من در این تاریکی
فکر یک بره روشن هستم
که بیاید علف خستگیم را بچرد
من در این تاریکی
امتداد تر بازوهایم را
زیر بارانی میبینم
که دعاهای نخستین بشر را تر کرد
من در این تاریکی
درگشودم بچمن‌های قدیم
به طلایی‌هاییکه بدیوار اساطیر تماشا کردیم
من در این تاریکی
ریشه‌ها را دیدم
و برای بته نورس مرگ
آب را معنی کردم.
از سبز بسبز کتاب حجم سبز، سهراب سپهری
