آلو آلو، چند سیخ کوبیده با دو سیخ گوجه به بخش ویژه بیمارستان ...... آلو آلو چند سیخ کوبیده با دو سیخ گوجه با آمبولانس به بخش ویژه .... آلو آلو...
در اتاق بیماری که هر لحظه احتمال مرگ او میرود، دو پرستار ترک بساط کباب پهن کرده و ضمن چت در فیسبوک، یک پیک نیک بیمارستانی اجرا کردند..... بعد شاکی میشوند که چرا جک یه روز یه ترکه ساخته میشود!!
یعنی فقط یک ترک میتونه در محیط بیمارستان که مملو از میکرب و ویروس و مریضی است، آنهم بخش مراقبت‌های ویژه که بوی مرگ میدهد، و میبایستی از هرگونه میکرب عاری باشد و بهمین دلیل هم بخش ویژه نامیده میشود، بساط خوراک و کباب راه بیاندازد، معمولا مردم (حتی زمانی که مجبور باشند) یک لیوان آب را هم به اکراه در آنجا می‌نوشند.
به گزارش شبکه خبری گیتی ، پهن کردن بساط کبابخوری در بخش مراقبت‌های ویژه یک بیمارستان درترکیه بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت.
عکس‌های منتشر شده نشان میدهد که دو پرستار بیمارستانی در ترکیه برخلاف مقررات مربوط به بیمارستان سور و ساتی در بخش مراقبت‌های ویژه براه انداخته اند.
بخش مراقبت‌های ویژه بمنظور حفظ جان بیمار و جلوگیری از انتشار بیماری‌ها باید از نظافت و بهداشت کامل برخوردار باشد.
سایت‌های خبری ترکیه تصاویر مربوط به کباب خوری دو پرستار زن و مرد در حالی که بیماری درحال مرگ روی تخت پشت سرآنان خوابیده را منتشر کرده اند!
این دو پرستار احتمالا بعد از بساط کباب خوری، بساط‌های دیگری هم، همان جلو بیمار در حال مرگ، پهن کرده‌اند که به علت بند بودن دست و پایشان ، نتوانسته اند از آن عکس گرفته و با افتخار در فیسبوک‌شان بگذارند!
رئیس پیشین واحد اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل (آمان) در اظهاراتی کشورهای عربی اطراف اسرائیل را حیوان توصیف کرد.
به گزارش پایگاه خبری شبکه خبری العالم ، روزنامه هاآرتص برای نخستین بار سخنان ژنرال ذخیره " عاموس یادلین" را منتشر کرد که در آن اعراب را حیوان می نامد و می گوید : اسرائیل همچون یک ویلا در میان جنگلی است که حیواناتی در این جنگل با همدیگر بازی می کنند.
هاآرتص با اشاره به اینکه این سخنان یادلین ، اکتبرسال ۲۰۱۳ در کنفرانسی در دانشگاه هاروارد آمریکا بیان شد ، افزود : کنفرانس مذکور برای بررسی روابط آمریکا و اسرائیل و خطرات پیش روی واشنگتن و تل آویر برگزار شده بود و دان مریدور وزیر پیشین اطلاعات و انرژی اتمی اسرائیل نیز در آن حضور داشت.
به یاد هایده خواننده‌ی که برای دلهای مردم میخواند و در دلهای مردم همیشه جاودانه است.
ملالِ پنجره را آسمان به باران شُست
چهار چشمِ غُبارینش از غباران شُست
از این دو پنجره امّا- از این دو دیدهیِ من-
مگر ملالِ تو را می توان به باران شُست؟
امان نداد زمان، تا نشان دهیم که دست
هنوز میشود از جان به جایِ یاران شُست
گذشتی از من و هرگز گُمان نمیکردم
که دست میشود اینسان زِ دوستداران شُست
تو آن مُقدّسِ بیمرگ- آن همیشه- که تن،
درونِ چشمهیِ جادویِ ماندگاران شُست
تو آن کلام که از دفترِ همیشهی من
تو را نخواهد بارانِ روزگاران شُست.
حسين منزوی یاد و نامش جاودان و گرامی
سایت nnsroj می‌نویسد:
تقریبا یک سال پیش، در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۴، سه کامیون که به سوی سوریە در حرکت بودند، توسط ژاندارمری متوقف میشوند. بازرسان بە سرنخ‌هایی مبنی بر انتقال اسلحه دست یافتە بودە و دادستان، عزیز تاکجی، نیز یک حکم بازرسی را بە امضاء رساندە بود.
