردند. معمولا آدم‌هایی‌ که خون رقیقی دارند، خونسرد نامیده شده و آدمیان با غلظت خون بالا برای خود اصغر ترقه‌ای میباشند.

خون همچنین تحت تاثیر ترس، غم، عشق، محبت، شادی، نگرانی‌ و دیگر حالات روحی‌ آدمی‌ است. و بیماری‌ها و سلامت جسمانی‌ هم بروی خون تاثیرات بسزایی دارند. اما از تمامی این مطالب فیزیکی‌ گذشته خون آدمی‌ دارای مخازن اطلاعاتی‌ و تاریخی گسترده است. خون آدمی‌ تمامی تاریخچه موجودیت بشر از زمان خلقت تا امروز را در خود پنهان دارد. از طریق خون آدمی‌ میتوان بمطالب بسیاری پی برد. و این واقعیت که وقتی‌ خونی آلوده میگردد، تنها برای خود شخص مضر نیست، بلکه خطر عظیمی‌ برای تمامی آنچه که در اطرافش جریان دارد میباشد، چرا که اگر چنین خونی در زمین قرار گیرد، یک جریان هولناک را در طبیعت اطراف خود راه میندازد که مهار آن تقریبا ناممکن است. متاسفانه این جریان هولناک بسرزمین‌های ما هم رخنه کرده و روزبروز هم بر وسعتش افزوده میگردد.

(فرانسوی‌های جنایتکار وحشی، در لباس انساندوستی‌ و آدم، در دهه ۶۰ خورشیدی پس از فتنه سال ۱۳۵۷، با همدستی نوکران دست نشانده خود، آخوند ابلیس و نوکران ترک و عرب، مقادیر زیادی خون آلوده به بیماری ایدز و دیگر بیماری‌ها را به ایران وارد کرده و به بدن بیماران ایرانی‌ تزریق کردند. ژاپنی‌ها ده‌های زیادی است که به دنبال شبیه سازی خون ایرانی‌‌ها برای مردم خود میباشند. غربی‌ها از هر فرصتی برای مخلوط کردن نسل خود با خون ایرانی‌‌ها سؤاستفاده میکنند. و و و پلیدی‌های دیگر که از بس اینجا تکرار کردم دیگر دل خودم هم بهم میخورد.)

چون تو جبر او نمی‌بینی مگو, ور همی بینی نشانِ دید کو؟

آلات و ادوات موسیقی از سراسر دنیا

Coyote & Crow- "My Favorite Color" NYC Street Musicians BANJO BASS, BASS BANJO, BANJOBASS

بزمی بود، برچیدند

بر آبی چین افتاد
سیبی بزمین افتاد
گامی ماند
زنجره خواند
همهمه ای خندید
بزمی بود، برچیدند
خوابی از چشمی بالا رفت‌
این رهرو تنها رفت
بی ما رفت‌
رشته گسست‌
من پیچم‌، من تابم‌
کوزه شکست‌
من آبم‌
این سنگ، پیوندش با من کو؟
آن زنبور، پروازش تا من کو؟
نقشی پیدا آینه کجا؟
این لبخند، لبها کو؟
موج آمد، دریا کو؟
می بویم‌، بو آمد
از هرسو، های آمد، هو آمد
من رفتم‌، او آمد، او آمد.

سهراب سپهری