ای بخیلان نام ما ارزانی دوش شما
باده لذت فزای بزم ما نوش شما
این ونوسانی كه پندارید ما را همدمند
سینه های گرمشان تقدیم آغوش شما
اینهمه نعمت كه از شهرت بدست ما رسید
یك به یك از ما نثار فكر مغشوش شما
وینهمه عزت كه بر اندیشه ما می نهند
گوهران افتخار مغز خاموش شما
از خداوند خواهم چنان مشغول دنیا حالتان
تا نشان و نام ما گردد فراموش شما
از بهیمی كینه بر خیزد از انسان لطف و انس
پند آدم ساز من آویزه گوش شما
جرعه ای نوشیدن و از هوش رفتن حال نیست
ای خوشا گر ساقی میخانه مدهوش شما
شورتان از هر تعلق چون حبابی روی موج
خم ز جوش افتد چو بیند مایه جوش شما
عیب پوشی را نگویم ، حسن پوشی كم كنید
سایه های ابر رحمت تا كه سر پوش شما.
رحیم معینی کرمانشاهی