اعتقاد به اینکه آنچه که مال توست برای تو میماند و اگر روزی از تو گرفته شود، باز هم بسوی تو باز خواهد گشت، و آنچه که مال تو نباشد و غصب باشد، از تو گرفته میشود هر چند در صندوق‌های آهنین نگاهداری شود، به آدمی آرامش میدهد تا درمورد داشته‌هایش نگران نباشد و به او راهی را نشان میدهد تا برای "بدست آوردن" بهرکاری دست نزند. این میتواند بعنوان یکی از ارکان اخلاق انسانی، در آدمی از نوزادی جا افتاده و جز شخصیت او گردد، بدون اینکه نام مذهب و یا مکتبی بر روی آن قرار داده شود.
