ترا داوری میکنند. بر روی رفتارت اسامی بامزه و خنده دار می‌نهند. گاهی پا را از این هم فراتر نهاده ترا دیوانه مینامند. از تو عصبانی میشوند. خسته میشوند. بیزار میشوند. حسادت میکنند. ولی در نهایت و در درون پیغمبر‌شان خواهی بود و همهِ ترا می‌بلعند. نمیتوانند از تو چشم بپوشند. نمیتوانند رهایت کنند. آنچه که از این پس رخ میدهد، پوچی مطلق است.
