با وجود سانسور شدیدِ اخبارِ ناگوارِ جامعهِ در تلاطم ترکیه توسط امپراطوری رسانه‌ای اتحادیه اروپا ،( به دلیل انتقال گاز ایران از طریق ترکیه به اروپا، کارگزاران اتحادیه اروپا آنچنان با ترک‌ها دست به عصا راه میروند و جنایت آنان را میپوشانند که آدمی از این همه حقارت بالا میاورد. همچنین ترک‌ها سربازان نقشه‌های جنایتکارانه و میادین جنگی اتحادیه اروپا بر ضدّ مردم آسیای مرکزی( ایران بزرگ) و آفریقا میباشند که بسیار برای اروپایی‌ها که خود نمیتوانند یک ارتش ۱۰ هزار نفری تشکیل دهند ، مهم است! یعنی زنان ترک تا جان در بدن دارند، سالی یک بار میزایند ، اروپایی‌ها لذتش را میبرند!! ) معذالک هر چند وقت یک بار، خبری از کشتار کرد ها، نسل‌کشی کرد ها، تجاوز به زنان و حمله وحشیانه پلیس فاشیست ترکیه با بمب‌های شیمیای موسوم به بمب‌های کلر به کودکان کرد، اخبار دستگیری هر کسی که در ترکیه به عردوغان دیکتاتور آنجا گفته بالای چشم ترکیت، ابروی پاچه بزی است، و اخبار دستگیری و زندانی ماموران پلیسی که با سادگی ترکی موجبات افشا و رسوایی کارگزاران دولت دیکتاتور ترکیه را فراهم کرده و آبروی نداشته آنان را به باد داده‌اند، اخبار کتککاری نمایندگان مجلس ترکیه که تقریبا با تشکیل هر جلسه یک بار در آنجا بزن بزن راه افتاده و تعدادی نماینده راهی بیمارستان می‌شوند، تا در آنجا در بخش ویژه شاهد مراسم پیک نیک پرستاران و شاورما خوران آنان باشند! اخبار کشتار سگ‌های ولگرد با اسید و پیدا کردن بسته‌بندی گوشت آنان در یخچال و فریزر‌های ترک ها، اخبار مربوط به تظاهرات صد‌ها هزار نفری همجسبازان ترک در استانبول، اخبار کتک زدن ملوانان امریکایی توسط ماموران وزارت اطلاعات ترکیه در بندر استانبول، اخبار کشتار زنان و خشونت افسارگسیخته و اسید پاچی بر روی آنان، اخبار نگاهداری، پرورش، درمان و حمایت از گروه‌های خشن و سربر تروریست‌های اخوانی مانند داعش در ترکیه و پیوستن دسته‌های هزار نفری نوجوانان و جوانان ترک به این گروه ها، اخبار دزدی، فساد و فتنه خانواده و دوستان نزدیک به دیکتاتور ترکیه، و اخباری از این دست که به دلیل حجم بالای آنها، پنهان کردن‌شان مشکل است ، به بیرون درز می‌کند.
ترک‌ها موجودات احساساتی هستند و همه اعمالشان ناشی از احساسات و چگونگی برانگیختن مویرگ‌های عصبی‌شان است و به هیچ وجه از عقل و منطق و خرد بوی نبرده‌اند. و این را انگلیس‌ها و فرانسوی‌ها بخوبی میدانند، و از آن بشدت سؤ استفاده میکنند. به همین دلیل هم وقتی کامرون دست نوازشی بر سر دیکتاتور ترکیه می‌کشد، دیکتاتور حاضر است جان خود را نیز فدای این هیولا بکند، و در عوض اگر یکی از سناتور‌های امریکای انتقاد کوچکی از دیکتاتور بکند ، یکهو میریزند و ملوانان آمریکایی را که مصونیت سیاسی دارند، در روز روشن و در بندر استانبول ، بر سرشان کیسه پلاستیکی میکشند که اگر خدا به آنها رحم نمیکرد کارشان به سلاخی می‌کشید.
و در نتیجه همین احساساتی عمل کردن و از روی احساس راه رفتن است که هر کاری انجام میدهند، منجر به کتکاری و دعوا و مرافه میشود. فوتبال بازی کنند، کار به جنایت و هفتیر کشی می‌رسد، در مجلس بحث کنند، کار به شکستن دنده یکی دو نماینده و زخمی شدن دها نفر دیگر میشود، عروسی برگزار میکنند ، اگر در آخر کار به قتل نرسد، حتما یک کتککاری صورت خواهد گرفت، به راحتی از یک ملت متنفر می‌شوند، چرا که مثلا یکی از افراد آن ملت، جواب سلام یک ترک را نداده... بیچاره برزیلی‌ها هنوز نفهمیدند، چرا ترک‌ها اینقدر از ایشان متنفرند!! و الی آخر
این مقدمه چرایی خبر زیر را برای خواننده روشن می‌کند:
به گزارش یورو نیوز:
راهپیمایی روز جهانی کارگر در استانبول ترکیه پس از تلاش جمعی از تظاهرکنندگان برای تجمع در میدان تقسیم به خشونت گرایید. ( یعنی به بزن بزن رسید )
رویارویی تظاهرکنندگان با نیروهای امنیتی باوجود آن صورت گرفت که از پیش برپایی تظاهرات در میدان تقسیم استانبول ممنوع اعلام شده بود.
شماری از تظاهرکنندگان و جوانان چپگرا در این تظاهرات شرکت جسته و در مقابل خشونت پلیس فاشیست ترکیه به سوی آنها سنگ پرتاب کردند. نیروهای امنیتی در منطقه بشیکتاش با استفاده از خودروهای آبپاش و شلیک گاز اشک آور و گلوله‌های پلاستیکی با این جوانان برخورد فاشیسمی کرده و آنان را متفرق نمودند. رئیس پلیس استانبول اعلام کرده است که ۱۳۶ نفر ترک زخمی و صد‌ها نفر دیگر بازداشت شده اند. احتمال می رود که شمار بازداشت شدگان افزایش یابد. یعنی فیلم‌ها را می‌بینند، تظاهر کنندگان را شناسایی کرده، شبانه به در خانه آنها رفته و با کتک آنان را از خانه بیرون کشیده و میبرند آنجا که عرب نی انداخت.
برپایی تظاهرات روز جهانی کارگر در میدان تقسیم شهر استانبول برای کارگران ترکیه بسیار مهم است و یادآور رفقای کشته شده آنان در سالهای گذشته میباشد. بطور مثال در جریان تظاهرات اول ماه مه سال ۱۹۷۷ میلادی در این میدان ۱۳۷ نفر توسط پلیس کشته شده و بیش از صد ترک دیگر مجروح شدند. عده‌ای از کشته شدگان این واقعه به دلیل خفگی زیر دست و پای جمعیت در حال گریز، جان دادند!!