عرق بیدمشک

بیدمشک یا سالیکس کاپری نام علمی :salix eagytiaca درخت یا درختچه زینتی است که گلهای زرد رنگ به شکل دم گربه ای، و اندازه آنها ۲الی ۴ سانتی متر می باشد ارتفاع این درخت به متر ۹ میرسد.گیاهی است از نژاد بید که اندازه آنها از بید معمولی کوچکتر و سنبله های آن دارای اسانس معطری هستند. گلهای آنها قبل از برگهای آن ظاهر می شود اسانسی که از این گیاه گرفته می شود به نام عرق بید مشک است هم برای معطر کردن شربت و هم دارای خواص درمانی بالا می باشد زمان برداشت اواخر اسفند و اوایل فروردین بهترین موقع گل دادن و همچنین عمر گل دهی ۱۵ روز است و حداکثر زمان چیدن تا گرفتن عرق ۷۲ ساعت می باشد و باید عمل برداشت قبل از باز شدن شکوفه های بید مشک انجام شود و اگر بدین صورت نباشد از کیفیت عرق آن کاسته می شود . براساس برآورد های انجام شده نزدیک به ۶۰۰تن بید مشک در ارمیه برداشت می شود که ۳۰۰ تن توسط واحد های تبدیلی و بقیه در خانه ها به عرق تبدیل میشود. در شمال ایران این مقدار چندین برابر تخمین زده میشود.

روش تهیه عرق بید مشک بروش سنتی:( برای تهیه عرق گیاهان در خانه به یک نکته اساسی باید باید بشدت توجه داشت: عرق باید از برگها و یا میوه گیاه تهیه شود و بهیچوجه نباید ساقه گیاه در جریان عرق گیری قرار گیرد چون تولید الکلی میکند که باعث کوری میشود، بنابراین پیش از عرقکیری مطمئن باید بود که ساقه گیاه دخیل نیست. نکته بعدی اینکه عرقیات باید با نظر کارشناس ( مادر بزرگها، عطار و و و ) مورد استفاده قرار گیرد.)

 برای تهیه عرق از ۲نوع دیگ عرق گیر استفاده میشود که در مورد هردو روش توضیح خواهیم داد .

روش اول : در روش سنتی تهیه عرق بیدمشک از دیگ یا نی قازان استفاده میشود. نی قازان از ۳ قسمت تشکیل شده است :

۱-قسمت مخزن دیگ

 ۲-قسمت مخروطی شکل(نقش آن جمع آوری بخارات)

 ۳-مخزن آب سرد(جهت کندانس بخارات و اسانس) —

 ابتدا به داخل مخزن حدود ۸ کیلو بیدمشک و ۷۰ لیتر آب میریزیم. بعد سرپوش را روی دیگ می گذاریم واطراف آنرا برای جلوگیری از خروج بخار خمیر میزنیم ... روی شعله ملایم قرار داده ومرتب روی قسمت مخروطی شکل آب سرد می ریزیم تا به مرور زمان(بمدت ۸ الی ۱۲ ساعت ) بخارات آب و اسانس جمع آوری شده کندانس شوند و بصورت عرق قطره قطره بوسیله لوله به داخل ظرف دیگر ریخته میشود به این طریق عمل عرق گیری از بیدمشک انجام می شود .

 

گل شهناز

گل شهناز، علف چای، هزار چشم و یا گل راعى (نام لاتين Hypericum calycinum‬) گیاه بوته‌ای شکلی است که بصورت گسترده و بخاطر خواص گلهاى زرد آن کشت می‌شود. خاستگاه اصلى این گیاه ارزشمند شمال ايران بزرگ است و بدليل خواص طبى و زياد آن، در دو دهه اخير كشت اين گياه در اروپا و آمريكا و استراليا ركورد گذاشته است.
بوته گل شهناز یا گل هزارچشم تقریباً تا یک متربلندی دارد و بهمراه شاخه‌های جفتی ومتقابل رشد می‌کند. برگهای آن تا دوسانتی‌متر بلندی دارد و دارای نقاط غده ای و نیمه شفاف متعددی که در برابر نور پدیدار می‌شود . گلهای زرد آن دارای پنج گلبرگ، با پرچمهای بیرون زده است و بصورت مجتمع در بالای ساقه ها بچشم می‌خورد.
گیاهی است علفی و دائمی به ارتفاع تا یک متر، با بوی معطر و در زمان گل دهی بسیار زیبا، زمان گلدهی گیاه برحسب ناحیه رویش از اردیبهشت تا مهرماه می باشد. محل رویش گیاه در کوهستان ها و ارتفاعات نواحی شمالی کشور می باشد. البته در ارتفاعات متوسط و کم بسیاری از نقاط از جمله کرج، راه چالوس، لاهیجان، ارومیه، بروجرد، گنبدکاووس، کلاردشت و اطراف تهران نیز رویش دارد.
قسمت مورد استفاده دارویی گیاه سرشاخه های گلدار آن است .
داروىى كه از گل شهناز توليد ميشود، در درجه اول بعنوان یک روش طبیعی برای از بین بردن علائم افسردگی شناخته شده است. این گياه براى درمان اضطراب، تغییرات خلقی، احساسات بد و علائم اختلال وسواس فکری است. مهم ترین اجسام موجود در گیاه شامل نیم تا سه درصد نفتودی آنترون ها از جمله هیپریسین، پزدوهیپریسین، ایزوهیپریسین، پروتوهیپریسین، هیپرفورین و ادهیپروفورین می باشند. میزان ۲ تا ۴ درصدی فلاونوئیدها از جمله هیپروزید، هیپرین، کورستین، ایزوکورستین و روتین؛ میزان ۷ تا ۱۵ درصد تانن های کاتشین؛ مقدار کمی اسانس؛ مقدار کمی پروسیانیدین؛ گزانتون ها؛ کاروتنوئیدها و فنل های اسید کربوکسیلیک از جمله کافئیک، کلروژنیک و فرولیک می باشند.

ریسین و یا سم کرچک , Ricin

 

ریسین و یا سم کرچک سمی کشنده تر از سیانور فقط برای کشتن روسای جمهور و افراد مهم است.

