جعلی بودن فرود بر ماه که در بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ میلادی بعنوان پروژه آپولو شناخته میشود، از آنجا ناشی میشود که امروزه پس از اختراع کامپیوتر و دوربین‌های دقیق دیجیتالی که به کوچکی یک عدس میباشند و پیشرفت به اصطلاح تکنولوژی، هنوز بشر نمیتواند به ماه سفر کرده و در آنجا آدم پیاده کند و پرچم بکوبد. چرا که اگر می‌توانست آنچنان تبلیغاتی براه می‌انداخت که گوش خدا را هم کر میکرد. امروزه با همه تلاش دنبال علم پارس‌ها در زیر مقبره‌های فرّاعنه مصر و اهرام سه گانه هستند تا بلکه به علمی چیزی دست یابند، چرا که خود جز هالیوود هیچ ندارند.
جعلی بودن فرود بر روی ماه اولین بار در کتاب "ویلیام چارلز کایسینگ" نویسنده آمریکایی مطرح شد. این نویسنده در کتاب خود با عنوان "ما هرگز به ماه نرفتیم" که در سال ۱۹۷۶ منتشر کرد دست دولت مردان آمریکا را رو کرد و ناسا را متهم کرد که همه فیلم‌های فرود بر روی ماه و همین‌طور سنگ‌هایی که منسوب به کره ماه است همگی هالیودی و ساختگی است. همچنین "اندرو چاکین" در کتابی با عنوان "یک بشر روی ماه" که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد نوشته است که در زمان مأموریت آپولو ۸ در دسامبر ۱۹۶۸ او مأموریت این طرح جعلی را بر عهده داشته است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بین ۸۰ تا ۹۰٪ از آمریکاییها و ۸۸٪ از مردم روسیه باور دارند که فرود بر سطح ماه ساختگی است.
اولین کتابی که در این زمینه منتشر شده کتاب «ما هرگز به ماه نرفتیم: کلاهبرداری سی میلیارد دلاری آمریکایی» نوشته بیل کیسینگ است. این کتاب دو سال پس از به اصطلاح اتمام ماموریت‌های سفینه‌های آپولو در سال ۱۹۷۴نوشته و در سال ۱۹۷۶ منتشر شد. بیل کیسینگ، مهندس عالیرتبه فنی بود که در سال، ۱۹۵۶ در شرکت راکت‌داین، همان شرکت تولیدکنندهٔ موتورهای اف-۱ استفاده شده در موشک ساترن ۵ استخدام شد. او در آن زمان از معدود کسانی بود که دربارهٔ موشک‌ها و مهندسی فنی آگاهی داشت. او تا سال ۱۹۶۳، به ریاست واحد انتشارات فنی در انتشارات لابراتوری فیلد مشغول بود. کتاب کیسینگ رسوایی فراوانی برای دولت آمریکا و ناسا فراهم کرد و موجب شد تا مردم آمریکا بطور مؤثر شروع به بحث پیرامون ساختگی بودن فرود بر سطح ماه نمودند. این کتاب اظهار می‌کند که احتمال فرود موفق انسان بر سطح ماه ۰٫۰۰۱۷ درصد است و با وجود نظارت شدید اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، فرود ساختگی بر روی ماه، نسبت بفرود واقعی، کار بمراتب آسان‌تری برای ناسا بوده‌است .
انجمن "زمین تخت" یکی از اولین سازمان‌هایی بود که این موضوع را قبول کرد و ناسا را بساختگی بودن فرود بر ماه متهم ساخت. این انجمن مدعی بود که آنها با همکاری هالیوود و عهده‌گیری والت دیزنی، بر اساس نوشته آرتور سی. کلارک و کارگردانی استنلی کوبریک بر روی صحنه رفتند. لیندا دق، فلکلوریست، پیش بینی می‌کند که پیتر هیامز، نویسنده و کارگردان فیلم کاپریکورن یک (۱۹۷۸)، که در یک فضاپیما شبیه به فضاپیمای آپولو، سفری ساختگی به مریخ را نشان می‌دهد، تئوری ساختگی بودن این فرود را در دوران جنگ ویتنام قوت می‌بخشد. او بیان می‌کند که این اتفاق در دوران رسوایی واترگیت اتفاق افتاده‌است، که شهروندان آمریکایی بحساب‌های بانکی بی‌اعتماد شده بودند. او می‌نویسد: "رسانه‌های جمعی این موضوعات نیمه درست را بنوعی منطقه گرگ و میش پرتاب کردند، جایی که مردم گمان کنند همه چیز حقیقی است. رسانه جمعی بر روی عوام و کسانی که راهنمایی نمی‌شوند، تاثیر وحشتناکی می‌گذارد.
