نویسنده و روزنامه نگار سرشناس اردنی با اشاره به نشانههای پنهان تغییر در مواضع ترکیه، تأکید کرد که همه کشورهای دنیا ترکیه را به عنوان گذرگاهی برای عبور عناصر مسلح و تروریستها به سوریه میدانند.
به گزارش العالم، روزنامه الدستور چاپ اردن در مقالهای به قلم عریب الرنتاوی نوشت ترکیه دیگر نمی تواند به سیاست تروریست پروری ادامه دهد زیرا همه جهان می دانند که ترکیه گذرگاه دهها هزار جهادی از مناطق مختلف است. عبور و مرور این افراد با اطلاع و آگاهی سازمان اطلاعات ترکیه و تسهیلات آن صورت می گیرد از این رو به راه انداختن هیاهوی عوام فریبانه، سیاست آنکارا است و دیگر فایدهای ندارد. چرا که علائمی وجود دارد که نشان می دهد ترکیه دیگر نمی تواند فشارهای بین المللی را در این زمینه تحمل کند. مخالفان مختلف تحولات مهمی را در عملکرد ترکیه در طول مرزها با همسایه جنوبی این کشور زیر نظر گرفته اند.
در خبرها آمده است که مرزهای ترکیه و سوریه دیگر مانند سه سال گذشته، نیست و آزادی عبور و مرور دیگر به آن روانی و آسانی نیست تا جایی که موانع خاکی مانع تردد افراد و خودروها می شود و سازمان اطلاعات ترکیه در کنترل عبور و مرور افراد و مناطق مرزی محتاط تر شده است. حتی نیروهای چچنی که روابط مستقیم با سازمان اطلاعات ترکیه دارند در دستیابی به کمکهای انسانی، تسلیحاتی و لجستیکی با مشکلاتی مواجه هستند.
منابع مطبوعاتی لبنانی به نقل از مخالفان سوری می گویند سازمان اطلاعات ترکیه در مدت چند ماه برخی از رهبران خارجی «مجاهدین» را به سازمان اطلاعت کشورهایشان تحویل داده و علاوه بر این شماری از آنها را از بین برده است تا در آینده نام «بازگشتگان از سوریه» را یدک نکشند و به کشتار و خرابکاری در کشورهایشان اقدام نکنند. به نظر می رسد موضع ترکیه از نظر میدانی در حال تغییر است هر چند که آنکارا لحن سیاسی و ایدئولوژیک را در سخن گفتن از بحران سوریه حفظ کرده است
در ادامه این مقاله آمده است بروکسل نیز در روزهای اخیر فعال بوده و «کشورهای گذرگاه» به ویژه ترکیه را تحت فشار قرار داده تا تدابیر شدیدی در زمینه مبارزه با تروریسم اتخاذ کنند. همیشه زمانی که موضوع خطر «جهادی ها» در سوریه به خصوص اروپایی تبارها به میان می آید نام ترکیه به عنوان «کشور گذرگاه» مطرح می شود و در واقع همین طور نیز است و علاوه بر این «جهادیهای ترک» فعال در سوریه حضور دارند و مهم تر اینکه ترکیه روابط مستحکمی با تروریستهای اتحادیه اروپا که از کشورهای قفقاز و آسیای میانه که صدها تن از آنها وارد سوریه شده اند، دارد و اینها به آنکارا نزدیک تر هستند و آنکارا تک تک آنها را کاملا می شناسد.
در هر حال با افتادن پرده، زوایای پنهان در روابط سوریه و همسایه شمالی آن آشکارتر خواهد شد و نقش کشورهای منطقه در بحران سوریه به نفع قدرتهای بین المللی کاهش می یابد؛ قدرتهایی که خطر حوادث سوریه را در امنیت ملیشان احساس می کنند و حاشیه مانور بازیگران عرب (حوزه خلیج پارس) و ترکها بسیار محدود به نظر می رسد.