به یزدانِ توانا و پاکم سوگند که بجز آدمی هیچ موجود بربر دیگری یافت نمیشود.
سگی دارم که به ادعای مضحک انسان احمق غربی یکی از خطرناکترین نژاد‌های سگ است. شاید دلیل اینکه این نژاد از نوع خطرناک توصیف و شناخته میشود، قدرت شگفت انگیزی است که دارد. این نژاد سگ میتواند با گردنش تا نیم تن وزن را بکشد. با قدرت فکش میتواند هر استخوانی را -به مانند آبنبات در دهان آدمی- خرد کند. و زمانی که از نظر احساسی برانگیخته شود( مثلا خشمگین شود یا بترسد یا احساس خطر کند) تبدیل به یک ماشین کشتار میگردد. اما همین سگ آنچنان مهربان، فهمیده، وفادار و دوست داشتنی است که حتی فکر کردن به او، بجز لبخند بر لبها، چشم‌ها را نیز تر میکند.
این سگ بی‌نیاز از تمامی اشیاء ساخت آدمی است و تنها تکیه بر طبیعت دارد. سردش باشد در پناه سوراخی خود را گرم میکند. گرمش باشد به سایه درختی قناعت میکند، تا زمانی که سیر باشد بدنبال شکار نمی‌رود، تا پا روی دمش گذاشته نشود(تهدید نگردد) در حالت دفاعی قرار نمیگرد و جانش را برای خانواده اش( به اصطلاح صاحبش) میدهد و او را در هر حالتی( چاق، لاغر، زیبا، زشت، تمیز، کثیف، سالم، بیمار، جوان، پیر و و و) دوست دارد و از روی محبت میلیسد و صورتش همیشه مهربان و خندان است و تا پایان عمر نسبت به صاحبش وفادار میماند.