بعد از کیسینگ، کسانی که سفر به ماه را مسخره کرده‌اند عبارتند از:
- مارکوس آلن ناشر مجله نکسوس که بیان کرد عکس‌های کاوشگر اثبات نمی‌کند که ایالات متحده انسان را بر روی ماه فرود آورد و "رسیدن به ماه کار دشواری نیست، روسیه این کار را در سال ۱۹۵۹ با موشک انجام داد. مشکل بزرگ، بردن آدم به آنجاست. " او پیش‌بینی می‌کند که ناسا بدلیل وجود پرتوهای کشنده در فضای بیرونی، قادر به اینکار نیست. همچنین ناسا و پیمانکارانش بعد از آتش‌سوزی آپولو ۱ فرصت کافی برای رفع مشکلات نداشتند و تمام ماموریت‌های آپولو ساختگی بود. ویلیام برین مهندس هسته‌ای که در سال ۱۹۸۲ کتاب یافته‌های سرکوب‌شده از برنامه فضایی ایالات متحده آمریکا را منتشر کرد. او در این کتاب جاذبه در سطح ماه را مورد بررسی قرار می‌دهد.
- جیمز کلیر خبرنگار و نویسنده آمریکایی و تهیه‌کننده ویدیوی «آیا آن فقط یک ماه کاغذی بود؟» در سال (۱۹۹۷).
- میلتون ویلیام کوپر (۱۹۴۳–۲۰۰۱) معتقد بود که تمام ماموریت‌های آپولو به ماه محصولاتی نمایشی تمرینی بودند که بعداً صداگذاری شدند
- جیمز فتزر استاد فلسفه بازنشسته آمریکایی در روز دوم ماه مه ۲۰۱۳ دکتر فتزر دکتر استرلینگ هاروود را ملاقات کرد. فتزر از جعلی بودن هر ۶ فرود دفاع کرد.
-دیوید گروز کارمند پردازش تصویر کوانتچ. او تصویر آلدرین در حال پدیدار شدن از داخل کاوشگر را بررسی کرد و گفت که قادر است جاهای استفاده شده از نورافکن را تعیین کند. او با استفاده از فاصله کانونی لنز دوربین، و با استفاده از رهگیری پرتو، دریافت که نور افکن در فاصله بین ۲۴ تا ۳۶ سانتی‌متری سمت راست دوربین قرار دارد. این موضوع با میزان روشنایی بخشی از لباس فضایی آرمسترانگ منطبق است.
- کلیده لویس مجری رادیو.
-فیلیپ هلروکس نویسنده فرانسوی «کتاب چراغ در ماه». در سال ۲۰۰۳ نسخه انگلیسی این کتاب با نام «فرودهای ماه: آیا ناسا دروغ می‌گوید؟» چاپ شد.
-یوری موخین سیاست‌مدار مخالف روسی، نویسنده و ناشر کتاب «کلاهبرداری ایالات متحده بر روی ماه» او در این کتاب تمام شواهد فرود بر روی ماه را رد می‌کند و دولت ایالات متحده آمریکا را بغارت پولی متهم می‌سازد، که مالیات دهندگان برای برنامه ماه پرداخت کرده بودند. او همچنین ادعا می‌کند دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی و برخی دانشمندان شوروی به فرود ساختگی ناسا کمک کرده‌اند.
-دیوید پرسی تهیه‌کننده تلویزیونی، محقق فناوری‌های سمعی و بصری و عضو انجمن عکاسان سلطنتی. او با همکاری ماری بنت، کتاب «ماه تیره: آپولو و افشاگران» را نوشت و کتاب «چه اتفاقی بر روی ماه افتاد؟» را منتشر کرد. او استدلال کننده اصلی افشاگر می‌باشد، و بیان می‌کند که اشتباهات موجود در عکس‌های ناسا بقدری واضح است که نشان می‌دهد افرادی از داخل ناسا، با علم بر افزودن اشتباهاتی که توسط دیگران دیده خواهند شد، دست به افشاگری زده‌اند.
