ارکیده هم مانند گیاه عشق یک گیاه خودروی وحشی است که با پارازیت شدن و زندگی انگلی بر روی درختان ، رشد و تکثیر و زندگی می‌کند. برعکس گیاه عشق که می‌پیچد و هر چه بالاتر میرود، درخت ضعیفتر شده تا آخر می‌میرد، ارکیده ضرر زیادی برای درخت ندارد، هر چند در آخر با تکثیر زیاد و مکیدن شیره درخت، زندگی او را بخطر می‌اندازد ولی مانند گیاه عشق بلای جان درخت نیست. ارکیده در جنگلهای مرطوب و روشن شرق اسیا ، کشور‌هایی مانند ویتنام که زمانی بهشت زمینی نامیده میشد و به همین دلیل هم ریختند و نابودش کردند، تایلند، فیلیپین و نواحی که دارای شرایط آب و هوایی این کشور‌ها را داشته باشند بصورت خودرو و فراوان و انبوه پرورش می‌یابد. و تقریبا حکم گیاه هرز را دارد.
تا به امروز نزدیک به ۲۰ هزار گونه مختلف این گیاه زیبا شناخته شده است. گفته میشود تعداد گونه‌های زیررده ارکیده دوبرابر تعداد گونه‌های پرندگان و چهار برابر تعداد گونه‌های پستانداران است. و ۶–۱۱٪تمام گیاهان دانه‌دار را شامل میشود
ارکیده در پارسی جز مارچوبه سانان گروه بندی میشود. در ایران باستان از این گیاه به وفور در دارو سازی ، شیرینی پزی و بستنی استفاده میشده است. امروزه نیز از آن در بستنی سازی سنتی استفاده میکنند .
برای نگاهداری ارکیده در شهرها، در گلدان‌هایی که با مخلوطی از پوسته خرد شده درختان به همراه کود، پر شده ، گیاه را قرار داده و نگهداری میکنند، و این مخلوطی که بعنوان خاک برای ارکیده مصرف میشود، هر چند یک بار که پوسته‌های خرد شده درخت حالت نرم به خود میگیرند، و یا آب زیر گلدان جمع شده و جذب نمیشود، در این صورت میبایستی خاک گلدان ارکیده با پوسته‌های خرد شده جدید عوض شود، وگرنه گیاه می‌میرد. گیاه ارکیده بطور وحشی در روی پوسته درختان ریشه دوانده و با چسباندن خود به پوست درختان آب و مواد خوراکی را از تنه درخت گرفته و از آن تغذیه می‌کند. ریشه‌های ارکیده برخلاف دیگر گیاهان نباید با خاک معمولی پوشانده شوند، چون می‌میرند، چرا که بطور طبیعی ریشه‌های ارکیده بر روی درخت اویزانند و نفس میکشند.
.jpg)
 |
گیاه عشقه |
 |
گیاه عشق |