 

رایسین (Ricin) ماده‌ای بسیار سمی می‌باشد که حتی مقدار اندکی از آن به اندازهٔ چند دانهٔ نمک خوراکی می‌تواند انسان بالغ را از پای درآورد. این سم بسیار خطرناک از گیاه کرچک تهیه می‌شود. بطور کلی این ماده بشکل گرد سفید رنگ بوده و درصورتیکه به غبار تبدیل شود و وارد آب یا غذا گردد، غیرقابل تشخیص است. اثر سمی رایسین هزار برابر بیشتر از سیانور می‌باشد، همچنین این سم از طریق استشمام، خوردن و تزریق عمل می‌کند. ریسین موجود در پوستهٔ دانهٔ کرچک بعنوان یک سلاح شیمیایی جنگی مورد آزمایش قرار گرفته است. ریسین مورد استفاده در سلاح‌های جنگی خالص‌سازی می‌شود و بصورت ذرات خیلی کوچکی تولید می‌شود که استنشاق می‌شوند. هرچقدر سایز ذرات کوچک‌تر باشد ریسین سمی‌تر است.

 (بيوتروريسم) 

 

ریسین Ricin چیست؟

 ریسین و یا سم کرچک یک سم مهلک و قوی است که امروزه توسط تروریست ها برای ترور افراد استفاده می شود. 

 ریسین از گیاه روغن کرچک استخراج می شود. دوز کشنده ریسین LD50 بیست دو میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است.

 

شکل سم ریسین 

 

ریسین بشکل پودر سفید رنگی است که چند عدد دانه کوچک ان که به اندازه دانه های نمک باشد می تواند انسان را بکشد.

 

چگونه از ریسین برای ترور استفاده می کنند؟

مقدار بسیار کمی از ریسین را در پاکت های نامه یا کاغذ های الوده به فرد مورد نظر می دهند. ریسین را میتوان در اب یا غذای کسی هم ریخت. اما وقتی ریسین بصورت غبار باشد بسرعت استنشاق شده و باعث مرگ میشود. ریسین بصورت غبار فاقد بو طعم است. غالبا ریسین را بشکل پودر تهیه می کنند. 

 

ایا تماس با ریسین باعث مرگ می شود؟

 

بعد از استنشاق ریسین مسموم ظرف ۳ساعت مسموم میمیرد. اگر مسموم با ریسین بتواند ۳ تا ۵ روز دوام بیاورد زنده میماند.

 

علائم مسمومیت با ریسین چیست؟

 در صورت استنشاق ریسین شخص دچار تنگی نفس تب سرفه و تهوع و استفراغ میشود. علائم مسمومیت با ریسین اختصاصی نیست و شخص ممکن است فکر کند دچار مسمومیت غذایی یا سرماخوردگی شده است. شخص مسموم با ریسین دچار عرق ریزش شدید شده و ریه های او دچار اب اوردگی (تورم ) شده و شخص بعلت کمبود اکسیژن دچار سیانوز و فطع تنفس و خفگی و مرگ میشود.

 

 

دانه های کرچک که از ان سم ریسین میگیرند.

 

 مسمومیت با خوردن ریسین:

 علائم مسمومیت با خوردن ریسین عبارت است از اسهال استفراغ تهوع و رعشه و خون در ادرار. در ظرف چند روز شخص به کما رفته و کلیه ها کبد و طحال از کار می افتد.

 

 ایا سم ریسین از پوست جذب می شود؟

 ریسین در برخورد با پوست انسان باعث ایجاد قرمزی و درد شدید می شود به خصوص اگر با چشمان تماس داشته باشد.

 

 در تماس با ریسین چکار کنیم؟

گیاه عطرلیمو , Cymbopogon

عطرلیمو، چمن معطر، پوتار،( نام اصلی‌ و ایرانی‌ آنرا اضافه کنید) ، کاه مکی که به لاتین آنرا Cymbopogon مینامند، نوعی گیاه از خانواده پیاز است که بوی لیمو میدهد و در نواحی استویی بطور خودرو رشد می‌کند. این گیاه که شبیه پیاز است، بوی لیمو داده و بهمین دلیل آنرا عطرلیمو مینامند. در ایران این گیاه را بمصرف درمانی و ضد باکتری و میکروب، مورد استفاده قرار داده و در خوراکیها بعنوان معطرِ اشتها آور بکار میبردند. امروزه کشت وسیع آن در جنوب غربی ایران بویژه در شهرستان فیروزآباد استان فارس انجام می‌گیرد.
گیاه عطر لیمو یکساله می باشد و عملکرد بالایی دارد.

ویژگی‌های گیاه عطر لیمو:

- کاهیدن وزن از طریق مصرف چربی‌‌های بدن برای هضم. این گیاه را ابتدا تمیز کرده و آنرا میکوبند و سپس تکه تکه نموده و مانند پیاز در پختن استفاده میکنند. در آسیای شرقی‌ و آسیای میانه این گیاه، مانند پیاز در فرهنگ پخت و پز ایرانی‌، یکی‌ از ارکان اصلی‌ تهیه خوراک و پخت و پز است.

- دفع حشرات و آفات از مزارع و زمین‌های کشاورزی.
- خواص ضد سرطانی.
-اسانس این گیاه دارای خواصی مانند آنتی باکتریال قوی، اشتها آور، ضد کرم و ضد نفخ است.
مصرف موضعی اسانس گیاه سبب کاهش دردهای روماتیسمی و عصبی می‌گردد.
-اسانس این گیاه دارای کاربرد بسیار وسیع در صنایع آرایشی و بهداشتی است و سالانه ۶٬۰۰۰ تن- از اسانس عطر لیمو در جهان تولید می‌گردد.
-گیاه عطر لیمو خاصیت ضدباکتریایی و ضدقارچی دارد. بهنگام مخلوط شدن با فلفل سیاه برای رفع درد قاعدگی و حالت تهوع مفید است.

