نقاشی‌های روی این موزائیک ها از نوع و سبک نقاشی‌های مانی پیغمبر دوران ساسانی در دوران امپراطوری ساسانی است.
پیش از این خبر پیدا شدن این موزائیک ها را تحت عنوان کشف و پیدا شدن فرش ۱۴۰۰ ساله ایرانی در ترکیه در سایت‌های مختلف منتشر کردند. سپس گفتند که اینها فرش نیست و موزائیک هایی است که مربوط به روم میشود، در حالی که سبک نقاشی‌های روی این فرش همان سبکی است که مانی پیغمبر باستانی دوران امپراطوری ساسانی برای نقاشی‌هایش استفاده میکرد، و این سبک نقاشی به نام ساسانیان ثبت شده است.
این منطقه که تا ۱۰۰ سال پیش متعلق به ایران بود در اواخر قاجار‌های دست نشانده از ایران جدا گشته و ترک‌ها را در آنجا سکنی دادند. و در باستان شناسی‌‌های که اروپایی‌ها آنجا انجام دادند تمامی مظاهر امپراطوری ساسانی را داراست و مثلا نقاشی‌ها با اینکه سبک نقاشی به سبک مانی پیغمبر دوران ساسانی است ، و باستان شناسان واقعی آنها را مربوط به دوران امپراطوری ساسانی میدهند.
موزائیک های کشف شده در شهری که امروزه «زوگما» نامیده میشود و نام پارسی آنرا برداشته و به این نام آن را معروف کرده‌اند پیدا شده و این منطقه از مهم‌ترین مراکز امپراطوری باستانی پارس به حساب می‌آمده، است.
قدمت این منطقه که حفاری آن در سال ۲۰۰۷ آغاز شد، به ۳۰۰ سال پیش از میلاد بازمی‌گردد و در آن زمان بر طبق آثار باستانی کشف شده، این منطقه تحت حاکمیت امپراتوری ساسانی بوده است. موزائیک های یافت‌شده در کنفرانسی مطبوعاتی با حضور شهردار «گازیانتپ» نمایش داده شد.
در آن زمان مانی نقاشی‌هایش را از به هم چسباندن خانه، و یا مربع‌های کوچک که امروز در هنر عکاسی بکار میرود می‌کشید. و این سبک مانی منحصر بفرد است و با اینکه ۵۰۰ سال غربی‌ها برای مبارزه با دین مانی ، که لقب پیغمبر نقاش را دارست، هر چه از آثار او بود را سوزاندند، و نابود کردند، ولی تعداد کمی از آنها در چین یافت شد که از همانجا این سبک به نام مانی پیغمبر ایرانی ثبت شده است.
مانی معنویات خود را توسط نقاشی به مردم ارائه میداد و کتاب معروف او به نام ارژنگ ( به ایرانی ارداهنگ)، که کلیسای کاتولیک تازه ساخته شده آنرا سوزاند، در بین بیش از دو سوم مردم دنیا محبوب بود و با سرعتی که دین او میرفت دنیا را بگیرد، کاتولیک‌های وحشی را به وحشت انداخت و پیروان مانی را جلو شیر‌ها انداخته و آنان را زنده زنده میسوزاندند.
در این منطقه باستانی خانه‌های سنگی هم دیده میشود که تعداد آنها به ۲۰۰ تا ۳۰۰ واحد می‌رسد. ۲۵ واحد از این سکونتگاه‌ها هنوز زیر آب قرار دارند. عملیات حفاری در شهر «زوگما»! سال آینده به پایان می‌رسد.
به گفته یکی از باستان‌شناسان این پروژه، این منطقه امپراطوری پارس‌ها را به خود دیده و تاریخی به قدمت عمر بشر را داراست. این منطقه همیشه مورد مناقشه و جنگ بین بربر‌ها با امپراطوری پارس بوده است.
منطقه «زوگما» که تا سال ۲۰۰۰ زیر آب بود، شهر تجاری بود و ارزشی فرهنگی گردشگری بالایی برای ترک‌ها دارد. ترک‌ها با مال مردم می‌رن عیاشی، با آثار باستانی نیاکان ایرانی‌‌ها پول درمیاورند، فحش هم میدهند.
به گزارش حریت دیلی نیوز، «زوگما» شهری تاریخی است که در جنوب‌شرقی شهر گازیانتپ (Gaziantep) واقع شده است.
شهر باستانی «زوگما» در سال ۱۹۸۷ میلادی کشف شد و تا به‌حال موزائیک های منحصر بفردی از این محوطه‌ی تاریخی کشف شده‌اند.
مرگ بر آخوند کثیف فلسطینی و دشمن ایران و ایرانی که در رسانه‌های کثیفشان خبر دروغینی را در این رابطه منتشر میکنند. اگر ترس از خدا نبود با وهابی‌ها و داعش و جنایت همکاری میکردیم این آخوند‌ها را به خاک و خون می‌کشیدیم.
Mani (210-276 AD), the Persian founder of the Manichean religion may be regarded as the father of miniature paintings. Mani was a nobleman who lived in Babylon. He illustrated his most holy book Artang with miniatures of the type that has been discovered in Turfan. Turfan Studies is the scientific edition and interpretation of works of art and textual remains that were found in the Turfan oasis and neighbouring sites in East Turkestan. From the 2nd century BCE for nearly two millennia, in particular up to the end of Mogul rule in the 14th century, East Turkestan, today’s Xinjiang, was the land of exchange between East and West. Printed books are a small but significant part of the Turfan material. They were not printed with type but with carved wooden blocks that contained whole pages. These "block prints" were probably mostly made in Chinese workshops but they have been found in many sites of the Turfan oasis.The Manichaeans were not only the representatives of a special religious system presented by its founder as the last and best of all previous teachings, they also expended all their energy on the artistic realisation of their beliefs: They produced books the splendour and elegance of which were intended to outshine everything that went before and that apparently did become a model for later generations.