- استانیسلاو پکرفسکی مدیر کل روسی پروژه علمی D-MSK که محاسبه کرد سرعت موشک ساترن ۵ در سکوی پرتاب اس‌آی‌سی تنها نصف میزان اعلام شده بود. آنالیزهای او نشان می‌دهند که موشک‌های جامد ساخته شده از بدنه هواپیما و موشک ترمزی واقع بر روی دو سکو، برای لحظه‌ای در هوای اطراف مکس می‌کنند و میتوان از این موضوع برای تخمین زدن سرعت موشک استفاده کرد. او وزش بادهای بلند ارتفاع را در سکوی پرتاب ۶۷ کیلومتری که هوا حدوداً یک ده‌هزارم چگالی سطح آب‌های آزاد است، رد کرد و اظهار داشت که تنها حرکت در اطراف ماه ممکن است و امکان فرود بر روی ماه و برگشت بزمین وجود ندارد. او این موضوع را با توجه به ابرآلیاژ اینکنل استفاده شده در موتور اف-۱ دریافت.
-آلکساندر ایوانویچ پوپوف نویسنده روسی کتاب «آمریکاییها در ماه: موفقیت بزرگ یا کلاهبرداری کیهانی؟» او در این کتاب ثابت می‌کند که ساترن ۵ در حقیقت ساترن ۱بی پنهان می‌باشد و تمام شواهد فرود بر سطح ماه را رد می‌کند.
-آرون رانن فیلمساز، کارگردان و تهیه‌کننده مستند «آیا ما رفتیم؟»
-رالف رنه (۱۹۳۳–۲۰۰۸) –مخترع و مهندس . او نویسنده کتاب «ناسا بر روی قمر آمریکا فرود آمد؟» می‌باشد.
- برت سیبرل فیلمساز، تهیه‌کننده و کارگردان چهار فیلم برای شرکت، افته، للک از جمله فیلم یک چیز خنده‌دار که در مسیر ماه اتفاق افتاد در سال ۲۰۰۱، که شواهد یک فریب را بررسی می‌کند. مباحث ارائه شده در این فیلم، بوسیله بسیاری از منابع از جمله سری ۵ قسمتی لونار لیجنسی، کاری از استودیو اوکتر، رو شده‌اند. آنها مبحث اصلی این مستند یعنی ساختگی بودن اظهارات خدمه آپولو دربارهٔ فاصله از زمین در مدار نزدیک زمین را رد کردند. سیبرل گفته‌است که تأثیر عکسی که فیلم او پوشش داده بوسیله استفاده از شفافیت زمین ساخته شده‌است. در ۹ سپتامبر ۲۰۰۲ سیبرل با باز آلدرین روب‌رو شد و تئوری خود را برای او بیان کرد و فضانوردان پیشین را به «ترسو، دروغگو و دزد بودن» متهم ساخت. اداره وکالت شهرستان لس‌آنجلس بیان کرد که سیبرل با گفته‌هایش آلدرین را خشمگین کرده‌است.
- تاکاهیکو سویجیما دانشمند سیاسی ژاپنی، نویسنده کتاب «ورود به ماه نظریه موم انسان بود.».
-جک وایت یک تاریخ‌نگار آمریکایی بود که بدلیل تلاش‌هایش برای اثبات جعلی بودن عکس‌ها و فیلم زاپرودر مربوط به ترور جان اف کندی شهرت دارد.
- جرارد ویزنوزکی روزنامه‌نگار آلمانی و فیلمساز و نویسنده «یک قدم کوتاه؟: فریب بزرگ ماه و سرعت تسلط زمین از فضا».
انگیزه‌های ارائه شده از طرف ایالات متحده و ناسا:
دربارهٔ انگیزه ناسا و دولت فدرال استان‌های متحده آمریکا میتوان سه دلیل اصلی را به این شرح توضیح داد:
- مسابقه فضایی با اتحاد جماهیر شوروی
دلیل اصلی مسابقه برای رسیدن بماه جنگ سرد بود. دولت ایالات متحده آن را حیاتی می‌پنداشت و گمان میکرد با این اتفاق می‌تواند برنده رقابت فضایی با اتحاد جماهیر شوروی شود. رفتن به ماه خطرناک و پر هزینه بود و امریکایی‌ها تکنولوژی اینکار را نداشتند. از طرفی روس‌ها سه سال بود که به طرف ماه موشک فرستاده بودند، و از این نظر از دنیا جلوتر بودند. آمریکا نمیخواست از روس‌ها عقب بمانند.