از دیگر ویژگیهای این گیاه مهم می‌توان موارد زیر را نام برد:

گل صد برگ Persian Buttercup

گل صدبرگ - Persian Buttercup
;خوردم از دهان بندی در آن دریا کفی افیون ;
گل صدبرگ نام آلبومی است که به یاد هشتصدمین سالگرد تولد مولانا در مایهٔ بیات زند، در سال ۱۳۶۰ بصورت گروه‌نوازی سه‌تار، بسرپرستی جلال ذوالفنون و با آواز شهرام ناظری با گرایش موسیقی عرفانی ایران عرضه شد.
گل صدبرگ نقطهٔ عطفی در تاریخ موسیقی ایران محسوب می‌شود. استفاده از سه‌تار بعنوان ساز اصلی، آنهم بصورت گروه‌نوازی، در گروه آوازی موسیقی سنتی ایران پیش از «گل صدبرگ» آثاری چون باد صبا اثر مشترک شهرام ناظری و جلال ذوالفنون در سال ۱۳۵۶ بصورت بداهه‌نوازی سه‌تار و بداهه‌خوانی موجود می‌باشد.
نتیجهٔ اجرای این اثر اقبال بی‌سابقهٔ هنرآموزان به ساز سه‌تار بود. در حقیقت «گل صد برگ» قابلیت‌های فراموش شدهٔ این ساز ملی را به موسیقی دانان ایران یادآور شد.

دنبلان درختی , Jackfruit

دنبلان میوه درختی است که بیشتر در مناطق جنوبی و جنوب شرقی آسیا و همچنین در قسمت شرقی آفریقا یافت می‌شود. دنبلان درختی سبزرنگ، آبدار و معطر و جزو بزرگترین میوه‌های جهان و بزرگ‌ترین میوه درختی با بیشینه وزن ۴۵ کیلوگرم، هستند. وزن معمول میوه‌ به بیش از ۱۸ کیلوگرم و درازای آن‌ به بیش از ۶۰ سانتی‌متر می‌رسد. دنبلان درختی سرشار از پروتئین، پتاسیم و ویتامین ب است. یک نصف لیوان آن در حدود ۹۵ کالری انرژی دارد. میوه بصورت پخته یا خام مصرف می‌شود. دانه‌های آن نیز بصورت پخته در مناطق محلی خورده می‌شوند. در پایین آوردن فشار خون مفید است.

برگ‌های درخت دنبلان درختی براق هستند و ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر طول دارند. درخت دنبلان درختی در مناطق گرمسیری رشد می‌کند.

دنبلان درختی سرشار از پروتیین، پتاسیم و ویتامین ب است. نیم پیمانه آن حدود ۹۵ کالری انرژی دارد. یک فنجان از این میوه دارای ۲٬۸ گرم پروتیین، ۷۳۹میلی‌گرم پتاسیم و شامل ۲۵درصد ویتامین بی‌مورد نیاز بدن در یک روز است. این میوه همچنین دارای ۳۷درصد ویتامین سی مورد نیاز بدن در یک روز، یک گرم چربی و ۳۸ گرم کربوهیدرات است.

شرایط رشد:
دنبلان درختی در شرایط مناسب براحتی رشد می‌کند. این میوه در برابر آفات و بیماری‌ها بسیار مقاوم است و در درجه حرارت بالا و خشکسالی نیز به حیات خود ادامه می‌دهد. درخت دنبلان درختی زمانی که بالغ شود، نیاز به مراقبت زیادی ندارد و به رشد خود ادامه می‌دهد. اما بین پنج تا هفت سال طول می‌کشد تا درخت میوه دهد ولی زمانی که کاملاً بالغ شد هرسال می‌تواند بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ میوه بدهد. مواد مغذی موجود در «دنبلان درختی» می‌تواند از سرطان جلوگیری کرده و سیستم ایمنی بدن را تقویت کند. همچنین این میوه به هضم غذا کمک می‌کند و موجب کاهش کلسترول و تقویت استخوان‌ها می‌شود.

بائوباب - پادشاه درختان..... Baobab

درخت بائوباب یا آدانسونیا، یکی از قدیمیترین درختان موجود است که البته به یمن توحش غربی ها بویژه انگلیسی ها و فرانسوی های زالو که هر جا پا گذاشتند آنجا را به نابودی و ویرانی مبدل ساختند, نسل این درخت در مرز خطر نابودی قرار دارد. این درخت را میتوان مزرعه آفریقایی ها هم دانست, چرا که از تمامی اجزای این درخت برای خوراک, پوشاک, درمان بیماری ها و طول عمر, رفع تشنگی و مصارف دیگر استفاده میکنند. این درخت میتواند اهالی اطراف خود را یک تنه از هر لحاظ تامین کند. بتازگی میوه های این درخت را که به آنها نام بمب ویتامین و مواد معدنی داده اند(چرا که حجم ویتامین و مواد معدنی که در میوه این درخت است تا ۳۰ برابر بیشتر از میزان آنها در دیگر میوه ها میباشد)از دست آفریقایی ها بدر آورده و در حجمی عظیم به انگلیس و فرانسه صادر کرده اند.

درختان بائوباب به شدت مورد توجه مردمان بومی آفریقا هستند، زیرا می توانند از تمامی قسمت‌های این درخت برای مصارف گوناگون استفاده کنند. علاوه بر اینکه درختان بائوباب منبع مهمی برای تولید الوار محسوب می‌شوند، گاهی تنه‌ این درختان را بومیان خالی کرده و درون آن را به‌عنوان انبار بذر و دانه‌ها، پناهگاه یا محل ذخیره‌ی آب مورد استفاده قرار می‌دهند گاهی هم از تنه‌ی توخالی درخت به‌عنوان تابوت مردگان نیز استفاده می کنند.

عمر برخی درختان به بیش از هزار سال می رسد بهمین علت آن را می توان یکی از عجایب خلقت دانست. درخت بائوباب به نام پادشاه درختان معروف می باشد. در نزدیکی شهر مورونداوا در ساحل غربی ماداگاسکار، جنگلی قدیمی از درختان بائوباب قرار دارد که عمر برخی درختان آن بیش از هزار سال است و این درخت با آن شکل عجیب و غریبی که دارد فضایی جادویی، باعظمت و بی‎نظیر را در جزیره ماداگاسکار ایجاد کرده است و به عظیم‌الجثه بودن شهرت دارند.

