گویند وقتی حاجی میرزا آقاسی بحفر قناتی امر داده بود روزیکه ببازدید چاهها رفت ، مقنی اظهار داشت که کندن قنات در اینجای بی‌حاصل است ، چه این زمین آب ندارد. حاجی جواب داده بود: ابله که توئی اگر آب برای من ندارد ، نان که برای تو دارد !
از شاهکار های حکومت دست نشانده قاجاری!
حاجی ملاعباس ایروانی معروف به حاجی میرزا آقاسی (۱۱۶۲ یا ۱۱۶۳ ش. ماکو - مرداد ۱۲۲۸ ش. کربلا) آخرین صدراعظم محمد شاه قاجار بود. او پس از آنکه قائم مقام فراهانی به فرمان محمدشاه کشته شد به این جایگاه رسید. در زمان او ایران به سمت قهقهرا کشیده شد.
«میرزا آقاسی از خاندان بیاتی بود که شاه عباس ۳۰۰ خانوار از آنان را از ایروان در ارمنستان و ترکیه امروزی به دره ماکو انتقال داد تا امنیت این گذرگاه مهم کوهستانی که دهه‌ها در دست راهزنان ساکن در قلعهٔ ماکو بود حفظ کنند. آقاسی بعد از طی تحصیلات اولیه به استان عراق , کشور عراق کنونی رفته و بعد از اتمام تحصیلاتش به ماکو برمی‌گردد و سپس به عنوان معلم نوادگان فتحعلی شاه که به صورت سنتی در خوی ساکن می‌شدند گمارده می‌شود. داستان آشنایی وی با شاهزاده محمد (محمد شاه آینده) از همین کلاس‌ها آغاز می‌گردد و در نهایت او به‌عنوان مراد محمد شاه درمی‌آید.»
او سرانجام پس از مرگ محمد شاه، توسط امیرکبیر به کربلا تبعید گردید و همانجا درگذشت.
می‌گویند او بیشتر دو دستور می‌داد؛ یکی ریختن توپ و دیگری کندن کاریز ( قنات). این پافشاری او بر این‌ها دو واکنش گونه‌گون را دربارهٔ او برانگیخته‌است. هواخواهنش می‌گویند که پس از شکست از روس‌ها ساخت توپ بسیار مورد نیاز بوده‌است. همچنین ساخت کاریز را نیز کوششی در راه آبادانی ایران می‌دانند. ولی این دستورها را از سر کم‌فهمی و نادانی او می‌دانند.
او «در فن حکومت ناشایسته و در عین حال بامبول زن و شیاد بود». گفته‌اند که در مسائل مدنی، داخلی، روابط بین‌الملل و به ویژه ارتباط با بیگانگان برخورد بسیار ساده‌لوحانه‌ای داشت به طوری که در کمال تعجب هر نامه‌ای را که به زیردستان خود می‌نوشت، یک نسخه را به سفارت‌های روس و انگلستان هم می‌فرستاد. در این باب، میرزا محمدتقی خان (امیرکبیر بعدی) که وزیرش بود بارها به او تذکر می‌داد اما او گوشش بدهکار نبود. مسأله این است که حاجی اصلاً حوصلهٔ کار دیپلماسی!! نداشت و در مقابل بیگانگان به انجام وظیفه نوکری خود در قبال انگیس و فرانسه میپرداخت .
از شاهکار های حکومت دست نشانده قاجاری!
حاجی ملاعباس ایروانی معروف به حاجی میرزا آقاسی (۱۱۶۲ یا ۱۱۶۳ ش. ماکو - مرداد ۱۲۲۸ ش. کربلا) آخرین صدراعظم محمد شاه قاجار بود. او پس از آنکه قائم مقام فراهانی به فرمان محمدشاه کشته شد به این جایگاه رسید. در زمان او ایران به سمت قهقهرا کشیده شد.
«میرزا آقاسی از خاندان بیاتی بود که شاه عباس ۳۰۰ خانوار از آنان را از ایروان در ارمنستان و ترکیه امروزی به دره ماکو انتقال داد تا امنیت این گذرگاه مهم کوهستانی که دهه‌ها در دست راهزنان ساکن در قلعهٔ ماکو بود حفظ کنند. آقاسی بعد از طی تحصیلات اولیه به استان عراق , کشور عراق کنونی رفته و بعد از اتمام تحصیلاتش به ماکو برمی‌گردد و سپس به عنوان معلم نوادگان فتحعلی شاه که به صورت سنتی در خوی ساکن می‌شدند گمارده می‌شود. داستان آشنایی وی با شاهزاده محمد (محمد شاه آینده) از همین کلاس‌ها آغاز می‌گردد و در نهایت او به‌عنوان مراد محمد شاه درمی‌آید.»
او سرانجام پس از مرگ محمد شاه، توسط امیرکبیر به کربلا تبعید گردید و همانجا درگذشت.
می‌گویند او بیشتر دو دستور می‌داد؛ یکی ریختن توپ و دیگری کندن کاریز ( قنات). این پافشاری او بر این‌ها دو واکنش گونه‌گون را دربارهٔ او برانگیخته‌است. هواخواهنش می‌گویند که پس از شکست از روس‌ها ساخت توپ بسیار مورد نیاز بوده‌است. همچنین ساخت کاریز را نیز کوششی در راه آبادانی ایران می‌دانند. ولی این دستورها را از سر کم‌فهمی و نادانی او می‌دانند.
او «در فن حکومت ناشایسته و در عین حال بامبول زن و شیاد بود». گفته‌اند که در مسائل مدنی، داخلی، روابط بین‌الملل و به ویژه ارتباط با بیگانگان برخورد بسیار ساده‌لوحانه‌ای داشت به طوری که در کمال تعجب هر نامه‌ای را که به زیردستان خود می‌نوشت، یک نسخه را به سفارت‌های روس و انگلستان هم می‌فرستاد. در این باب، میرزا محمدتقی خان (امیرکبیر بعدی) که وزیرش بود بارها به او تذکر می‌داد اما او گوشش بدهکار نبود. مسأله این است که حاجی اصلاً حوصلهٔ کار دیپلماسی!! نداشت و در مقابل بیگانگان به انجام وظیفه نوکری خود در قبال انگیس و فرانسه میپرداخت .
