آلپاکا مانند لاما گونه‌ای از شتر است که در آمریکای جنوبی، نیوزلند و استرالیا زندگی می‌کند. مانند لامای معمولی اهلی است ولی برعکس لاما که گوشی موزمانند دارد گوشهای آلپاکا صاف است. پشم آلپاکا از پشم لاما نرمتر است. بهای مرغوب‌ترین پشم آلپاکا نزدیک به بهای کرک کشمیر معمولی است.
گله‌های آلپاکا برای چرا در بلندی‌های ۳۵۰۰ متر به بالا در کوهستان آند در اکوادور و جنوب پرو، شمال بولیوی و شمال شیلی نگهداری می‌شود.
از آلپاکا و لاما در واقع از خانواده شتر میباشند، الیافی زبر و ضخیم بدست می‌آید. طول این الیاف حدود ۲۵ سانتیمتر و در ظاهر شبیه یه الیاف شتر است. سطح آن الیاف دارای فلس‌هایی است که در زیر میکروسکوب به سختی دیده می‌شود. میزان چربی این شتر حدود ۳ درصد میباشد. مخلوط این الیاف با الیاف دیگر ایجاد خصوصیت خوب عایق حرارتی در عین سبکی مینماید و برای پارچه‌های مرغوب (کت و شلوار) کاربرد زیادی دارد.
در صنعت نساجی واژهٔ آلپاکا بیشتر به یک روش پارچه‌بافی اطلاق می‌شود که در اصل در آن روش در آغاز از پشم آلپاکا استفاده می‌شد. امروزه در آن روش بیشتر از پشم‌های بز مَرغُز موسوم به موهر بهره می‌گیرند.
کرک این گونه شترها یکی از نرمترین کرکها میباشد که از کرک کشمیر نیز گرانتر است.
آلپاکا بسيار کوچکتر از لاما است(ارتفاع بدن لاما تا شانه‌هایش بین ۱۱۰ تا ۱۳۰ سانتیمتر است وزن آن به۱۲۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم می‌رسد.) و برخلاف آنها برای باربری مناسب نيستند.(از لاما در علم پزشکی همانند دلفین برای تراپی بیماران استفاده می‌شود و این حیوان قادر است تا ۳۰ کیلوگرم بار را حمل کند.) اما الياف فيبری در آنها باارزش است که البته اين الياف پشمی نيستند. بافتهایی را که ميتوان با استفاده از الياف اين حيوان بافت عبارتند از: پتو، ژاکت، کلاه، دستکش، روسری، انواع متنوعی از منسوجات و بارانی در امريکای جنوبی و ژاکت، جوراب و کت در ديگر قسمتهای جهان. اين فيبرهای در بيش از ۵۲ رنگ در پرو، ۱۲ رنگ در استراليا و ۲۲ رنگ در آمريکا وجود دارند.
این گونه شتر برخلاف شترها فاقد کوهان است و بمانند اکثر حیوانات خانگی پوست آنها دارای ترکیب رنگهای متفاوتی چون سفید، قهوه‌ای، سیاه میباشد. فرم پاها و لبهای این حیوان بمانند شتر است. امروزه دامنه پرورش و نگهداری این گونه شتر بخارج از آمریکای جنوبی کشیده شده و در حال حاضر در آمریکا و اروپا این حیوان برای پشم و گوشتش پرورش داده می‌شود. نوع وحشی این حیوان گواناکو نامیده می‌شود.
آلپاکا گونه اهلی شده گونه شترهای جنوب آمريکا است که از گونه وحشی آلپاکاها گرفته شده است. ظاهر اين حيوان مانند گوسفند است البته با رنگهای متنوع و گردنی بلندتر، در حاليکه گوسفندها تنها در رنگ سفيد پرورش داده میشوند.
آلپاکاها بصورت گله ای نگهداری میشوند و درطول سال در ارتفاعات کوههای آند، پروی جنوبی، بوليويای شمالی و شمال شیلی که ۳۵۰۰ تا ۵۰۰۰ متر بالاتر از سطح دريا هستند می‌‌چرند.
قدمت تاریخچه وجود لاما به ۵ هزار سال پیش بازمی‌گردد. هنوز بدرستی قابل اثبات نمی‌باشد که از نظر نژادی آبا و اجداد آن به چه حیوانی بازمی‌گردد. ولی آنچه قدر مسلم است لاما ترکیبی از نژادهای گواناکوس (Guanakos) و آلپاکوس (Alpakas) و ترکیبی از ویکونیاز (Vikunjas) میباشد که همگی بارور میباشند. لاماها حدود چهل میلیون سال پیش در آمریکای شمالی تکامل پیدا کردند. حدود سه میلیون سال پیش به آمریکای جنوبی مهاجرت کردند و در آخرین عصر یخبندان (۱۰ هزار سال پیش) در آمریکای شمالی منقرض شدند.
مهاجران بربر فرانسوی و انگلیسی پس از ورود خویش به قاره آمریکا اقدام بشکار آنها و بافالو‌ها برای استفاده از پوست و گوشتشان نمودند و مانند بافالو‌ها بشکار بیرویه و بیمورد و کشتار آنان پرداختند. خوشبختانه گونه این شتر مانند نسل بافالو‌ها منقرض نشد و تعداد کمی که باقی مانده بودند، مجددا احیا شده و نسلشان نجات یافت.
براساس برآورد سال ۲۰۰۷ بیش از هفت میلیون لاما و آلپاکا در آمریکای جنوبی وجود دارد و آمریکا و کانادا هم بترتیب ۱۵۸ و ۱۰۰ هزار لاما دارند (که از آمریکای جنوبی وارد کرده‌اند).
آلپاکا و لاما در حرکات رفتاری روزانه خویش برای اعمال قدرت و نشان دادند درجه قرار گرفتن در گروه به پرتاب آب دهان خویش می‌پردازند که بسیار بادقت هدف را نشانه گیری کرده و معمولاً بهدف اصابت مینماید. البته آب دهان این شتر قابل شستشو با آب و بیخطر است.
