ای آمده از عالم ظلمانی تفت

ای آمده از عالم ظلمانی تفت
حیران شده در شش و بش و هفت و هشت
می خور چو ندانی از کجا آمدهُ
خوش باش چو ندانی بکجا خواهی رفت.

خیام