عادت بدی دارند ترک‌ها که همیشه ریزه خوار دیگرانند!! نگاه کنید به ریزه خواری ترک‌ها در لیبی که هم‌اکنون در جریان است!
گفته میشود انگلیس رسما به حضور ۱۳ ساله نظامی خود در افغانستان پایان داده و نیروی زمینی خود را از این کشور بیرون میبرد، و این در حالی است که انگلیس مطمئن است که نوکران دست نشانده اش به همراه ترکیه حافظ منافع او در افغانستان خواهند بود و خود نیز همچنان از طریق پهپاد‌ها و ماهواره‌های جاسوسی خود و ناتو، اوضاع در این کشور که در واقع مزرعه کشت تریاک اوست رصد خواهد کرد .
از سال ۲۰۰۱ کشور انگلیس به همراه امریکایی‌ها رسما خراسان بزرگ و یا افغانستان را تحت بهانه مبارزه با تروریسم و طالبان اشغال نظامی کردند ( همان بهانه‌ای که امروز کرد‌ها را توسط آن میکشند) و در کنار دیگر کشورهای عضو ناتو ، نیروهای نظامی در افغانستان مستقر کرده و به کشتار غیر نظامیان بخصوص کودکان پرداختند. همزمان مزارع کشاورزی این کشور نابود و به جای آنها مزارع کشت خشخاش رونق شگفت انگیزی گرفت چنانچه در مدت ۱۳ سال توانست میلیون‌ها تن تریاک حاصل و تولید شده از این کشتزار ها، علاوه بر مصرف روزانه غربی ها، در انبار‌های اروپایی ذخیره گردد تا برای سالهای متمادی نیاز غربی‌ها به این محصول شورانگیز را جوابگو باشد!
در طول این ۱۳ سال صد‌ها میلیارد از ثروت‌های طبیعی خراسان بزرگ توسط نیروهای غربی ناتو از این کشور خارج گشته و حتی یک دلار آن خرج این کشور نشده است. سنگ‌های گرانبهای افغانستان، در دیگر کشورها زینت بخش کاخ‌های غربی و عربی است و این در حالی است که کودکان افغانی برای شام خود نگرانند.
جنایات ارتش ناتو در این کشور پهناور آنچنان زیاد و وحشیانه و نفرت انگیز است که هر انسانی را که هنوز کمی آدمیّت در خود داشته باشد، از شنیدن آن عمیقا متاثر می‌کند. و قسمت کمدی ماجرا اینجاست که آقایان غربی وحشی با این همه جنایات، علمدار دمکراسی، آزادی و حقوق بشر نیز هستند.
گفته میشود پایگاه نظامی کمپ باستیون در استان هیلمند افغانستان، آخرین پایگاهی بوده است که پرچم انگلیس پایین آورده شد و به جای آن پرچم افغانستان افراشته شد.
قرار است از این پس نیروهای ترکیه کنترل پایگاه و تامین امنیت را برعهده بگیرند!!!
نیروهای ناتو آخرین پایگاه‌های خود را در افغانستان تحویل داده اند.
دو پایگاه نظامی پایگاه لترنک آمریکا و پایگاه کمپ باستیون انگلیس تحویل نیروهای افغانستان داده شده است.
آمریکا و انگلیس به همراه دیگر نیروهای نظامی ناتو، تا آخر سال ۲۰۱۴ میلادی کاملا نیروهای خود را از افغانستان خارج خواهند کرد.
در رابطه با اشغال افغانستان توسط غرب و ارتش متجاوز و جنایتکار ناتو، نظرتان را به خواندن یک مقاله قدیمی از یک تحلیلگر کشور افغانستان جلب می‌کنم که در سال ۲۰۰۹ نوشته شده است، مقاله قدیمی است ولی خواندش خالی از لطف نیست.
محمد طاهر نسیم تحلیگر سیاسی خراسان بزرگ در سال ۲۰۰۹ و در مقاله‌ای چنین مینویسد:
اشغال افغانستان گامیست به سوی تسخیر مناطق دیگر خاورمیانه !!
با سازماندهی نشست "بُن" که در آن نوکران معلوم الحال و اجیران از محاور مختلف جبهۀ امپریالیستی به حیث "نماینده گان" مردم افغانستان اشتراک ورزیده بودند، و اجازۀ "ورودی" و "اشغال" افغانستان را به آمریکا و متحدینش- ناتو و غیره- زیر پوشش سرکوب "تروریزم"، اجرای "اصلاحات" و تحولات "دموکراتیک" و "بازسازی" در افغانستان و ایجاد "امنیت" در کشور، سپردند، تمام دانشمندان و انسان‌های وطندوست، از همان آغاز ابراز نظر نمودند که این اقدامی بود خائنانه، زیرا آزادی استقلال، تمامیت ارضی و آبروی وطن پایمال گردید. جبهۀ امپریالیستی در تطابق با سیاست و مقاصد استثمارگرانه همیشه گی خود تلاش میورزد تمام مناطق جهان را زیر تسلط، به منظور تحقق پلانهای قبلاً تعیین شده، درآورد، و بهانه‌های را برای اجرای چنین اقدامات در شیوه‌های مختلف جستجو مینماید. اما نوکران و جنایتکاران وابسته "آرزوی" بدست آوردن "خیر" و "برکت" و "نجات" افغانستان را از این غارتگران بین المللی داشتند، و هنوز هم دارند!!
