نه تو پیدا نه من پیدا نه آن دم

ایا یاری که در تو ناپدیدم
 تو را شکل عجب در خواب دیدم

چو خاتونان مصر از عشق یوسف
 ترنج و دست بیخود می بریدم

کجا آن مه کجا آن چشم دوشین
 کجا آن گوش کان ها می شنیدم

نه تو پیدا نه من پیدا نه آن دم
 نه آن دندان که لب را می گزیدم

منم انبار آکنده ز سودا 
 کز آن خرمن همه سودا کشیدم.

مولوی‌