چکنم که دل نسازم هدف خدنگ او من
بچه عذر جان نبخشم بدو چشم شنگ او من
بکدام دل توانم که تن ازغمش رهانم
بچه حیله واستانم دل خود زچنگ او من
چو خدنگ غمزهٔ او دل و جان و سینه خورده
پس ازین دگر چه بازم بسر خدنگ او من
زغمش دو دیده خون گشت و ندید رنگ او چشم
نچشیده طعم شکر زدهان تنگ او من
دل و دین بباد دادم به امید آنکه یابم
خبری زبوی زلفش، اثری ز رنگ او من
چو نهنگ بحر عشقش دو جهان بدم فرو برد
بچه حیله جان برآرم زدم نهنگ او من
لب او چو شکر آمد، غم عشق او شرنگی
بخورم ببوی لعلش چو شکر شرنگ او من
بعتاب گفت عراقی، سر صلح تو ندارم
همه عمر صلح کردم بعتاب و جنگ او من.
عراقی