برغم دشمن شاد از درم درآ ایدوست

مشو مشو زمن خسته‌دل جدا ایدوست
مکن مکن بکف‌ اندهم رها ایدوست

برس که بی‌تو مرا جان بلب رسید برس
بیا که بر تو فشانم روان، بیا ایدوست

بیا که بی‌تو مرا برگ زندگانی نیست
بیا که بی‌تو ندارم سر بقا ایدوست

اگر کسی بجهاندر، کسی دگر دارد
من غریب ندارم مگر تو را ایدوست

چه کرده‌ام که مرا مبتلای غم کردی
چه اوفتاد که گشتی زمن جدا ایدوست

کدام دشمن بدگو میان ما افتاد
که اوفتاد جدایی میان ما ایدوست

بگفت دشمن بدگو ز دوستان مگسل
برغم دشمن شاد از درم درآ ایدوست

از آن نفس که جدا گشتی از من بی‌دل
فتاده‌ام بکف محنت و بلا ای دوست

ز دار ضرب توام سکه بروجود زده
مرا بر آتش محنت میازما ای دوست

چو از زیان منت هیچگونه سودی نیست
مخواه بیش زیان من گدا ای دوست

ز لطف گرد دل بی‌غمان بسی گشتی
دمی به گرد دل پر غمان برآ ای دوست

ز شادی همه عالم شدست بیگانه
دلم که با غم تو گشت آشنا ایدوست

ز روی لطف و کرم شاد کن بروی خودم
که کرد بار غمت پشت من دوتا ایدوست

ز همرهی عراقی ز راه واماندم
ز لطف بر در خویشم رهی‌نما ایدوست

عراقی