میفرمایند کسانی که زیاد شیرینی میخورند عاقلانه تصمیم نمیگیرند، چرا که مغزشون تحت تاثیر قند است که نوعی رخوت به سلول‌های مغز میبخشد. از طرفی هم یک مثال پارسی میگوید: ترشی "بخوری" یک چیزی میشوی، که البته کلمه "بخوری" در این مثل بطور مغرضانه به "نخوری" در بین عوام تغییر یافته است. چرا که خوردن ترشی آنهم بهنگام زمستان یکی از فاکتور‌های سلامتی بدن و از واجبات خوراک روزانه آدمی است. از من بپرسی، می‌گویم که خوردن هردو یعنی شیرینی و ترشی بمیزان مناسب و قواره برای همه کس لازم است. شخصا معتقدم که خوردن شیرینی موجب شادی روح در هر دو جهان است. و بگذار بگویند که عاقلانه تصمیم نگرفت. عقلی که خودش پاره سنگ برمی‌دارد بعقل دیگری میگوید روت سیاه!