فیلیپ پلینت، افشاگر فریب امریکایی‌ها در کتاب خود بنام " فضانورد بد" بیان می‌کند، که اگر ایالات متحده تلاش به فرودی جعلی بر روی کره ماه نمیکرد ، شوروی‌ها –با وجود برنامه فضایی خود که بر اساس یک شبکه اطلاعاتی گسترده و انجمن‌های علمی نیرومند و توانا استوار بود، میتوانستند در آینده‌ای نچندان دور، آمریکا و ناسا را به گریه وادارند . بویژه پس از آنکه آمریکا در برنامه فضایی خود به نام آپولو ۱ شکست مفتضحانه‌ای خورده بود. جعلی بودن سفر به کره ماه امریکایی ها، پیروزی بزرگی برای شوروی به حساب میاید.
فریب سفر به کره ماه، تحت نام "مأموریت آپولوها" در ژانویه و سپتامبر سال ۱۹۷۰ متوقف شد و دلیل آنرا کمبود بودجه اعلام کردند.
- انگیزه بجیب زدن پول همزمان با حفظ آبرو
گفته میشود که ناسا برای جلوگیری از تحقیر شدن و در ضمن زدن میلیار‌ها دلار به جیب، نمایش فرودها را بازسازی کرده‌است. ناسا برای سفر به ماه حدود ۳۰ میلیارد دلار بودجه دریافت کرد، و بیل کیسینگ در کتاب خود بیان کرد که این پول به جیب خیلی‌ها رفته‌است. از از آن زمان تا کنون بسیاری از مردم باور دارند که در آن زمان، امکان فرود بر ماه وجود نداشته است. بسیاری اطمینان دارند که فرود ساختگی بر روی ماه برای تحقق بخشیدن به این گفته کندی بود که: «پیش از پایان این دهه، انسان بر روی ماه فرود خواهد آمد و به سلامت به زمین برخواهد گشت.» در حقیقت ناسا برای کنگره آمریکا هزینه آپولو را ۲۵. ۴ میلیارد دلار را ارائه داده بود تا فقط این جمله را به اثبات برساند.
ماری بنت و دیوید پرسی در کتاب «ماه تیره: آپولو و افشاگران» بیان کرده‌اند که با وجود تمام خطرات شناخته شده ناشی از این تقلب و ریسک بالای رسوایی، معذلک ناسا نمی‌توانست تحقیر آپولو ۱ و مرگ فضانوردان را که به صورت زنده از تلویزیون پخش شد، را تحمل کند. پس از دست رفتن تمام خدمه آپولو ۱ در اثر آتش‌سوزی در یک تست، ناسا متحمل حجم عظیمی از تحقیر عمومی و مخالفت سیاسی شد و در نتیجه تیم مدیریت ارشدش به وسیله مجلس سنا و مجلس نمایندگان مورد پرس‌وجو قرار گرفت.
-جنگ ویتنام
انگیزه دیگر تقلب سفر به کره ماه، انحراف افکار عمومی از جنایت جنگ ویتنام بود که از طرف عده کثیری امریکایی محکوم شده بود.
در سال ۲۰۰۹، شبکه آمریکایی دوستان هم‌میهن، بیان کرد که فرودها به دولت ایلات متحده کمک کرد تا توجه افکار عمومی را از جنگ منفور ویتنام دور کند. و بهمین دلیل است که همزمان با پایان تجاوز آمریکا به ویتنام و پایان این جنگ تحمیلی وحشیانه، فرود بشر بر ماه هم پایان می‌یابد.
واقعیت این است که فرود آپولو با سرنشین از اول تا آخر یک دروغ مسخره بوده‌است. محققان معتقدند که تکنولوژی فرستادن انسان بماه بدلیل کمربند آتشین جوی، شراره‌های خورشیدی، بادهای خورشیدی، خروج جرم از تاج خورشیدی و پرتوهای کیهانی این سفر را برای جسم آدمی غیرممکن می‌کنند.