جمهوری داغستان یکی از ۱۷ استان بهشت آسا و بزرگی است که اسلاف جمهوری اسلامی یعنی قاجار‌های ضدّ ایرانی و دست نشانده انگلیس و فرانسه، با فروش آن به روسیه و خرج پول آن در قمار خانه‌های فرانسه ، از ایران جدا کردند! در این جمهوری شهری وجود دارد به نام دربند که نه تنها جلوه‌های فرهنگی ، معماری، علمی و هنری ایرانیان باستان در آن بخوبی حفظ شده بلکه فرهنگ پارسی نیز که مبتنی بر پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک است در بین ساکنان ایرانی این شهر نیز محفوظ مانده است تا جایی که از طرف یونسکو به آن، سالمترین، متمدنترین و آرامترین شهر دنیا لقب داده و نام این شهر را ثبت کرده‌اند.
شهر دربند در گذرگاه باریکی میان دریای خزر و دامنه کوه‌های قفقاز قرار دارد و در ۲۰۱۵ از تاسیس آن ۲۰۰۰ سال خواهد گذشت. به همین مناسبت هم سال ۲۰۱۵ در روسیه سال "دربند" نامیده خواهد شد.
در روسیه برای برگزاری جشن‌های ۲۰۰۰ ساله این شهر تاریخی که زیبای‌های آن مادی و معنوی است، آماده می شوند. ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه فرمان برگزاری این جشن‌ها بمناسبت ۲۰۰۰- مین سال تاسیس شهر دربند جمهوری داغستان" را امضا کرده است . رسانه‌‌های روسیه نوشته اند که مبلغ کل تامین پولی این جشن به حدود ۱/۸ میلیارد روبل می رسد و تخصیص این وجوه امکان خواهد داد که بسیاری از مسایل این شهر ایرانی حل شوند. هدف این جشن‌ها معرفی این شهر ارزشمند به جهانیان میباشد ولی همچنان و هم زمان در این شهر جاده‌ها و دبیرستان‌ها و بیماستان‌های جدیدی ساخته شده و واحد‌های میراث تاریخی و ساخت و ساز‌های ایرانیان که امروزه در همه جای دنیا آنرا به شکل کاخ‌ها ، مساجد و کلیسا‌ها دراورده اند، احیا و بازسازی خواهند گردید. تعدادی از این ساخت و ساز‌های زیبای تاریخی ایرانی از جمله "نارین قله" و بخش قدیمی دربند در لیست میراث جهانی یونسکو قید شده است. به دربند همچنین لقب افتخاری یونسکو - "یکی از خویشتن دار‌ترین شهر‌های جهان" اعطا شده است.
مراسم جشن در دربند در بهار شروع می شود.
در زمان امپراطوری ساسانی و پادشاهی امپراطور بزرگ ایران شاپور یکم این شهر ساخته شده و داغستانی‌ها وفادار‌ترین ایرانی‌‌ها به ایران و میهندست‌ترین ایرانی‌‌ها هستند. دین رسمی این سرزمین زرتشتی است و در زمان قاجار‌ها و پیش از فروش این سرزمین ، مردم این بخش از ایران را وادار به پذیرفتن اسلام کردند. ایرانیان در هر نقطه‌ای از دنیا پا می‌گذاشتند آنجا کاخ ها، پًل ها، جاده ها، حمام ها، باغ‌ها و استحکامات نظامی میساختند، که امروزه آثار آن در تمامی دنیا وجود دارد، و به شکل کاخ سران، کلیسا، مساجد درآمده و به نام این و آن، زده شده و پزش را به نوادگان آن بزرگان میدهند. در داغستان نیز ایرانیان استحکاماتی ساختند که شهر تاریخی دربند و دیوار دفاعی طویل و معروف دربند از جمله آنها میباشد.
این دیوار به منظور جلوگیری از حمله قبایل وحشی ترک و بربر به این سرزمین آباد و زیبا صورت گرفت که مرتبا به این شهر حمله کرده و آنجا را تخریب کرده، مردم را می‌کشتند و چپاول میکردند.
پیشینه مردم داغستان از اقوام پارس و زرتشتی تشکیل شده است ولی بنا بر خصلت مهمان نوازی معروف ایرانی ها، هر دسته‌ای از راه رسید در این شهر با مهربانی پذیرفته شده، در نتیجه این شهر نیز مانند کل ایران فرش زیبایی است که از رنگ‌های گوناگون و متنوع ساخته شده است. به واسطه حضور گروه‌های قومی گوناگون در این سرزمین ، و زندگی مسالمت آمیز این گروه‌های مختلف در کنار یکدیگر، این شهر میتواند نماینده فرهنگ مسالمت آمیز و صلح طلب معروف ایرانی باشد که مردم با وجود تمامی اختلافات ظاهری، آنچنان در آرامش و صلح زندگی میکنند که شگفت انگیز است. ( البته اگر فردا ترک‌ها در آنجا نیز نفرت، دشمنی و جنگ و ویرانی راه نینداخته و مدعی ترک بودن آنجا هم نشوند!)
بخش جنوبی جمهوری داغستان را کوه‌ها و دامنه‌های کوه قفقاز اشغال کرده‌اند، در بخش شمالی آن، جلگه پیرامونی خزر قرار دارد. از بخش مرکزی جمهوری، رودهای تَرک و سولاک عبور میکنند. دو رود اصلی آن که در کوه جریان دارند، سولاک در شمال و سامور در جنوب است. رشته‌کوه‌های سنگاووی و آندییسکی، مرزهای طبیعی داغستان را تشکیل میدهند ( و متاسفانه و طبق معمول تمامی نام‌های زیبای ایرانی به نام‌های بیگانه تبدیل شده تا آثار ایرانی و پارسی زدوده شود و دست دزدان برای چپاول‌های بیشتر و غارت فرهنگ و تمدن ایرانی باز تر باشد. ۲۵۰ سال حکومت قاجار و ۳۵ سال جمهوری اسلامی طاعون و جذامی بودند که به جان تمدن و هویت ایرانی افتادند، و این تمدن عظیم را از درون خوردند.)
داغستانی‌ها به شوخی می‌گویند که داغستان باید با توجه به جمعیت خود در رتبهٔ اول جدول مدال‌های المپیک قرار داشته باشد. حرفی که چندان هم بیراه نیست. در دو المپیک ۲۰۰۴ آتن و ۲۰۰۸ پکن ورزشکاران داغستانی در دو رشتهٔ کشتی آزاد و بوکس ۶ مدال طلا، ۳ نقره و چهار برنز دریافت کرده‌اند. کشتی در این منطقه ریشه تاریخی دارد. این منطقه در طول تاریخ شاهد تهاجمات متعددی بوده که باعث تکامل کشتی و هنرهای رزمی در آن شده‌است. اغلب پسرهای داغستانی از اوان کودکی دفاع از خود را می‌آموزند و هیچ مراسمی در داغستان بدون مسابقهٔ کشتی انجام نمی‌شود. علاوه بر کشتی ورزشکاران داغستانی در رشته‌های رزمی، تیراندازی با تپانچه و تیروکمان نیز در زمرهٔ ورزشکاران برتر دنیا قرار دارند
