آمریکا کشوری است که پس از کشتار گسترده بومیان و ساکنان اصلی سرخپوست این قاره توسط اروپایی‌های مهاجر و سپس اعلام موجودیت بعنوان یک کشور تا کنون که ۲۳۰ سال می‌گذرد، ۲۲۲ سال در جنگ با دیگر کشور‌ها بسر برده است! این سرزمین با تاریخ کوتاه خود تاکنون ، بعنوان جنگ افروز ترین، مخربترین، وحشی ترین، بیمار‌ترین ، بیرحمترین و متجاوزترین کشور تاریخ بشری محسوب شده و بیشترین تخریب‌های جانی، مالی و طبیعی را به مردم دنیا تحمیل کرده است. و این حکایت همچنان باقی است و ظاهرا پایانی هم بر آن وجود ندارد!
خبرگزاری‌ها گزارش داده اند که دولت آمریکا میکرب بیماری کشنده سیاه زخم ( از گروه بیماری ابولا) را که از تولیدات کارخانه میکرب سازی آمریکا میباشد، به هفت کشور دنیا صادر کرده است! و در این انتقال اشتباهی رخ داده و بجای اینکه میکرب را نیمه جان بفرستد ، جاندار فرستاده است! پرسشی که وجود دارد این است که اصولا چرا آمریکا میبایستی کارخانه تولید میکرب‌های کشنده داشته، تولید این میکرب‌ها را در خط تولید انبوه قرار داده و از آن مهمتر آنها را به دنیا صادر کند؟؟ این میکرب‌ها قرار است در چه پروژه هایی، در کجا و بر علیه چه ملت و یا مردمی مورد استفاده قرار گیرد؟
اسپوتینک می‌نویسد:
علت زنده بودن میکرب های ارسالی از سوی پنتاگون، اشتباه در استرلیزه کردن آنها بوده است!
این سایت خبری ادامه میدهد:
علت اینکه نظامیان آمریکایی میکرب‌های زنده سیاه زخم را به دهها آزمایشگاه در هفت کشور جهان ارسال کردند، کمبود‌های موجود در استاندارد‌های تکنولوژیک برای استرلیزه کردن میکرب‌ها بود. این مطلب در گزارش وزارت دفاع آمریکا درباره این حادثه اعلام شده است.
در اواخر ماه مه اعلام شد وزارت دفاع آمریکا به ۸۶ آزمایشگاه در خود آمریکا و همچنین استرالیا، کانادا، انگلیس ، کره جنوبی ، ژاپن، ایتالیا و آلمان میکرب‌های زنده سیاه زخم ارسال کرده است.
نشریه آمریکا تودی (USA Today) می نویسد به گزارش کارشناسان پنتاگون در آزمایشگاه نظامی Dugway واقع در ایالت یوتا (بزرگترین تولید کننده میکرب‌های غیر فعال سیاه زخم) طی ده سال از روش‌های غیر ثمربخشی برای غیر فعال کردن میکرب‌ها با پرتو افکنی استفاده شده و اشتباه رخ داده نه انفرادی بلکه سازمان یافته بوده است.
به گزارش خبرگزاری"آسوشیتدپرس" پنتاگون دستور داده درباره این حادثه تحقیقات دوباره صورت بگیرد.