آدانسونیا یا بائوباب هشت گونه شناخته شده دارد که شش گونه از این درخت در ماداگاسکار یکی بومی سرزمین اصلی آفریقاست، دو گونه دیگر یکی در شبه‌جزیره عربستان و یکی در استرالیا رشد می‌کند. بلندی آن به ۱۸ متر می‌رسد. میوه بائوباب به نام نان میمون شهرت دارد و طول آن به ۴۰ سانتی‌متر می‌رسد. بخش اسفنجی این میوه دارای ماده‌ای لعاب دار و خوراکی است و رنگی مایل به قرمز و طعمی ترش و شیرین دارد و از آن برای معطر کردن نوشابه‌ها استفاده می‌شود. تنه بلند و بشکه مانند آن قهوه‌ای رنگ است و قطر آن به ۹ تا ۱۲ متر می‌رسد.

این درخت شریف گاهی با نام درخت وارونه نیز نامیده می‌شود. چرا که زمانی که این درخت برگ ندارد، شاخه‌های آن شبیه به ریشه‌ درخت بنظر می‌رسند؛ انگار که درخت وارونه در خاک کاشته شده است.
این درخت رشد فوق‌العاده ای دارد و ارتفاع آن به ۵ تا ۳۰ متر می‌رسد و قطر تنه‌ی آن بین ۷ تا ۱۱ متر است. یک گونه از بائوباب آفریقایی در استان لیمپوپوی آفریقای جنوبی وجود دارد که بزرگ‌ترین نمونه‌ زنده‌ این درخت در دنیا است. این نمونه تا همین اواخر، ۴۷ متر محیط و ۱۵.۹ متر قطر داشته است، اما اخیرا درخت دو قسمت شده و از هم جدا شده است. اکنون بزرگ‌ترین درخت دنیا Sunland Baobab است که در آفریقای جنوبی قرار دارد. قطر تنه‌ آن ۱۰.۴۶ متر و محیط تنه‌ آن ۳۳.۴ متر است.

کُهَن‌دار - Ginkgo biloba

کُهَن‌دار یا گینگو و یا ژینکو و یا جینکو(ginkgo biloba) یک گونه از سردهٔ کهن‌دار Ginkgo و تیره کهن‌داریان Ginkgoaceae است. درختی بزرگ و خزان‌پذیر با برگ‌های بادبزنی شکل است. این درخت دوپایه و بومی خشکیهای قاره آسیا است. (تلفظ نام این گیاه بستگی به آن دارد که در کجای دنیا و به چه زبانی بکار برده شود. در زبان مادر و یا پارسی با نام گینگو و یا ژینگو خوانده میشود.)
درختی مقاوم با برگ های سبز روشن و بشکل بادبزن است. درخت ماده در فصل پاییز میوه می دهد که شبیه گیلاس -آلو است.

برگها و دانه درون میوه این درخت، خواص دارویی دارند، ولی گوشت میوه آن سمی است و باید با احتیاط به آن دست زد و آن را استفاده کرد. این گیاه اغلب بعنوان یک داروی گیاهی مصرف می شود.

این درخت دو پایه بوده، در پایه نر گلها بصورت گل آذین سنبله و پایه ماده میوه ای شبیه به آلو تولید می‌کند که ریشه آن در پاییز بروی درخت کامل شده و به زمین می‌افتد.

میوه‌ی ژینکو دارای قسمت گوشتی آب دار با بوی بد بوده و دانه‌ای در وسط آن است. این دانه شبیه دانه‌ بادام می‌باشد و در بعضی از مناطق آسیا به عنوان خوراکی بفروش می‌رسد. این درخت دارای رشد بسیار کند و آرامی می‌باشد.

ژینکو درختی است برگ ریز که قدیمی ترین گونه‌ی گیاهی بجای مانده در جهان می‌باشد. بعضی، قدمت وجود آن را بیش از ۲۰۰ میلیون سال و بعضی منابع بیش تر از ۲۵۰ و حتی ۲۷۰ میلیون سال می‌دانند. این درخت ارتفاعی تا ۳۷ متر و قطری تا حدود یک متر را می‌تواند دارا باشد. عمر درخت گاهی تا هزار سال می‌رسد. برگ‌های این درخت بسیار ظریف و زیبا و به شکل بادبزن هستند. برگ ژینکو دارای رنگ سبز نسبتاً روشن بوده و همین رنگ بدرخت زیبایی خاصی می‌دهد.

پر پاپیون...... Euphorbia pulcherrima

" پرپیون و یا پرپاپیون" گیاهی‌ از تیره اوپرپارسه است. این تیره از خانواده بزرگی از گیاهان گلدار است. تیره اوپرپارسه از راسته گل‌سپاسی‌سانان و از خانواده استبرق‌سانان است. همچنین بنام "شیرسگ و یا علف شیر " هم نامیده شده‌است. علت نامگذاری این گیاه با نام پرپاپیون ، شکل ظاهری برگ‌های فوقانی انست که مانند پاپیونی است که ایرانی‌‌ها عادت داشتن به یقه‌ پیراهن خود بدوزند و در دوران امپراتوری صفوی این پاپیون داشتن یه نوع رعایت ادب در جشن‌ها محسوب میشد. بعد‌ها طرز لباس پوشیدن ایرانی‌‌ها در امپراطوری صفوی به آمریکا منتقل شد و در آنجا پوشیدن لباس‌های مدل پارسی یک نوع افتخار بود که فقط مختص دارا‌ها میبود و این افتخار تاکنون هم ادامه دارد با این تفاوت که آنرا بنام خود زده‌اند. بگذریم.

گیاه "پرپاپیون" دارای خواص دارویی مهمی‌ است . این گیاه دارای شیرآبه سفید رنگ حساسیت‌زایی است که در درمانهای گیاهی مانند از بین بردن زگیل (به دلیل داشتن خاصیت سلول سوزی) استفاده میشود. این گیاه در شرکتهای دارویی جهت تولید داروهای مختلف استفاده میشود و در طب ایرانی‌ کاربرد زیادی داشته‌است.

تقریبا اغلب گیاهان خانواده اوپرپارسه دارای این شیره سفید هستند و هرچند سمی بودن این شیره ممکن است در گیاه پرپیون ناچیز باشد ولی بهتر است افرادی که حساسیت پوستی دارند از تماس با شیره این گیاه خودداری کنند و والدین اجازه ندهند کودکان این گیاه را بخورند یا شیره آن را به پوست خود بزنند. (حضور این گیاه در محیط زندگی انسان خطری ندارد ولی گیاه خوراکی نیست).

