آدمیّت مرده بود، گر چه آدم زنده بود

- آدمی‌ وقتی‌ بجایی برسد که هیچ شادش نکند،
- وقتی‌ آرزویی نداشته باشد ،
- وقتی‌ از خوردن، خوابیدن و سکس لذت نبرد،
- وقتی‌ از او پرسیده شود که چه احساسی‌ دارد و او فوراً پاسخ دهد، هیچی‌!
- وقتی‌ نه برای خودش و نه برای دیگران دلسوزی نداشته باشد،

این آدم سالهاست مرده و در صف بخاکسپاری است ولی‌ نه خود خبر دارد و نه دیگران.