اولین کسی که در تاریخ ناامید شد، غمگین گشت و اشک ریخت، ابلیس بود، و تنها شاگردان ابلیسند که به برگزاری مراسم عزاداری و اشک ریختن اصرار دارند، آنرا جانشین جشن ساخته و در پاسداری از آن سماجت دارند. غمگین بودن و اشک ریختن عین ناسپاسی و توهین به یزدان پاک است.
