ژوزفین بیکر، اولین زن هنرمند جسور دنیای هنر که ریشه در گرمای آفریقا داشت و به همین مناسبت به او القابی مانند الهه کریول، ونوس برنزی و مروارید سیاه داده بودند. در نوامبر ۱۹۲۶ او شو ی را در سالن تئاتر نیویورک بروی صحنه اجرا کرد که تا آنروز دنیای غرب چنین چیزی را نه دیده و نه شنیده بود. او جسوران نیمه برهنه باتمام وجود می‌رقصید و میخواند و هنرنمایی میکرد. جاذبه غیرقابل انکار و شخصیت نمونه این هنرمند بینظیر نام او را بسرعت در دنیای غرب ورد زبان‌ها گرداند. او تاریخ هنر را بعنوان اولین زن و بویژه اولین زن سیاه پوست هنرمند بتصویر کشیده و الگوی تمام قد همه شو‌های امریکایی‌ها و اروپایی‌ها که تاکنون ساخته شده است، شد.
متاسفانه جامعه عقب مانده، مذهبی، خرافی، متعصب و بیسواد اروپا و امریکای آن زمان تحمل و جنبه چنین هنرمندی که صد سال از زمان خود جلوتر بود را نیاورده و در روزنامه‌ها و مجالس و جامعه شروع به تف و لعنت این زن جوان کردند.( همانکاری که با دیگر هنرمند زن پیشرو یعنی نینا سیمونه کردند.) و آنچنان دنیا و مافیا را بر او تنگ کرده و آنچنان او را اذیت و آزار داده و تهدید به قتل کردند که این زن هنرمند از ترس جان گریخته و خود را به فرانسه می‌رساند.(همان اتفاقی که بعد‌ها برای نینا سیمونه می‌افتد و او مجبور میشود نخست به آفریقا و سپس به سوئیس و فرانسه برود.)
این زن منحصربفرد، بعد‌ها مقالات و نامه‌های زیادی نوشته و داستان زندگی و بیوگرافی خود را مفصلا شرح داده است و همیشه تاکید داشته که:
" باید بدانید که آنچه من انجام دادم، برای خودم و تنها برای خودم انجام دادم. و باوجود همه انتقاد‌ها و سخنان درشت و ناپسند و اتهامات غیر واقعی و توهین‌های شما مردم، من به آنچه که انجام دادم، افتخار می‌کنم."
این زن بینظیر تنها هنرمند نبود، بلکه مادر و یک فعال اجتماعی و نویسنده هم بود. و درست مانند تمامی کسانی که از زمان خود جلوترند، مجبور به تحمل احمق‌ها شده و مرتبا از طرف آنان ضربه میخورد، از سوزاندن خانه و تهدید بمرگ گرفته تا انتقادات احمقانه و بیدلیل.
و امریکایی‌های! آنزمان و یا اروپایی‌های عقب مانده‌ای که تمامی طول تاریخ موجودیتشان به مبارزه با زنان و سوزاندن و کشتار و تجاوز بزنان گذشته و قوانین سخت مذهبی از جمله سنگسار را در مورد زنان بشدت انجام میدادند، با کوله باری از گذشته و در اوایل قرن ۲۰ همچنان به آزار این زن ادامه داده تا جایی که مجبور بفرار شد.
و درست مانند دیگر هنرمندان که گول شایعات بی اساس در مورد فرانسه را میخورند راهی آنجا شد. و درست مانند دیگر هنرمندان، در فرانسه دچار سرنوشتی شوم گشته و در لجنزار آنجا ازکار افتاده و بموجودی بیمار تبدیل گشت و تمامی استعدادش در این سرزمین آلوده نابود شد. و درست مانند دیگر هنرمندان، فرانسوی‌ها از اسم و شهرت و استعدادش در جهت منافع خود سواستفاده کرده و او را یک هنرمند فرانسوی که در آمریکا متولد شده، ثبت کردند. و دقیقا درست مانند دیگر هنرمندان وارث هر چه که داشت و نداشت شدند.
(لازم بذکر است که وقتی سخن از "آمریکایی" میرود ، منظور همان گروه گدایان و خلافکاران و آوارگان گرسنه اروپایی است که با شنیدن اخبار دنیای جدید و ثروتمند، از فرط گرسنگی و درماندگی سرآسیمه سرزمین‌های پر از فقر و فلاکت و مریضی‌های همگیر خود را رها کرده و خود رابه سرزمین جدید که بعد‌ها آمریکا نام گرفت، رسانده و با قتل و غارت صاحبان اصلی و سپس قتل و غارت یکدگر و پلیدی‌هایی که از هیچ حیوانی برنمی‌آید جاگیر شدند. و از زمان جاگیر شدن تا امروز صد‌ها جنگ و قتل و غارت در گوشه و کنار دنیا راه انداخته و این حکایت همچنان باقی است چرا که اصل این افراد، پلید و خلافکار و جنایت پیشه است. و خنده دار اینجاست که این گروه امروزه خود را صاحب این سرزمین میدانند! چون عقیده دارند از دیگر مهاجران زودتر خود را به این سرزمین رسانده اند و چون بومیان را کشتار کرده‌اند، و جنایت‌های "مو به تن سیخ کن" انجام داده اند، پس بدیگر مهاجران بچشم طلبکار و "غیرامریکایی" مینگرند و بخود حق میدهند جلو مهاجرت دیگران را به این سرزمین که اتفاقاً مال آنها هم نیست بگیرند!)
جوزفین بیکر (زادهٔ ۳ ژوئن ۱۹۰۶ درگذشتهٔ ۱۲ آوریل ۱۹۷۵) رقصنده، خواننده، و بازیگر زادهٔ ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۷۵ میلادی فعالیت میکرد. بیکر در سال ۱۹۳۷ شهروند فرانسه گردید. او همچنین یک فعال جنبش حقوق مدنی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار بود. از فیلم‌هایی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به زلیگ اشاره کرد.
