چون نرقصد جانم از شادی که جانانم تویی
محرم دل مطلب تن مقصد جانم تویی
امشب که زیبا صنم ماه شبستانم تویی
چرخ پنداری نمی‌داند که مهمانم تویی
از دهان و قد و عارض ای بت حوری سرشت
حوض کوثر شاخ طوبی باغ رضوانم تویی
دشمن بیگانه‌ام تا شاهد بزم منی
مانع پروانه‌ام تا شمع ایوانم تویی
برق عشقت کفر و ایمان مرا یکسر بسوخت
کز رخ و گیسو بلای کفر و ایمانم تویی
گر مسلمان کافرم خواهد مقام شکوه نیست
تا بت بی باک و شوخ و نامسلمانم تویی
آن که می جوید بهر شامی سر زلفت منم
وان که می‌خواهد بهر صبحی پریشانم تویی
آن که آسان می‌سپارد جان بدیدارت منم
آن که مشکل می‌پسندد کار آسانم تویی
آن که می‌گرید بیاد لعل خندانت منم
آن که می‌خندد به کار چشم گریانم تویی
آن که بر خونش نمی‌گیرد گریبانت منم
وان که مژگانش نمی‌دوزد گریبانم تویی
هم بصورت والهٔ انوار پیدایت منم
هم بمعنی واقف اسرار پنهانم تویی
سطر با شعر فروغی را بخشنودی بخوان
شب که از بهر طرب در بزم سلطانم تویی.
فروغی بسطامی