هــــر چـــــه آخـــــوندِ بی‌پـدر بینی
همــــــه را گِـــــــردِ راهبـــــــر بینی
عـــــــده‌ای پـــــاسدار و دزد و دغل
دورِ آخونـــــدهای كــــــور و كچـــــل
همـــــه گـــــرمِ چپــــاول و تـــــاراج
تــــا ستــاننـــــد از خلایــــق بـــــاج
هــــر كـــــه بـود چند روز، زنــــدانی
گــر چـــــه خود دزد بـــــود یا جانـی
هر قدر هم كه مغــز داشت علیــــل
چونكــــه دارای ریـــش بـود و سبیل
یـا وزیـــــر است حالی آن سركـــــار
یا وكیــــــل است یا كـــه استانـــدار
هر كه عمامـــه بـــر سرش نبــــــود
یـــــا كـــــه دجـــــال رهبـــرش نبود
هـــــر كــــه را اصل یا نسب بـــاشد
خود سزاوار لعــــن و سب بـــــاشد
جــــاكشانی كـــــه ریش دار شدند
تازگی قــــــوم و خـــویش دار شدند
غیرِ خمس و زكــوة و سهـــمِ امـــام
هر كه را هر چه هست، هست حرام
جانِ انسان به دستِ جمعی هیـــــز
بی بهاتر شده است از هـــر چیــــز
نیست حقی بـــــرای هیـــــچ بشر
كه ولی خوانیش و یــــــا رهبـــــــر
هر كه خود را فقیـــــــه میــخوانــــد
یـــــا ولی بهــــــرِ خلق میــدانـــــد
در حقیقت وُرا مگــــــوی فقیـــــــه
كه بُود اینچنین فقیـــــه، سفیـــــه