در ایران از این گیاه برای رنگرزی و درمان تب استفاده می‌کردند. پرپاپیون گیاه شب چله است و ایرانیان از این گیاه در شب یلدا و یا شب چله برای تزیین استفاده میکردند. امروزه در مکزیک و گواتمالا آن را بنام گل شب کریسمس می‌شناسند. در اسپانیا آن را گل عید پاک می‌نامند و در شیلی و پرو به نام تاج کوه‌های آند شناخته می‌شود. این گیاه همچنین بنام های پوینستیا، و دختر سفیر و یا دختر کنسول و یا گل کریسمس هم خوانده می‌شوند که نام‌های معتبری نیستند.

گیاه پرپاپیون یک بوته یا درختچه است که ارتفاع آن به ۶۰ سانتی‌متر تا ۴ متر می‌رسد. داری برگ‌های سبز تیره رنگ بوده که طول آن‌ها بین ۷ تا ۱۶ سانتی‌متر است. برگهای بالایی آن معمولاً قرمز تیره هستند اما می‌توانند نارنجی، سبز روشن، شیری، صورتی، سفید یا مرمری باشند. در ایران مطابق معمول تمامی این رنگ‌ها یافت میشود درحالیکه رنگ‌های نارنجی و سبز روشن آن را در کمتر جایی‌ میتوان یافت. بجهت رنگ و دسته‌بودن غالباً بجای گلبرگهای گل اشتباه گرفته می‌شوند. گل‌های پرپاپیون کوچک و معمولا زرد رنگ هستند و در میان گرو‌ه‌های برگی قرار دارند.

پرپاپیون امروزی در شمال ایران که کاشته میشود خیلی بزرگتر میشود. برگهای آن بیضوی، سبز روشن با لبه صاف یا كمی دالبر دار دیده می شود. گلهای پرپیون بوسیله تعداد زیادی برگک و یا براكته (bract) بیضوی احاطه شده اند. گلها (از نظر گیاهشناسی به این نوع گل آذین در تیره اوپرپارسه: سیاتیوم (Cyathium) گفته میشود) و برگک ‌ها در اواخر پاییز ظاهر میشوند. برگک ‌ها معمولا قرمز رنگ بوده ولی برنگ‌های نارنجی، سبز روشن، شیری، صورتی، سفید یا مرمری نیز وجود دارند.

تجاری شدن برخی گیاهان داستان جالبی دارد، در مورد پرپاپیون یک تاجر آلمانی به نام آلبرت اکک که در سال‌های ۱۹۰۰ از ایران دیدار میکرد با دیدن این گیاه عاشق آن شد و چون شم اقتصادی خوبی‌ داشت در مورد این گیاه اطلاعات لازم را جمع‌آوری کرده و چگونگی‌ نگهداری و تکثیر آنرا از ایرانیان آموخت. سپس نمونه‌های زیادی از آن را با خود به آلمان برد و در آنجا با فروش آن به ثروتمندان آلمانی پول زیادی را به جیب زد. اکک در سالهای شروع جنگ جهانی‌ دوم از آلمان به آمریکا مهاجرت کرد و گیاه پرپاپیون را با خود به آمریکا برد و خود و خانواده‌اش در توسعه و رواج گیاه پرپاپیون در این قاره و به عنوان “گل کریسمس” نقش مهمی ایفا کردند . بعد از او پسرش پاول اکک یک روش پیوند و تکثیر پیدا کرد که به تولید بیشتر گیاه منجر شد. ولی نسل سوم خانواده "اکک" یعنی "پل اکک جونیور"، موجب ارتباط بین پرپاپیون و عید کریسمس شد. او علاوه بر اینکه گیاهان را با راه آهن بجاهای دیگرمیفرستاد قلمه‌ها و شاخه بریده گیاه را نیز رایج کرد و با هواپیما بنقاط دورتر میفرستاد. همچنین به ایستگاه‌های تلوزیونی در روز شکرگذاری مسیحیان گلهای برایگان پرپاپیون ارسال میکرد و با حضور در برنامه‌های تلویزیونی به ترویج این گیاه میپرداخت، استفاده از این گیاه در تلویزیون در زمانهای منتهی به کریسمس نام پرپاپیون را با کریسمس پیوند زد و به "گل کریسمس" مشهور شد.

قاصدک .... کاسنی.... Chicory

گل قاصدک و یا کاسنی معمولی (نام علمی: ‎Cichorium intybus L) گیاهی است از راسته گل مینا (Asterales) تیره گل‌ستاره‌ای‌ها (Asteraceae) از رده کاسنی‌ها (Cichorium). از این گیاه دو گونه کِشتی و چهار تا شش گونه وحشی موجود است. نوع وحشی آن تا یک متر و نوع پرورش یافته آن تا دو متر هم رشد می‌کند. کاسنی انواع مختلفی دارد سه نوع آن معروف است.  

کاسنی زرد که به گل قاصدک شهرت دارد و در طب قدیم ایران بنام ترخشقون نام برده‌اند در بیشتر نواحی ایران پراکندگی دارد.

کاسنی معمولی، یک گیاه دارویی پایا با گل‌های آبی یا ارغوانی است. کاسنی در اصل بومی ایران بزرگ است و از فلات قاره ایران به دیگر نقاط جهان، بویژه در این اواخر به اروپا و آمریکا برده شده و بطور انبوه کشت میشود. و پراکندگی وسیعی در نواحی مختلف ایران بخصوص شهرستان اقلید، آذربایجان و مناطق کوهستانی خراسان دارد. به آب و هوای خنک، آفتابی یا کمی سایه نیاز دارد و گرمای شدید تابستان را تحمل نمی‌کند.

