نزدیک به ۴ قرن است که ترک‌ها ماشین کشتار اروپایی‌ها هستند، و اروپایی‌ها ابتدا آنان را وادار کردن که با حمله به کشور‌های اروپای شرقی که سابق بر این امپراطوری روم نامیده می‌شدند، تمامی آثار باستانی آنان را از بین برده، شهرهای آباد آنجا را تخریب کرده، مردم بیشماری را کشتار کردند، و خود به جای آنها شدند امپراطوری روم!!، و وارثان این امپراطوری!!! و سپس آنان را به طرف ایران بزرگ فرستاده و اسیای مرکزی را با وجود نحس خود آلودند، و آنها را وادار کردند قتل‌عام‌های وحشیانه در ایران بزرگ مرتکب شده، و ایران را صد‌ها تکه کرده و ده‌ها کشور از آن ساختند، و هر تکه را یک نوکر گذاشتند تا حافظ منافع آنان باشد، و سرزمین غنی و آباد غرب ایران را هم جدا کرده و به عنوان پاداش تماماً به ترک‌ها بخشیدند و یک تاریخ جعلی هم برایشان نوشتند و هر جا قوم و قبیله‌ای بی شناسنامه و بی پدر مادر وجود داشت گفتند اینها اجداد شما هستند، از مغول‌ها که اصالتا نژاد زردند و از سرزمین‌های آسیای دور نشأت میگیرند، تا تاتار‌ها که اصالتا و نژاداً از نژاد روس‌های سپید هستند، و از استپ‌های روس برخاستند، این دو گروه را در هم زده گفتن اینا اجداد شما ترک‌ها هستند. و با الفبای خود نیز یک زبان مسخره برایشان نوشته و هر چه هنر و تاریخ و آثار باستانی در سرزمین جدا شده از ایران بود به آنها نسبت دادند. سپس ایرانی تبار‌های این سرزمین‌ها را، یعنی کرد‌ها و ارامنه و شیعیان علوی را قتل‌عام کرده و خود بجای آنها نشستند.
و از آنجا که این اتحاد شوم و خبیثانه، کاربرد داشته و همیشه به نفع اروپایی‌ها بوده و ترک‌ها نوکری را در حق اروپایی‌ها تمام کرده‌اند، امروزه نیز همان جریان توحش و ترور و کشتار توسط اروپایی‌ها که با بازوی ترک‌ها انجام می‌گیرد ادامه دارد. و تمامی این اتفاقاتی که ظرف ده سال گذشته در خاورمیانه رخ داده است، همان است که پیش از این در قرن‌های گذشته صورت گرفته و تا زمانی که نوکر زنجیری و ذاتا قاتل غربی‌ها یعنی ترک‌ها در منطقه وجود دارند، حکایت همچنان باقی است.
از زمان شکل گیری کشور‌های عراق، سوریه و ترکیه بعد از جنگ جهانی اول تا کنون همواره اروپایی‌ها سعی در حمایت کشور دست ساز خود ترکیه را داشته اند. در آوریل ۱۹۲۰ فرانسوی‌ها و انگلیس‌ها بر اساس توافق سان ریمو تصمیم گرفتند که کشور‌های عراق ، سوریه و ترکیه را با جدا سازی این سرزمین‌ها از پیکر ایران ایجاد کنند. مرزهای شمالی سوریه تحت کنترل فرانسوی‌ها بود که شامل منطقه کیلیکیا با خط امتدادی از شهر طرسوس تا شهر جزیره بن عمر در رود دجله در مرزهای سه گانه فعلی ترکیه و سوریه و عراق می شد که این خط شهرهای عنتاب و اورفه و ماردین را تشکیل می دادند. در طول مدتی که فرانسوی‌ها بر این منطقه تسلط داشتند هیچ کس حق دخالت در آن را نداشت تا این که در سال ۱۹۲۱ پاریس به نفع آنکارا از کیلیکا کوتاه آمد و بعد از آن هم در سال ۱۹۳۷ فرمانداری اسکندریه را سلاخی کرد و آن را به ترکیه داد. حکومت‌های سوریه که بعد از رفتن فرانسوی‌ها از ۱۷ آوریل ۱۹۴۶ بر این کشور مسلط شدند تا کنون هیچ کدام این سلاخی فرانسوی‌ها را به رسمیت نشناخته اند و منطقه کیلیکیا زخمی همیشگی بر پیکر سوریه باقی ماند. در همین گیر و دار تیرگی روابط نیز ترک‌ها دو بار در پاییز سال‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۹۸ تصمیم داشتند سوریه را اشغال کنند.
وزارت امور خارجه سوریه، روز دوشنبه، درخواست فرانسه و ترکیه برای ایجاد مناطق پرواز ممنوع بر فراز حلب و دیگر مناطق سوریه به بهانه پشتیبانی از آن چه آن را "مخالفان میانه روی مسلح" می خوانند؛ محکوم کرد.
به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، وزارت خارجه سوریه با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد: بیانیه مشترک "فرانسوا اولاند" رئیس جمهور فرانسه و همتای ترکیه‌ای او "رجب طیب عردوغان "، به مثابه دخالت آشکار در امور داخلی کشورمان و در حکم همدستی فرانسه و ترکیه ضد حاکمیت و سلامت اراضی سوریه به شمار می رود؛ و همچنین به مثابه حمایتِ آشکار از تروریست‌ها در جنگ ضد دولت قانونی و در حکم نقض آشکار قطعنامه‌های شورای امنیت است.
خبرگزاری رسمی سوریه (سانا) به نقل از وزارت خارجه این کشور خاطر نشان کرد: فرانسه و ترکیه تلاش می کنند با دخالت هر چه بیشتر در امورِ دیگر کشورها، توجه افکار عمومی به بحران‌های رو به رشد در این دو کشور را منحرف کنند و توجه‌ها از نومیدی مردم کشورهایشان از سیاست‌هایشان را به مسائل دیگر معطوف کنند.
عردوغان پیش از این هرگونه مشارکت ترکیه در ائتلاف بین المللی جنگ با داعش را به ایجاد مناطق پرواز ممنوع و همچنین مناطق حائل در خاک سوریه منوط کرده بود.