این حادثە بە رسانەها درز پیدا کرد. اما این موضوع که چندین محموله اسلحە با تندروهای سوریە معامله شدە است، در حد یک شایعە ماند، چرا کە بە سرعت بر روی این موضوع سانسور خبری ایجاد شد. این مورد بە عنوان یکی از بسیار موارد قاچاق اسلحه بە سوریە ثبت شد، کە بە شکل محتاطانەای دربارە آن گزارش‌هایی منتشر گردید. رجب طیب عردوغان، نخست وزیر پیشین و رئیس جمهور و دیکتاتور فعلی، بە طور علنی اظهار کرد: "آنها اجازە متوقف کردن کامیونهای MIT (دستگاە اطلاعاتی ترکیە) را ندارند، آنها فاقد چنین اختیاری هستند! این کامیونها کمک‌های بشر دوستانه را منتقل می‌کردند."
صورت جلسه ژاندارمری با مهر Gizil یا "محرمانە"، کە توسط یک گروه هکر با آدرس@LazepeM، این هفتە در تویتر منتشر شدە است، داستان متفاوتی از این ماجرا را بازگو می‌کند. بخشی از این سند نوشتە شدە (دست خط صورت جلسە)، این ظن را بە شدت قوی می‌کند کە حکومت از تندروها حمایت کردە است تا با این اسلحەها ضرباتی را متوجە بشار اسد، بکنند. بنابراین محمولەهایی کە شامل اسلحه، راکت و مهمات بودند، مسلما برای القاعدە فرستادە می‌شدند. این کاروان تسلیحات توسط مقامات امنیتی در یک ماشین آیودی مشایعت و همراهی می‌شد.
با او دلم به مهر و مودت یگانه بود
سیمرغ عشق را دل من آشیانه بود
بر درگهم ز جمع فرشته سپاه بود
عرش مجید جاه مرا آستانه بود
در راه من نهاد نهان دام مکر خویش
آدم میان حلقهٔ آن دام دانه بود
می‌خواست تا نشانهٔ لعنت کند مرا
کرد آنچه خواست آدم خاکی بهانه بود
بودم معلم ملکوت اندر آسمان
امید من به خلد برین جاودانه بود
هفصد هزار سال به طاعت ببوده‌ام
وز طاعتم هزار هزاران خزانه بود
در لوح خوانده‌ام که یکی لعنتی شود
بودم گمان به هر کس و بر خود گمان نبود
آدم ز خاک بود من از نور پاک او
گفتم یگانه من بوم و او یگانه بود
گفتند مالکان که نکردی تو سجده‌ای
چون کردمی که با منش این در میانه بود
جانا بیا و تکیه به طاعات خود مکن
کاین بیت بهر بینش اهل زمانه بود
دانستم عاقبت که به ما از قضا رسید
صد چشمه آن زمان زد و چشمم روانه بود
ای عاقلان عشق مرا هم گناه نیست
ره یافتن به جانبشان بی رضا نبود.
سنایی غزنوی
به گزارش خبرگزاری"آسوشیتدپرس" ، اعضای ترک گروه تروریستی "دولت اسلامی" (داعش) تهدید کردند که اگر دولت ژاپن طی ۷۲ ساعت ۲۰۰ میلیون دلار باج به آنها پرداخت نکند ، دو گروگان ژاپنی خود را اعدام خواهند کرد.
نخست وزیر ژاپن طی سخنرانی پرداخت پول به تریست‌های ترک داعش را رد کرد، و از اردن خواست تا برای آزادی شهروندان ژاپنی کمک کند. از هر جایی گروگان گرفته میشود، دولت‌هایشان میروند سراغ شاگردان اهریمن، اردن و ترکیه!!
حتما ترک‌ها میخواهند بیمارستانی ، پلی چیزی بسازند، یکی دو میلیار پول کم دارند!
یک وقتی هست که یک مطلبی واقعا وجود دارد، ملموس است، دیدنی است، فهمیدنی است و مردم دنیا هم آنرا می‌بینند و موجودیتش را تأیید میکنند. مانند موجودیت گروه فمن‌ها در کشورهای مختلف دنیا که زنانی هستن که همان چماقی‌ای که در طول تاریخ بر سرشان خورده و به خاطر آن سرکوب شده‌اند، یعنی استفاده از بدن و مظاهر زنانگیشان، را بدست گرفته و بر سر آنچه که با آن مخالفتند می‌کوبند.