ایرانیان که پدر دانش پزشکی‌ و دارو سازی و دیگر علومند، بویژه دانشمند و پزشک بزرگ ایران، پور علی‌ سینا، در مورد گیاه کاسنی و خواص آن میفرمایند:

ساختار ریشه گیاهان با ساختار سیستم عصبی آدمی‌ یکیست

خدا آدم را از شر آدم در امان دارد

گیاهانی که بدست طبیعت کاشته و پرورش مییابند، برای محیط زیست و زندگی‌ بشر ارزشمند و مفیدند. از این گیاهان میتوان مواد خوراکی برای همه جانداران روی زمین، مواد دارویی، ضد عفونی‌ کنندها، موادی برای بافت پارچه و لباس، موادی برای ساخت و ساز ( از وسایل خانه تا ساخت خود خانه) خوشبو کننده‌های محیط و عطر‌های دلپذیر، آرایش محیط زیست با هدف ایجاد نشاط و خرمی، و و و ساخت.
و برعکس آنچه که در گلخانه‌ها بدست بشر ساخته میشود، بااینکه ظاهر گیاهان را داراست، ولی‌ بشدت برای محیط زیست و آدمی‌ مضر و خطرناک است. در دهه‌های اخیر، بردن گل به بیمارستانها بهنگام عیادت از بیمار در کشور‌های مثلا پیشرفته ممنوع شده است، چراکه اعتقاد براینست که گلهای پرورشی در گلخانه‌ها بیماریزا بوده و ایجاد آلرژی میکنند. ذرت و گندم و جو و برنج تولیدی طبیعت طول عمر آدمی‌ را افزایش داده و موجب سلامت زندگی‌ بشر است. برعکس ذرت و گندم و جو و برنج تولیدی بشر امروزه خطرناک‌ترین مواد برای ارگانهای داخلی‌ بدن و سلامتی‌ آدمیند. میوه و سبزیجات تولید شده بدست طبیعت در پاکی و سالم سازی و رشد اندام‌ها و سلول‌های بدن نقش حیاتی‌ دارند، و برعکس میوه و سبزیجات تولید شده توسط بشر، موجب بیماری‌های گوناگون از جمله سرطان روده، معده و کبد میگردد. و الا آخر.

شناسنامه درخت همواره با اوست

یک برش افقی درخت تاریخچه او و محیط زیستش را از زمان تولد تا زمان برش نشان میدهد.

میوه‌های که مردم دنیا میخورند!

زیبای بد بو Amorphophallus titanum

گل بدبو یا گل جسد (Amorphophallus titanum) یکی از گیاهان گلدار است که بزرگ‌ترین گل‌آذین بی‌شاخهٔ دنیا را دارد.

گل بدبو از تیرهٔ گل‌شیپوریان Araceae از جنس بی‌ریخت‌نَراله Amorphophallus است. بلندی این گل می‌تواند به ۳ متر برسد.

به خاطر بویش، که شبیه بوی یک حیوان در حال پوسیدن است، تیتان آروم به عنوان یک گل جسد توصیف شده و با نام گل جسد یا گیاه جسد هم شناخته شده است. به همان دلیل عنوان گل جسد به گونه رافلزیاهم که شبیه تیتان آروم است و در جنگل‌های بارانی سوماترای اندونزی رشد می‌کند نسبت داده شده است.

این گل در جنگلهای وحشی استوایی سوماترا و اندونزی می‌روید و اولین بار توسط گیاه‌شناس ایتالیایی ادواردو بکاری شناسانده‌شد.

این گیاه تقریباً هر یک دهه یک بار می‌شکفد.

خاویار سبز ..... Green Caviar

خاویار سبز که انگور دریائی هم نامیده میشود، گیاهی‌ دریای و بومی فیلیپین است و در مالزی و چین هم پرورش داده میشود. دانه‌های خوراکی آن شبیه تخم ماهی‌ و به رنگ سبز است و بافتی نرم، شاداب و کمی‌ لزج دارد، به همین دلیل به آن خاویار سبز گفته میشود. و دانه‌ها به صورت خوشه‌ای در کنار یکدگر قرار دارند که بهمین سبب هم برخی‌ به آن انگور دریائی می‌گویند.

خاویار سبز در فیلیپین هر ساله در ۴۰۰ هکتار حوضچه‌های مخصوص پرورش داده شده که هر هکتار نزدیک به ۱۲ تا ۱۵ تن‌ از این گیاه را تولید می‌کند.

در فیلیپین این گیاه را معمولا خام و با سرکه میخورند. مردم از این گیاه بعنوان خوراک میان وعده و یا در سالاد استفاده میکنند. فیلیپینی‌ها پس از آنکه خاویار سبز را خوب در آب تمیز شستند با پیاز قرمز خام خرد شده و گوجه فرنگی‌ تازه مخلوط کرده و با سسی که از ترکیب سوس ماهی‌ و سرکه است نوش جان میکنند.

خاویار سبز سرشار از ید است و برای درمان دیابت معجزه میباشد.
این گیاه را بتازگی به اسپانیا برده و در آنجا به تولید انبوه دست زده و به بهای گران در بازار‌های ویژه بفروش میرسانند.

سیستم لیف و یا گیاهان رها، ابتکاری از سیمون موریس.. Simon Morris

LYFE - Set your plants free

بیش از یکسال است که محقق و زیست شناس سوئدی، سیمون موریس ، بر روی یک سیستم متفاوت رشد برای گیاهان و یا بطور کلی‌ سیستم حذف جاذبه زمین کار کرده و نتیجه تلاش یک ساله او، دستگاهی است که میتوانند بطور معلق گیاهان (اجسام) را در خود جای داده و امکان رشد را برایشان هموار سازد. این سیستم که لیف (Lyfe) نامیده میشود شامل یک پایه یا زمین ثابت، یک میدان مغناطیسی قوی در بالای آن، و محفظه‌ای که ریشه گل در آن قرار دارد و نقش گلدان را دارا است ، میباشد. میدان نیروی مغناطیسی‌ نامرئی در واقع نیروی جاذبه زمین را برچیده در حالی‌ که همزمان اجازه میدهد، گلدان بالای آن، با چرخش نور خورشید، به طرف آن بچرخد. و جالبتر اینکه این نیروی مغناطیسی‌ قوی بر روی رشد گیاه تاثیر نداشته و ریشه‌های آنرا تحت تاثیر قرار نمیدهد.

اطلاعات بیشتر در سایت آقای سیمون موریس

گیاه سرطان

گیاه شناسان مرکز درمانی جان اینِس در چین گیاهی به نام Scutellaria Baicalensis را معرفی‌ کردند که در پزشکی‌ داخلی‌ این کشور مورد استفاده زیادی دارد. این گیاه برای درمان بیماری سرطان و انواع بیماری‌های کبد بکار میرود.