چنانچه عده‌ای از سازمانهای سیاسی سازشکار و دنباله رو به اصطلاح "دموکراتیک" و "مترقی" با خرسندی و سربلندی اعلام نمودند که "بمباردمانهای" اشغالگران نظامی "صلح آفرین" است. بدین معنی که غرش پروازهای "بمب افگن ها" و "هیلیکوپترهای" نظامی در آسمان کشور "کبوترهای" صلح آور است!! و دروازه‌های افغانستان فوراً به روی "بازار آزاد" و "رقابت های" آزاد باز کردند!!
دیری از اشغال افغانستان نگذشت، که جورج بوش با صراحت لهجۀ نظامی خویش افشا نمود که: جنگ برعلیه "تروریزم" پایانی برای آن نیست!! و "دیک چینی" جنگ بی‌پایانی میدانست که برای پنجاه سال یا بیشتر ادامه خواهد یافت.
امپریالیست‌های اشغالگر و غارتگر، ماهیت مقاصد و اهداف خودرا در افغانستان به حیث تخته خیز در منطقه، و به سوی تسخیر دیگر مناطق جهان عملاً برملا ساختند.
لوی درستیز بریتانیا در افغانستان چند روز گذشته تاکید کرد: که سربازان کشورش تا چهل سال آینده باقی خواهند ماند. چنانچه سفیر آمریکا در کابل روشن ساخت که سربازان آمریکائی حداقل تا بیست سال آینده باقی می مانند، و مسئوولین ناتو- در افغانستان- توضیحاتی ارایه کردند که در آن اوضاع افغانستان طوری ارزیابی گردید، که شرایط را برای ترک افغانستان فراهم نمی سازد! و موجودیت‌شان به مدت و سربازان بیشتر نیاز خواهد داشت. و در مورد کشور هائیکه "حوصله"به اصطلاح دوام یافتن را در افغانستان ندارند، ابراز تأسف نمودند!!
اینجانب در چندین گزارش و تبصره سیاسی قبلی خود در رابطه به پلانهای درازمدت اشغالگران خارجی در افغانستان و منطقه، حقایقی را ایراد کردم. امروز با گذشت تقریباً هشت سال نه تنها "تروریزم" و عوامل دهشت افگنی ریشه کن نشده است، بلکه به شیوه‌های دیگری شدت و گسترش یافته است، زیرا هدف عمده اشغالگران هنوز کاملاً تحقق نیافته است، و زیر پردۀ جنگ علیه "تروریزم" به موجودیت خود در منطقه و هموار سازی راه به سوی تسخیر دیگر مناطق، ادامه میدهند!!
طی مقاله‌ای "در افغانستان چه میگذرد و چه باید کرد؟!" منتشر مجلۀ آزادی شمارۀ ۷۷ اگست ۲۰۰۷، تذکر به عمل آمده که: "ایالات متحدۀ آمریکا که به بهانۀ سرکوبی سازمان "القاعده" و "طالبان" افغانستان را با ۳۷ کشور دیگر اشغال کرد . . . تصمیم ندارد و نمیخواهد به این کشور آرامش و صلح بخشیده شود، و به نا آرامی‌ها و آشوبگری‌ها پایلن داده شود، زیرا از افغانستان یک مرکز سازماندهی پلانهای نظامی و استراتیژیک خود در برابر کشورهای آسیای مرکزی، روسیه و چین و هندوستان به شکل متداوم ساخته است . ."!
و در نامۀ پیشنهادی سرگشاده: "رهائی افغانستان از قید اشغالگران چه میطلبد؟" در سایت «اصالت» مورخ ۸ فبروری ۲۰۰۸ نگاشته شده است: " تمام تلاشها با شیوه‌های جدید کار، و طرحریزی‌های گوناگون . . . و مساعی نوی به خرچ داده میشود تا به تسلط و اشغالگری در سر زمین افغانستان ادامه داده، و رهایی از قید اسارت آن تا سال‌ها طولانی به تعویق انداخته شود!
آمریکا ″جنگ بر علیه ترور″ را وظیفهٔ میداند که پایانی برای آن نیست و یا اینکه برای پنجاه سال و بیشتر از آن ادامه خواهد داشت. این طرحی است که برای آینده جهان نوشته اند، که از افغانستان شروع . . . و یک به یک به نقاط دیگر دنیا سرایت خواهد کرد."
چنانچه ضمن "طرح پیشنهادی جدید: در برابر دشمن متحد . . . به وطندوستان متحد، نیاز مبرم است"- منتشرۀ سایت «اصالت» مورخ جولای ۲۰۰۸ برملا گردیده است:
". . . با وجود آنکه مراکز و مواضع فعالیت، آموزش و جاگزینی باندهای تروریستی "القاعده" و "طالبان" برای آمریکا و متحدینش روشن است، اما اقدامات عمل در جهت واژگون سازی کامل آنان صورت نگرفته است. و از افغانستان امروز یک مرکز دسیسه کاری و توطئه سازی، و پایگاه نظامی دایمی در منطقه به منظور تحقق پلانها و منافع انحصارات امریکائی، انگلستان و غیره ساخته شده است.
