چرا ایرانیان در مقام آرزوی عمر دراز برای دیگری می‌گویند: «امیدوارم ١٢٠ سال زنده باشی» و نمی گویند ١٠٠ یا ١۵٠ ساله بشی و مانند این‌ها؟

برگرفته از نقاشی کاخ های ایرانی ,کار نقاشان بزرگ ایرانی , پیش از حمله قاجار به ایران . امروزه نقاشی های نقاش های ایرانی تماما در دیوار های کاخ ها و موزه های اروپایی بنام اروپایی ها نصب شده است

پیش از یورش قاجار های وحشی به ایران و نابودی کامل ایران زمین ، در ایران هنگام محاسبه‌ی سال کبیسه در هر ۴ سال یک روز را اضافه میکردند، پس از هر ١٢٠ سال یک بار سال دارای ١٣ ماه می‌شد. و طول عمر ایرانیان معمولا در دنیا زبان زد بود تا جایی که پس از فتنه ۵۷ هزاران نمونه خونی و ژنی از ایرانیان به ژاپن برده شده و آنجا بر روی رمز طول عمر ایرانیان بررسی و تحقیق شد . این ماه سیزدهم پس از ۱۲۰ سال که از عمر ایرانی میگذشت ماه جشن و رقص و پای‌کوبی بوده است. یعنی پس از هر ١٢٠ سال مردم در سراسر ایران یک ماه را جشن می‌گرفتند و چون این جشن بسیار باشکوه بود و اکثرا عمرشان کفاف می‌کرد تا این جشن باشکوه را ببیند، مردم با عبارت «امیدوارم ١٢٠ سال زنده باشی» دیدن این جشن را به عنوان بزرگ‌ترین خواسته برای یکدیگر آرزو می‌کردند.