نتایج پژوهش‌های گیاه شناسان چینی‌ بر روی این گیاه در مجله Science Advances به چاپ رسیده است.

پژوهش‌های پیشین گیاه شناسان چینی‌ نشان داده است که محتویات این گیاه که ریشه آن استفاده می شود دارای ویژگی‌‌هایی‌ است که نه تنها برای از بین بردن ویروس‌ها بلکه دفع سموم نیز موثر بوده و سلول‌های بدخیم سرطانی را نیز از بین می برد، اما بر سلول‌های سالم تاثیر نمی گذارد.
در آزمایشات انجام گرفته روی حیوانات گفته شده که این گیاه جلوی رشد غدد سرطانی را می گیرد.

منبع: اسپوتینک

از زیباترین گلها، گل کاکتوس است که در اوج نیازمندی گیاه شکوفا میشود

تاتوره، شیپور اهریمن Datura stramonium

تاتوره:

نام داتورا (DATURA) که به زبان لاتین به این گیاه داده شده مشتق از نام پارسی تاتوره‌ است زیرا این گیاه اصلاً ً بومی ایران بوده به نام‌های تاتوله، جوزماش، گیاه اهریمنی، علف شیطان، شیپور اهریمن و غیره نیز نامیده می‌شود. دانشمندان و پژوهشگران پارسی از جمله بو علی‌ سینا دانشمند، دانشمندان و پدر پزشکی‌ و فلسفه دنیا از این گیاه در پزشکی‌ استفاده کرده و در دو کتاب کبیر علمی‌، شفا و قانون در مورد استفاده از این گیاه بطور مفصل نوشته است از جمله اینکه این گیاه آستانه درد را افزایش داده و حتی آنرا از بین میبرد و فردی که این گیاه را استفاده می‌کند، درد را نمی‌تواند حس کند، و حتی اگر اعضای بدن او را به آهستگی و با شکنجه پاره پاره کنند، حس نمیکند. همچنین آنچنان بی‌اراده‌ میگردد که هر کاری که از او خواسته شود در یک چشم بهم زدن انجام میدهد و در ضمن یادآوری کرده که این گیاه جزو گیاهان بشدت سمی است.

در ایران تا ۳۰۰ سال پیش که هنوز ایران در دست ایرانیان بود و یک امپراطوری عظیم و جهان شمول می‌بود، این گیاه در داروسازی مصارف زیاد داشته و در طب انسانی و دامپزشکی به کار می‌رفته‌است. ولی‌ پس از چپاول ایران و ایرانیان و بردن علم و دانش این ملت به اروپا، امروزه این گیاه در امریکای مرکزی و جنوبی کشت شده و سپس به اروپا منتقل میشود و در اروپا از آن بعنوان یک داروی روان گردان استفاده میشود. این دارو بطور کلی‌ اراده آدمی‌ را از کار انداخته و کسی‌ که به او دارو خورانده شده است به هر کاری که به او بگویند تن‌ داده و انجام میدهد. در کلمبیا باند‌های خلافکار مواد مخدر، از این دارو به مردم عادی داده و آنان را وادار به انجام جنایات فجیع میکنند. کسی‌ که این دارو را مصرف می‌کند، میتواند تا ۱۵ انسان را کشته بدون اینکه متوجه اعمال خویش بشود.

تاتوره به طور وحشی در زمین‌های بایر و کشت نشده و کنار جاده‌ها می‌روید.این گیاه بومی ایران بزرگ بوده و منشاء اصلی آن کناره دریای خزر است،
و از این گیاه در ایران ۳۰۰ سال پیش، بعنوان ضدّ درد و مدوای بیماران دیابتی و مواردی از این دست استفاده می‌شده است، ولی‌ پس از ترور نادر شاه کبیر در ۳۰۰ سال پیش و پس از پاچیدگی امپراطوری پارس ها، و تجزیه ایران بزرگ به ده‌ها کشور ، و نابودی تمدن بشری توسط وحشی‌ها و بربر ها این گیاه به تمام اروپا و سپس به آمریکا و نقاط دیگر برده شده‌است و در اکثر ممالک دنیا کشت گردیده و به مقدار فراوان وجود دارد.

بر اساس برخی‌ از شواهد کاهنهٔ بزرگ و مغان‌های معابد زرتشتی از جمله معبد آپولو که از مشهورترین آنهاست ،( که امروزه مانند همه چیز به یونانیان، ‌اروپایی‌ها و ایتالیایی‌ها و و و... نسبت داده شده است) با استفاده حساب شده از گیاه تاتوره، و استنشاق دود آن در معابد زرتشتی درهای دیگری را بر روی تفکر آدمی‌ میگشودند. گیاه تاتوره اثر قوی افیونی و مخدر دارد .

سرخ‌پوستان بومی جنوب غربی آمریکا، تاتوره را در تشریفات مذهبی مخصوص "سن بلوغ" و دیگر مراسم خاص خود به کار می‌برده‌اند. ساکنان اولیه و بومی و اصلی‌ آمریکا تاتوره را گیاه خطرناک می‌شناخته‌اند و به آن سبب دیوانه یا سیب شیطان نام داده بودند. مردم حتی از کاشتن تاتوره در باغچه و مزارع خود نیز خودداری می‌کرده‌اند. تاتوره یک گیاه سمی است که اثر افیونی بسیار قوی دارد و شبیه بلادون است و مانند بلادون دارای ارزش دارویی و پزشکی میباشد که در ایران ۳۰۰ سال پیش از خواص دارویی و ارزش‌های خوراکی آن استفاده می‌شده است، متاسفانه این گیاه پس از انتقال به اروپا کاری بجز تخریب انسانها و جامعه انسانی‌ نداشته و ندارد.