. . . توقع آنرا نباید داشت که اشغالگران متکی بر "خلوص نیت" و با ختم گویا "سرکوبی" تروریستان، کشور را ترک گویند"!!
در گزارش: بررسی مختصری دربارۀ: عوامل فاجعۀ سپتمبر را در کجا باید جستجو کرد؟!- سایت «اصالت»، مورخ ماه می ۲۰۰۸ تذکر یافته است:
". . . خلاصه اینکه، جنگ علیه "تروریزم"، "طالبان" و "القاعده" و "بن لادن" نبوده و نخواهد بود، جنگ ایست که زمینه را در افغانستان برای چور و چپاولگری انحصارات سرمایه داری آمریکا و اروپا هموار میسازد"!
در گزارشی: انتخابات ریاست جمهوری افغانستان- منتشره سایت «اصالت» مورخ ۲۶ می ۲۰۰۹، روشن گردیده است: . . . مایکل لدین، در کتاب خود بنام "جنگ برعلیه اربابان ترور" با صراحت لهجه مینویسد: ". . . پیروزی بسیار سریع و تحسین انگیز در افغانستان پیش درآمدی است بر یک جنگ گسترده تر- این جنگ به احتمال بسیار خاورمیانه را حداقل برای یک نسل دگرگون خواهد کرد. متعاقباً سیاست کشورهای کهنه بسیاری را در سراسر جهان تغییر خواهد داد"!
. . اربابان دست نشانده- در کابل- مطمئن باشند که آمریکا و ناتو به زودی از اشغال کشور دست بردار نیستند، بل که به موجودیت "غیرقانونی" خود در تمام عرصه‌های ملی و بین المللی، استحکام بیشتر می بخشند!
در مقالۀ: راه افغانستان . . راه آزادی، استقلال، دموکراسی و ترقی اجتماعیست- انتشار یافته در سایت «اصالت» ۲۵ جولای ۲۰۰۹، چنین اشاره شده است: . . اشغالگران نظامی خارجی در افغانستان: ". . بمنظور تحقق پلانهای درازمدت خویش در منطقه، از افغانستان به حیث یک مرکز استراتیژی استفاده کرده، پروژه‌های خودرا در رابطه با کشورهای آسیای میانه، جنوب شرق آسیا، شرقمیانه، هندوستان و غیره پیهم طرح ریزی مینمایند"!
در چارچوب همین پلانهای دراز مدت است که اشغالگران تلاش‌های گسترده‌ای به خرچ میدهند، و ملیاردها دالر به مصرف میرسانند، که میدان‌های هوائی نظامی را در افغانستان مدرنیزه سازند و افزایش دهند، و خط راه آهن بین کشورهای آسیای میانه و جنوب شرق آسیا و دیگر مناطق آغاز و گسترش بخشند، و راه‌های ترانسپورتی زمینی و هوائی را مستحکمتر نمایند، تا در فعالیت‌های نظامی خویش اکنون و در آینده به ویژه برضد چین، روسیه، آسیای میانه، جنوب شرق آسیا، هندوستان و دیگر کشورهای منطقه، و مناطق مختلف جهان . . با سکتگی روبرو نشود!
در برابر جنبش همگانی ملی و دموکراتیک افغانستان- قراریکه در طرحهای پیشنهادی مفصلاً، تشریح گردیده است- یگانه راهی که وجود دارد:
رهائی کشور از تسلط اشغالگران نظامی خارجی، و سرکوبی تروریستان "القاعده"، "طالبان" و "حزب اسلامی" گلبدین و غیره، و ریشه کن سازی عوامل تخریب، دهشت افگنی و آشوبگری، و متوقف ساختن تمام مداخلات خارجی کشورها و مافیای چندین ملیتی بین المللی، و ستر و حراست دقیق سرحدات، به منظور دستیابی به استقلال، تمامیت ارضی، حاکمیت و وحدت ملی، دموکراسی، ترقی اجتماعی، عدالت، صلح و ثبات، میباشد . .
راه دیگری بجز راه اختناق و بدبختی‌های بیشتر، و رنجهای بیکران وجود ندارد . .
اوضاع و شرایط کنونی وطن میطلبد تا هرچه زودتر به نیازمندیهای مبرم مبارزه رهائی بخش ملی و دموکراتیک لبیک گفته، راه‌های تفاهم اتفاق، یکپارچگی را جستجو، و گامهای عملی برداشته شود. بازهم تأکید میشود که در برابر دشمنان متحد به وطندوستان متحد، نیاز مبرم است . .!
همه با هم . . در راه:
آزادی، استقلال، تمامیت ارضی، حاکمیت و وحدت ملی، دموکراسی، عدالت، ترقی اجتماعی، صلح و ثبات در افغانستان متحد و یکپارچه!
محمد طاهر نسیم
فرانکفورت، ۱۵ اگست ۲۰۰۹