پیش از آن که جنایتکاران اروپایی به شکل مهاجر و فراری از سرزمین‌های مملو از میکروب خود در اوایل دهه ۱۵۰۰ به نقاط مختلف دنیا سرازیر شوند، در دنیا پدیده ی بنام بیماری‌های همگیر وجود خارجی نداشت. و از زمانی که اروپایی‌ها با دزدی صنعت کشتی سازی ، نقشه‌های زمینی و دریایی ، قطب نما و دیگر مهارت‌ها از ایرانیان توانستند از جزایر خود به دیگر مناطق دنیا سفر کنند ، با خود علاوه بر توحش و جنگ و کشتار و قتلعام و نامردمی, مکر و حیله و شیادی و بی‌اخلاقی ، زنا زدگی و مذهب و دیگر زیبا رویان ، همچنین انواع و اقسام میکروب‌های بیماری‌های کشنده که تنها ویژه آنها بود و در دیگر نقاط دنیا دیده نشده بود مانند طاعون ، آبله ، سیاه زخم ، سل ، وبا ، ایدز و این آخری هم ابولا را به مردم دنیا سرایت دادند . در زمان جنگ جهانی اول ، اروپایی‌ها که در امر بیماری‌های همهگیر به دلیل تجربیات عملی در این زمینه ، مهارت بسیاری یافته بودند ، برای از پا درآوردن یکدگر ، از سلاح‌های میکروبی استفاده کردند که یک نمونه آن ، میکروب کشنده آنفلوآنزای اسپانیای است که در سال ۱۹۱۸ ابتدا در اسپانیا اپیدمی گشت و سپس در جهان ظاهر شد که آن را بزرگترین اپیدمی دنیا مینامند . این بیماری تعداد ۲۰ میلیون نفر را در چند ماه فقط در اسپانیا تلف کرد. سپس در مدت زمان یک سال تمامی اروپا را دربرگرفت حتی کشور هایی که خود این میکروب را در اسپانیا بطور عمدی نشر داده بودند. پس از اروپا تمامی شمال آفریقا و سپس از طریق شمال آفریقا به آسیا راه یافت و در مدت کوتاهی بیش از ۱۰۰ میلیون انسان را کشت. در تاریخ پزشکی دنیا این اپیدمی عمدی که توسط انگلیسی‌‌ها و فرانسوی‌ها در رقابت با اسپانیا به این کشور برده شد و سپس در جهان گسترده گشت ، بعنوان بدترین نوع بیماری‌های مسری در تاریخ زندگی بشر تلقی و ثبت شده است .
آنفلوآنزای ۱۹۱۸ با نوع آنفلوآنزاهایی که هر ساله افراد با آن روبرو می‌شوند، تنها در اسم مشترک است و تفاوت‌های اساسی داشت و مبارزه با آن و ریشه کن کردن ش به سختی انجام پذیرفت . محققان معتقد بودند این بیماری نخست در «میدوست» آمریکا شایع شده و سپس میکروب ان بعمد توسط انگلیس و فرانسه به اسپانیا برده شده و در آنجا رها گشت تا دست اسپانیایی‌ها را از سرزمین آمریکا قطع کند. این بیماری پس از آن که در اسپانیا ۲۰ میلیون قربانی گرفت، آنفلوآنزای اسپانیایی نام گرفت.
علائم آنفلوآنزای ۱۹۱۸ همچون آنفلوآنزای معمولی با تب، حالت تهوع، درد و اسهال همراه بود. همچنین روی بدن بیماران مبتلا به آنفلوآنزا لکه‌های سیاه رنگی پدید می‌آمد و پس از آن که ریه‌هایشان از مایع مملو می‌شد، خطر مرگ ناشی از کمبود اکسیژن آنان را تهدید می‌کرد.
این ویروس از جمله زیر مجموعه‌های آنفولانزای خوکی بود. نکته جالب در مورد این بیماری این بود که عمده قربانیان این بیماری جوانان و افراد میانسال بودند.
این بیماری تا سال ۱۹۲۰ میلادی در نقاط مختلف دنیا شایع بود و بنا بر آمار مختلف بین ۲۰ تا ۱۰۰ میلیون انسان را بکام مرگ فرستاد.
ویروس این بیماری بعد ها با جهش به افراد مختلف در شکل‌های کمتر کشنده ظاهر شد. بیشتر افرادی که امروز درجه‌ای از ایمنی را در مقابل خانواده ویروس H1N1 دارند آن را از اجداد خود که از این بیماری جان سالم بدر برده‌اند، به ارث برده‌اند.