یکی از ویژگیهای بینظیر و یگانه امپراتوری پارس‌ها که تا ۳۰۰ سال پیش بر تمامی دنیا حاکم بود، مشخصا نادیده گرفتن مرز‌های جغرافیایی بود. در این امپراطوری ما و شما و آنها وجود نداشت. هر چه بود یکی بود و "ما" جمیع مردم دنیا را شامل میشد. همه چی آنچنان بهم بافته و در هم پیچیده شده بود که وقتی به "دلایل گم شده" این امپراطوری از هم پاچید، آنان که باقی ماندند و توسط توحش لجام گسیخته به ماندن در مرز‌های جغرافیایی مشخص محکوم گشتند، همگی خود را وارثان این امپراطوری میدانند. این است که در نهایت همگی مردم دنیا دارای مراسم و سنت‌های تقریبا یکسان میباشند و اکثر آثار باستانی دنیا شبیه یکدیگر و همانند آنچه که در مرکز ایران باقی مانده میباشند.
