به طلوعی دوباره می‌‌كشاند

خورشيد جاودانه می‌‌درخشد در مدار خويش
مایيم كه پا جای پای خود می‌‌نهيم و غروب می‌‌كنيم
هر پسين
اين روشنای خاطر آشوب در افق‌های تاريك دوردست
نگاه ساده فريب كيست كه همراه با زمين
مرا به طلوعی دوباره می‌‌كشاند ؟

حسین پناهی