تاتوره یک گیاه چندین ساله است که درخت هم میشود و از خرداد تا مهر گل می‌دهد و جزو گیاهان داروئی محسوب می‌شود. از این گیاه ماده آتروپین بدست می‌آید که خاصیت ضدسم دارد. خود این گیاه سمی می‌باشد. آب موجود در آوندهای این گیاه اگر در چشم ریخته شود باعث بازماندن مردمک چشم می‌شود. اگر جوشانده این گیاه به کسی خورانده شود، اعصاب ارادی انسان برای مدتی غیر ارادی می‌شود. ومصرف جوشانده این گیاه به مقدار زیاد باعث مرگ می‌شود.
میتوان گفت که تاتوره درخچه ایست با ساقه‌ای بی‌کرک و منشعب به طول ۴۰ سانتی متر تا ۲ متر استوانه شکل وبه رنگ سبز، قطر ساقه اصلی نسبت به رشد گیاه به ۱-۲ سانتی متر می‌رسد. برگ‌های این گیاه معمولاًمتناوب بوده صفحه آنها پهن و بیضی نوک تیز و یا منظم و مدور است طول برگ‌ها ۱۰-۱۲ و عرض‌شان ۶-۸ سانتی متر است اگر کمی از برگ تازه تاتوره را در دست له نمائید بویی تهوع آور وغیر مطبوع از آن متصاعد می‌گردد. ولی برگ خشک شده بوی خیلی کمتری دارد برگ‌ها گس، قی آور و دانه کمی تلخ است گل‌های تاتوره شبیه شیپور و تک تک می‌باشد و در گل بیش از یک یا دو روز دوام ندارد. دانه‌های تاتوره شبیه دانه‌های سماق و شکل‌شان قلوه‌ای و در دو سطح جانبی صاف و هموار و در سطح زیری و روئی زگیل دار است. رنگ این دانه‌ها سیاه مایل به قهوه‌ای است و بزرگی آنها ۴-۵ میلی لیتر است میوه آن بیضی شکل خاردار و کپسول است که با چهار شکاف باز می‌شود. ماده سمی این گیاه ماده «داتورین» است. داتورین از سه آلکالوئید آتروپین، هیوسیامین و اسکوپولامین تشکیل یافته‌است. این آلکالوئیدها در نبات به حالت ترکیب با اسید مالیک، اسید اتروپیم و اسید داتوریک وجود دارد که در بین آنها مقدار آلکالوئید هیوسیامین از سایرین بیشتر است. تاتوره بوته‌ای است که در ساحل نهرها می‌روید و دارای یک نوع آلکالوئید است که باعث مسمومیت اعصاب شده و در صورتی که خورده شود باعث نفخ، بی‌قراری، فلج و کوری مطلق و مرگ سریع خواهد شد.
درمان : برای نجات مسموم بایستی سم وارد شده به معده را با استفاده از داروی قی آور خارج نمود، زیرا حالت استفراغ غالباً خود به خود ایجاد نمی‌شود و معمولاً ً از ضد سم هائی نظیر مورفین یا پیلوکارپین استفاده می‌شود خوراندن قهوه غلیظ ومحرک‌های مختلف و غیره مفید است.تصویرگیاه تاتوره

گیاه تاتوره با بوی شبیه پونه معطر متعلق به خانوادهٔ نعناع و به شکل بوته‌های کوتاهی در روی زمین می‌روید و ساقه مستقیم آن تا ۳۰ سانتیمتر هم رشد می‌کند. ساقهٔ شاخه دار و چهار بر آن دارای برگهای تخم مرغی شکل است که با کرک کم پشتی پوشیده شده‌اند و به رنگ سبز مایل به خاکستری هستند. لبه‌های برگها دندانه دار و یا به شکل حلوزونهای دو کپه‌ای می‌باشند. پونه بوی تندی شبیه نعناع از خود متصاعد میسازد. در اواخر تابستان، گلهای دو لبه‌ای آبی رنگ مایل به بنفش در محور برگها شکوفه می‌کنند و تشکیل حفه‌های گل فشرده‌ای را می‌دهند. ۴ یافته‌های محققان ایرانی نشان داد: عصاره بذر گیاه «تاتوره» قادر است درد حاد افزایش یافته به وسیله دیابت را به میزان معنی‌داری کاهش دهد.

با بررسی اثر ضد دردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در موش‌های صحرایی نر دیابتی ناشی از تزریق «استرپتوزوتوسین» انجام شده، واکنش به درد حاد و مزمن ناشی از صحفه داغ و فرمالین به دنبال مصرف «استرتپوزوسین» و دیابتی شدن موش‌های صحرایی به میزان معنی‌داری افزایش پیدا می‌کند.

همچنین عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در دوزهای بالای mg/kg/BW ۵۰ توانایی کاهش درد افزایش یافته در آزمون‌های صفحه داغ و فرمالین (به ویژه در ۱۰ دقیقه بعد از تزریق فرمالین) را داراست، اما عصاره گیاه در این دوز و بالاتر بر هیپر آلژزیای مزمن ناشی از تزریق فرمالین اثر معنی‌داری ندارد.

دیابت و به ویژه عوارض ناشی از آن که به عنوان یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها که در سنین متفاوت و با علل مختلف بروز می‌کند، افراد درگیر را با مشکلات فراوان روبرو کرده‌است.

از جمله مهم‌ترین این عوارض افزایش حساسیت به عوامل دردزا (هیپرالژزی) و در بعضی موارد افزایش آستانه درد (آلودینیای ناشی از نور و پاتی) را می‌توان نام برد.

با توجه به آثار سوء و عوارض جانبی داروهای شیمیایی بر بدن بیماران، در دهه‌های اخیر استفاده از طب سنتی به خصوص گیاه درمانی بیشتر مد نظر محققان قرار گرفته‌است.

گیاه تاتوره.Datura stramonium L از گیاهان طبی است که در ایران به عنوان داروی ضد درد خوبی معرفی شده‌است، اما مشخص شده مصرف بی‌رویه این گیاه (در انسان به شکل سیگار) موجب بروز عوارضی مثل افزایش فعالیت ترشحی و حرکت دستگاه گوارشی می‌شود.

بررسی‌های انجام شده به وسیله محققان نشان داده‌است که این گیاه حاوی الکالوییدهای متعدد تقلید کننده سیستم پاراسمپاتیک است.

ترکیبات الکالوییدی مانند آگونیست‌های موسکارینی دارای اثرات ضد دردری قوی هستند، با توجه به این که گیاه تاتوره غنی از این ترکیبات می‌باشد، بنابراین احتمال دارد که این گیاه به خصوص بذر آن که منبع سرشاری از این ترکیبات است، بتواند اثرات ضد هیپرآلژزی از خود نشان دهد.