قلم در دست من میلرزد از تاب سخن امشب
سر اندیشه پردازی نمی آید زمن امشب
مرا دیوانه باید گفت، با این گریه سنگین
بحالم شمع میخندد، بحال سوختن امشب
ردایم عشق وكفشم صبر و راهم بی‌سرانجامی
ندانم چون بیارامم درون پیرهن امشب
چنان بریان شدم ، بر آتش آشفته بختیها
كه هردم همچو نی دارم ، نوایی دلشكن امشب
غم از من گریه از من، ناله آوارگی از من
تو هم‌ای مرغ شب بیدار شو ، بانگی بزن امشب
هوا تاریكتر از شب ز آه بینوایان شد
افق رنگین كمان بندد ز اشك مرد وزن امشب.
رحیم معینی کرمانشاهی