دونالد ترامپ رئیس جمهور انتخابی آمریکا در طی مبارزات انتخاباتی خویش فرمودند: ما برای حفاظت از کشور‌ها باج میگیریم. چگونه؟ بدین ترتیب که مزدورانمان آنها را تهدید میکنند، آنها ترسیده بدامن ما پناه آورده و سپس با دل وجان باج را میپردازند. چون اگر مردم دنیا را بحال خود رها کنند، هیچ کشوری بکشور دیگر کاری ندارد ولی موضوع اینست که برخی‌‌ها میخواهند فقط لذت زندگی را ببرند بدون اینکه انگشت کوچک خود را تکان دهند، این است که کشور‌های همسایه بدون داشتن تکنولوژی و ارتش و قدرت نظامی برای هم شاخ و شانه میکشند و از یکدیگر منتنفر میگردند، و بدون اینکه خود بخواهند باهمدیگر میجنگند. پس جای تعجب نیست که بدنبال باز دید نخست وزیر ژاپن از آمریکا و ملاقات با ترامپ، از طرف کره شمالی یک موشک اتمی بطرف ژاپن و کره جنوبی پرتاب میگردد. عجیب نیست که عربستان سعودی و خلیفه نشینان حاشیه خلیج پارس از ترس میلیارد‌ها میپردازند تا در پشت آمریکا خود را از شر موشک‌های جمهوری اسلامی که تند تند آزمایش می‌شوند، در امان دارند. پیش از اینها سیاست‌های مخرب آمریکا و کشور‌های متحد او، مخفیانه بود، امروز بطور آشکار در حالی که دست‌های نخست وزیر ژاپن در دستان ترامپ است، یک موشک ساخت آمریکا بطرف ژاپن شلیک میگردد و پس از آنست که ژاپن متعهد میگردد که در تمام آمریکا قطار تندرو و سریع السیر بطور رایگان بسازد. و یک مدال (در واقع افساری است که نام مدال گرفته است) بگردن یک سعودی بیچاره، میلیارد‌ها خرج برمی‌دارد. ترک‌ها نیمی از سرزمین اشغالی را میبخشند، تمامی سیستم‌هایشان از پمپ بنزین گرفته تا شرکت‌های تلفن به امریکایی‌ها تعلق می‌گیرد، تا بتوانند پرچمشان را در بیابانی در عمق ۱۰۰ کیلومتری سوریه نیمه افراشته بباد بسپارند در حالی که هر لحظه یک ترک در پایِ علم این پرچم بخاک و خون کشیده میشود. و این میشود که گفته خردمند پارسی که تا آدمی زنده است، سخن او نیز صادق است، یکبار دیگر جان می‌گیرد و مصداق می‌یابد که تا احمق در جهان است، مفلس درنمیماند.
و شاید اگر این روند بهمین ترتیب ادامه میافت، میشد با آن کنار آمد، ولی بطور حتم و بنابریک قاعده کلی و دو دو تایی، متجاوز و ظالم و زورگو و مفلس امروز، در سراشیبی و راحتی که قرار بگیرد، چون ترمز ندارد هر لحظه بر سرعتش افزوده میگردد تا جایی که روزی می‌رسد که دیگر باج دهی هم تاثیری ندارد و احمق‌ها میبایستی بجای آنچه که تاکنون میدادند، اینک جان بدهند تا متجاوز و مفلس که اینک دیگر مفلس نیست، راضی گردد. و پرسش اینجاست که آنروز که برسد چگونه و با چه وسیله‌ای میخواهید قسر در روید و از مهلکه بگریزید؟