عبید زاکانی کلمات رایج در پیش آخوند‌ها را برای مردم بدینگونه ترجمه می‌کند:
الخدا = خوان یغما
المسلمان = کتک خوار همه کس
الشهید = خانه خراب
الامام = نماز فروش
الشیخ= ابلیس
التلبیس= آنچه شیخ در باب دنیا گوید
الوسوسه = آنچه شیخ در باب آخرت گوید
المهملات = آنچه شیخ در باب معرفت گوید
الشیاطین = اتباع شیخ
المرید والسالوس = نواب شیخ
علت المشایخ = زن معروفه
العزراییل = قاضی شرع
عتبته الشیطان = محکمۀ شرع
المفتی = بی‌دین
القاضی = آنکه همه نفرینش کنند
القاضی زاده = حاشیۀ باب احتلام
نایب القاضی = بی‌ایمان
اصحاب القاضی = جماعتی که گواهی به سلف فروشند
طالب الزّر = همنشین قاضی
السعید = آنکه روی قاضی نبیند
السگ جهنمی = نوکر قاضی
بیت النّار = دارالقضا
الرشوه = درون دستار قاضی
الحلال = آنچه قاضی نخورد
مال الایتام والاوقاف = آنچه قاضی آسان بخورد
البد معامله = آشنای قاضی
البهشت = آنچه قاضی نبیند
الدرک الاسفل = مقام قاضی
الواعظ = آنکه بگوید و خود نکند
الخطیب = خر بی‌شاخ و دُم
الجهل المرکب = دو آخوند در یکجا
السیّد = قباحت نافهم
الناخلف = سیّد سُنّی
المُلا = همیشه جُنُب
الصوفی = قاطع الطریق
الموذن = دشمن خواب
المکتبدار = مَلِک الموت اطفال
النعوذ بالله = طلبۀ مدرسه نشین
الحاجی = آنکه قسم دروغ به کعبه خورد
علیه اللعنه = حاجی
علیه اللعنة والعذاب = آنکه دو بار حج کرده
البازاری = آنکه از خدا نترسد
الدین = تقلید متقدّمین
الایمان = نقد کیسۀ بازاریان
الزیارت = بهانه گاه فسق
المسجد = مستراح مسافران
الفاتحه = آلت گدایی
السوگند = خوراک دروغگویان
القسَم الموکد = دروغ مکرر
انشا الله = روزمرۀ دروغگویان
الاستغفار = پناهگاه نابکاران
الرمضان = به امید بهشت در دوزخ رفتن
الرشوه = کارساز بیچارگان
« عبید زاکانی »
باشد که رستگار گردیم!
