جنگ در یمن آن چیزی است که سعودی‌ها در بلندمدت می‌خواهند. پیروزی بر حوثی‌ها به دلایل داخلی برای سعودی‌ها مهم است و موجب ترمیم شکاف‌ها و اختلاف‌های داخلی عربستان می شود،
جنگ عربستان علیه حوثی‌های شیعه و رئیس جمهور، علی عبدالله صالح، موجب شده است تا این دو با یکدیگر متحد و کشور دوپاره شود. در ۲۶ مارس، عربستان سعودی حملات هوایی علیه یمن را آغاز کرد. چند ساعت پس از حملات، سعودی‌ها اعلام کردند که کشورهایی همچون مصر، مراکش و پاکستان هم به عملیات نظامی برای مبارزه با حوثی‌ها و بازگردان عبد ربه منصور هادی، رئیس جمهور به کرسی‌اش در صنعا که در کنترل حوثی‌ها قرار گرفته است، می پیوندند.
عربستان سعودی در حال پیگیری سیاست مداخله نظامی در شبه جزیره عربستان است. اولین تلاش آنها در سال ۲۰۱۱ بود، یعنی زمانی که ۱۰۰۰ نیروی نظامی تحت چتر امنیتی شورای همکاری خلیج پارس به منظور حمایت از خاندان آل خلیفه در برابر تظاهرات مسالمت آمیز مردم وارد بحرین شدند.
در سال ۲۰۰۹، جنگنده‌های سعودی در جنگ علی عبدالله صالح علیه حوثی‌ها شرکت کردند، این جنگ یکی از شش جنگی بود که وی علیه رقبایش در شمال کشور انجام داد. حوثی‌ها از مرزهای عربستان گذشتند و توانستند روستایی در این کشور را برای چند روز تصرف کنند. بعداً آنها به روستاهایشان در کوه‌های صعده فرار کردند. در آن زمان این اتفاق به عنوان یک موفقیت از سوی صالح و حامیانش، عبدالله بن عبدالعزیز و وزیر دفاعش، خالد بن سلطان، جشن گرفته شد.
مداخله نظامی سعودی‌ها برای متوقف کردن گسترش نفوذ ایران در مرز جنوبی عربستان، از بین بردن توانمندی‌های حوثی‌های شیعه یا انتقام گرفتن از صالح است؛ شخصی که با وجود تضمین امنیتی که از شورای همکاری خلیج پارس گرفته بود، رویکردی برخلاف حامیانش در ریاض گرفت و با بزرگترین دشمنش در درون کشور متحد شد تا بار دیگر قدرت در صنعا را به دست آورد.
سلمان بن عبدالعزیز آل سعود و پسرش محمد، وزیر دفاع و رئیس دربار سلطنتی مصمم هستند تا عربستان را به عنوان پلیس شبه جزیره عربستان معرفی کنند. پسر وی که در دانشگاه ملک سعود در ریاض تحصیل کرده است، بر این عملیات نظارت دارد. مادر وی از قبیله قدرتمند عجمان است. محمد یک محلی واقعی است که خارج از حلقه‌های فساد است و می تواند پلی به حوزهای سنتی عربستان سعودی باشد.
جوانی وی موجب شده است تا برای پدرش عزیز باشد. افراد مسن همیشه میل خاصی نسبت به کوچکترین فرزند خود دارند، چون یادآور قدرت و نیرومندی خودشان است که به تدریج با افزایش سن فرسوده می شود. این گونه اعتماد و تمایل به فرزند جوان طبیعی است چون آنها با پدرشان رقابتی ندارند، اما پسر ارشد جاه طلبی‌های خودش را دارد. اعتبار محمد در ابهام است و بستگی به جنگ در خارج از کشور دارد، جنگی که مبهم، خطرناک و شاید برای یمن و ریاض فاجعه بار باشد.
محمد برای رسیدن به موفقیت نظامی مصمم است تا جا پای پسر عمویش، محمد بن نایف بگذارد. کسی که اعتبارش را به عنوان مرد امنیتی ریاض در مبارزه با تروریسم محلی و اخراج تروریست‌ها از یمن، جایی که القاعده شبه جزیره عربستان دفترش را در آنجا تاسیس کرده بود، به دست آورده است. سلمان، پسر جوان خودش را برای تجربه اندوزی نزد افراد باتجربه فرستاده بود. به طور مثال فیصل که تحصیلکرده آکسفورد است، حاکم استان مدینه شد، در حالی که دیگر پسران وی مسئول امور توریسم، نفت و دیگر خدمات دولتی بودند.
محمد همانند پسر عمویش، خالد بن سلطان که لقب «جنگجوی صحرا» را به خاطر شرکت در جنگ خلیج پارس برای آزادسازی کویت در سال ۱۹۹۱ به دست آورد، نیازمند کسب لقبی نظامی همچون «نابودکننده عقیده شیعه و حامیان ایرانی‌اش در یمن» است تا بتواند در میان دیگر پسر عموها و عمو زاده‌های حرام و حلال زاده های باتجربه باقی بماند. یکی از این شاهزاده‌های باتجربه سعود الفیصل، وزیر خارجه است که تحصیلاتش در زمینه روابط بین الملل است و تخصصش در زمینه روابط سعودی‌ایرانی است. با این وجود سلمان هنوز وی را به عنوان وزیر خارجه نگه داشته است، سمتی که وی از سال ۱۹۷۵ آن را بر عهده دارد.
جنگ در یمن آن چیزی است که سعودی‌ها در بلندمدت می خواهند. پیروزی بر حوثی‌ها به دلایل داخلی برای سعودی‌ها مهم است، نه تنها موجب ترمیم شکاف‌ها و اختلاف‌های داخلی عربستان می شود، بلکه رهبری عربستان را از شرمندگی پیروزی ایران در سوریه و عراق و سیاست جدید واشینگتن مبنی بر ترمیم روابطش با ایران و لغو تحریم ها، رها می کند.
منبع: المانیتور/ مترجم: حسین هوشمند دیپلماسی ایرانی
خواننده‌ای مینویسد :
به تمام دلایلی که در رابطه با اهداف حمله عربستان به یمن نسبت داده می شود بایستی این نکته بسیار کلیدی را نیز اضافه نمود که ملک سلمان آلزایمری برای تثبیت جایگاه خود نیاز به ورود به یک جنگ و کسب پیروزی ولو نمایشی دارد و از آن مهم تر اینکه اگر از این جنگ با دست خالی برگردد مطمئنا تبعات بسیار سنگین منفی در دربار سعودی به دنبال خواهد داشت، لذا به نظر می رسد وی به هر نحو ممکن تا حصول اهداف اعلامی به این جنگ ادامه خواهد داد. در غیر اینصورت وضعیت قبیله سعودی با وجود اختلافات گسترده میان اعضای خانواده سعودی و دعوا بر سر به دست آوردن قدرت بیشتر، به مانند چاشنی آماده انفجار خواهد بود.