اخبار مربوط به جنایات ترک بربر آنچنان زیاد و گوناگون است که خبرنگاران نمیدانند از کجا شروع به بازگویی کنند! هر روز یک خبر هولناک از توحش و بیشرمی ترکا جهانیان را در تاسفی عمیق فرو میبرد و ضمن نمایان سازی بیش از پیش چهره ابلیس منش اروپایی‌ها که پشتیبانان جدی ترک‌های بربر هستند، آنان را بطور مستقیم و غیر مستقیم در این پلیدی ها مسئول میسازد.
در روزگاری که برخی از ترکای با وجدان با هزاران سند و مدرک و فیلم و عکس، بطور روزانه از جنایات و تبهکاری و بیشرمی‌های ضدّ بشری شبکه تروریستی ترکا پرده برداری کرده و آنان را به جهانیان بازگو میسازند، اروپایی‌ها با تمامی قدرت بر روی این افشاگری‌ها پرده افکنده و آنها را پنهان ساخته و این مدارک را از بین برده و سانسور میکنند، و بدین ترتیب بر چشم مردم جهان خاک میپاچند! چرا؟ چون نانشان از این طریق بدست میاید! چون خود طراح و مسبب این جنایاتند و ترکِ خرِ تروریست تنها وسیله است!
خبری که در زیر میخوانید را پانترک‌هایی که در لباس ایرانی در اسپوتینک مشغول ترجمه اخبار هستند طوری نوشته اند که خواننده از آن تصویر درستی بدست نیاورد. خبر تا جایی که قابل خواندن باشد ویرایش شده است:
خانم الیف دوگان ترکمن نماینده حزب جمهوریت خلق در کردستان اشغالی و یا ترکیه جعلی و عضو کمیسیون آن حزب مامور رسیدگی به ۳۰ مورد تجاوز جنسی به کودکان ۱۱ تا ۱۴ ساله سوری در ترکیه در اردوگاه آوارگان نیزیپ در مصاحبه با اسپوتنیک از اعمال اداره کنندگان ترکِ اردوگاه پناهجویان سوری در مرز انتقاد کرده تأکید نمود که اداره کنندگان این اردوگاه‌ها سعی میکنند از مسئولیت تبهکاری‌های که زیر نظر آنان انجام شده در آن اردوگاه شانه خالی کنند.
به گفته الیف دوگان کارمندان ترک آن اردوگاه در طول یک ساعت و نیم نمی خواستند اعضای کمیسیون حزب وی را به محوطه اردوگاه راه دهند و بدون توضیح، اجازه ندادند که نمایندگان با پدر و مادران کودکانی که مورد تجاوز جنسی توسط ترکا واقع شده بودند ملاقات کنند. وی گفت:
نه مدیر اردوگاه و نه دستیار او سر کار نبودند. تنها نماینده شهرداری و رئیس ژاندارمری سر جا بودند. پس از عبور از این دو مانع ما به درب ورودی اساسی نزدیک شدیم که ۱۵ — ۲۰ نظامی از آن پاسداری می کردند. آنها به ما فرمان دادند که از ماشین‌های مان خارج شویم و پیاده راه برویم من قبل از رفتن چگونگی کار این اردوگاه را مطالعه کردم و متوجه شدم که قبلاً به همه اجازه می‌دادند که با ماشین وارد اردوگاه شوند. اگر نمایندگان حق ندارند با ماشین وارد اردوگاه شوند پس چه کسانی این حق را دارا می باشند؟ بعداً ما ماشین‌های پارکینگ شده در محوطه اردوگاه را دیدیم. چیزی که بعد رخ داد به برنامه‌ای دقیقاً از پیش تدارک دیده شده شباهت داشت. محافظان اردوگاه طوری رفتار میکردند انگار ما توریست‌هایی هستیم که قصد بازدید از یک اردوگاه را داریم، ما را به چادری برده و به عنوان نمونه اردوگاه خوب آنرا به ما نشان دادند. بدون تردید پشت این درهای کاملا بسته جنایات جدی پنهان شده‌اند که چنین در قفل بودن و پرده پوشی آنان جدیت میشود.. حدود ۱۰ — ۱۵ نفر ترکِ محافظ بدور ما جمع شدند. آنها هر طوری شده سعی می کردند مزاحم کار مان شوند. می‌خواهم بپرسم همه این محافظان وقتی که به کودکان اعمال ناشایست جنسی کرده بودند کجا بودند؟
به گفته الیف دوگان ترکای ترکیه بر اثر سیاست حکومت کنونی به رشوه خواری، دزدی ، اعمال تروریستی و به بی‌اخلاقی بیش از پیش عادت کرده اند. وی می‌گوید:
در همه کشور‌ها جنایتی از این دست و تبهکاری‌هایی مربوط به رفتار و اعمال افراد روانی و ناسالم رخ میدهد . و دولت‌ها مسئول سالم سازی جامعه از طریق دستگیری و بیرون راندن و پاک سازی جامعه ازاین افراد روانی و متجاوز هستند، ولی وقتی خود دولت در جای این آدم‌های روانی و تبهکار می‌نشیند و اعمالی که آنان انجام میدهند را خود انجام میدهد، چه قدرتی میتواند جامعه را در مقابل چنین ظلم و ستمی محافظت کند؟ تبهکاری‌ها و اعمال جنایتکارانه دولت ترکیه و عمله‌های آن چنان بیشرمانه و تاسف برانگیز است که اگر من جای وزیر امور خانواده و سیاست اجتماعی بودم در همان روز استعفا می دادم. عهده دار بودن چنین مقامی ایجاب می‌کند که انسان به مسئولیت عمیق خود پی ببرد. متأسفانه برای وزرای دولت ترکیه این حس بیگانه است.