یک وقتی هست که مطلبی وجود نداره ولی مردم متقاعد شده‌اند که وجود دارد، و از طریق مطبوعات و امپراتوری رسانه‌ای و نشر فساد، جنایت و پلیدی شستشوی فکری و مغزی شده و حماقت گونه زیر بار تحمیل فکری رفته و اذعان میکنند که این مطلب هست با اینکه قلبا میدانند که نیست. مانند موجودیت سازمان مضحکی به نام سازمان ملل متحد که همه چیز هست به جز سازمانی که برای اتحاد ملل بر اساس صلح و دوستی تلاش کند، و با اینکه چیزی به نام ملل متحد وجود ندارد، ولی مردم عادت کردند که این دسته هونگ برخاسته از تبعات جنگ خانمان سوز و جهانی دوم که نتیجه توحش غربی‌ها بود ، را بپذیرند، هر چند از صمیم قلب به دروغین بودن آن اعتقاد دارند.
و یک وقتی هم هست که مطلبی نه وجود دارد و نه میتوان مردم را به ضرب زور، زر و فریب متقاعد کرد که وجود دارد، ولی می‌گویند وجود دارد و همین است که هست. و این حکایت فرانسه است که در عین حالی که سرش را زیر برف کرده با حماقت اصرار دارد که کشوری دموکرات و آزادی خواه است، در حالی که میدان کشتار آزادیخواهان و آزادی‌های انسانی است، ندای حقوق بشر سر میدهد، و ده‌ها سازمان مسخره و جعلی دفاع از حقوق بشر را رهبری می‌کند و در همان حال میراژ‌های جنگیش بشر را در کشورهای مختلف بمباران کرده و نابود میسازند. و این ابله فکر می‌کند که میتوان بزرگترین استعمارگر تاریخ بود، بیشترین توحش‌ها را در طول تاریخ انجام داد، بزرگترین تاریخ مربوط به دزدی دریایی و زمینی را در کوله‌بار پدران خود داشت، به کشورهای بی‌دفاع آنچنان حمله کرد که گراز زخمی، گرسنه و ترسیده در دفاع از خودش نمیکند، مردم کشورهای مختلف را آنچنان گردن زد و کشتار کرد که داعش در مقابل آن پشه‌ای بیش نیست، و پلیدی‌هایی انجام داد که تنها هیولا‌های بی‌روح انجام میدهند ، این ابله می‌اندیشد، میتوان چنین درنده بود و دم از بشریّت زد! و بازگویی جنایات این سرزمین جنایت پیشه که حکم همان بز گری را دارد که تمامی منطقه اطراف خود را به بیماری توحش متبلا کرده، مربوط به زمان دور و عقده گشایی تاریخی نیست، بلکه این توحش‌ها نه تنها در زمان گذشته بلکه در همین زمان حال، همین حالا ، هم اکنون که من اینجا نشسته‌ام و دارم ضمن هورت کشیدن قهوه از یک لیوان شکم گنده این‌ها را مینوسیم کشتار مردم آفریقای مرکزی، نیجریه با شدت در حال اجراست و گروه بوکو حرام از طرف فرانسه در حال سرویس دادن به مردم این سرزمین‌های غنی است.
یورو نیوز می‌نویسد: راهپیمایی ارامنه در اعتراض به عدم رسیدگی به پرونده قتل یک روزنامه نگار ارمنی تبار در ترکیه برگزار شد.
همزمان با هشتمین سالگرد کشته شدن هرانت دینک، روزنامه نگار ارمنی تبار ساکن سرزمین پدری خود که اینک ترکیه نامیده میشود، گروهی از ارامنه شهر استانبول برای گرامیداشت یاد او در مقابل دفتر هفته نامه‌ای که کار می کرد، تجمع و راهپیمایی کردند.
از زمان قتل این روزنامه نگار تا سال گذشته هیچ پیشرفتی در رابطه با یافتن عاملان قتل او مطرح نشده بود تا اینکه سال گذشته دادگاه رسیدگی به این پرونده قتل او را یک “جنایت سازمان یافته” نامید.
همچنین هفته گذشته ۲ نیروی پلیس بعنوان مظنونان در رابطه با این پرونده دستگیر شدند.
این دو افسر پلیس متهم هستند که از ترور برنامه ریزی شده این روزنامه نگار آگاه بوده اند ولی هیچ اقدامی برای جلوگیری از آن انجام نداده اند.
هرانت دینک، بنیانگذار و سردبیر هفته نامه دو زبانه (ارمنی – ترکی) “آگوس” بود که ۱۹ ژانویه سال ۲۰۰۷ میلادی در مقابل دفتر این نشریه به ضرب گلوله‌ای از سوی اوگون ساماست، یک پانترک ۱۷ ساله ترک، کشته شد.
او از منتقدان انکار نسل کشی در ترکیه بود و به همین دلیل بارها از سوی پانترک‌ها و وزارت اطلاعات ترکیه مورد تهدید قرار گرفته بود.
دینک همچنین پشتیبان آشتی بین دو ملت ترک و ارمنی و نیز حامی حقوق اقلیت‌ها در ترکیه بود.
