در زمان امپراطوری صفوی که تا ۲۰۰ سال پیش بر تمامی دنیا حکومت میکرد (همان امپراطوری که در جنگ جهانی دوم کشور‌های ایران، آلمان، ایرلند، ایتالیا و اسپانیا برای زنده کردنش تلاش کردند) ساخت عروسک بسیار متداول بود. عروسک‌هایی که با لباس‌های فاخر توری و ابریشمی و جواهرات واقعی تزئین میگشتند. این عروسک‌ها آنچنان زیبا ساخته میشدند، که زیبائی آنها زبانزد شده و وارد فرهنگ اصطلاحات پارسی گشته و ایرانیان هر دختر و یا زن زیبائی را که میخواستند تحسین کنند، به او عروسک میگفتند.
این عروسک‌ها حتی تا پس از جنگ جهانی دوم، سوغات گرانبهایی بود که از ایران به تمامی دنیا برده میشد. پس از آن ساخت عروسک بشکل و مدل دوران صفوی در غرب مد شده و تا پس از فتنه ۵۷ در ایران(سال ۱۹۷۹ میلادی) و اشغال ایران توسط غربی ها، جز تولیدات پر درامد غربی‌ها بود. پس از آن چون مدارک و اسناد بسیار محکمی حاکی بر ایرانی بودن عروسک سازی در دنیا وجود داشته (بزرگترین و زیباترین عروسک ساخت ایران در موزه‌های غربی موجود است) و نمیتوانستند این یکرغم را هم مانند تمامی آنچه که تا کنون مال خود کرده‌اند، بنام خود بزنند، عروسک ها را ابتدا بشکل کودکان ساختند که ایده بسیار مزخرفی بود و سپس در هالیوود تلاش شد تا عروسک‌ها هم مانند اکثر نماد‌های ایرانی و پارسی، بعنوان موجودات ترسناک و شیطانی در فیلم‌های احمقانه و تهوع آور خود معرفی کرده و بدین ترتیب شهرت آنان را آلوده سازند.
