آدما موجودات خنده داری اند. وقتی به آنها گفته میشود در کهکشان بیش از ۳ میلیارد ستاره وجود دارد دربست میپذیرند. ولی اگر روی نیمکتی نوشته شود که "ننشینید تازه رنگ شده است", تا انگشت به آن نیمکت نرسانند و دست نکشند و مطمئن نشوند, قبول نمیکنند.
وقتی هزاران سال تاریخ جعلی بخوردشان میدهند, بدون چون و چرا حفظ میکنند, ولی اگر به آنها گفته شود که فلانی دشمن است, و بیگانه است و با اینکه بزبان تو سخن میگوید, دل در گرو مهر دیگران دارد , و اعمال و کردارش سند معتبر است, میپرسند مدرکت چیست؟
وقتی به آنها گفته میشود این فرد قاتل مریض روحی است و دارای بیماری روان‌گسیختگی یا اسکیزوفرنی است و مرتبا صدایی به او میگوید: "بکش!" همگی پذیرفته, دل میسوزانند, متأسف میشوند, آدرس دکتر روانپزشک "خوب" را میدهند و او را معاف از کردار طبیعی دانسته و گفتار نامشخص او را درک میکنند! ولی اگر به همین آدما بگی, این فرد چاق , مریض روحی است و دارای بیماری است که مرتبا صدایی به او میگوید: "بخور!" اکثرا میخندند, مسخره میکنند, جک میسازند و میگویند: "جلو شکمت را که مانند خندق بلاست بگیر, خوب میشی!"
براستی آدما موجودات خنده داری اند.
