نرمشی کرد قهرمانانه
بند تنبان دیپلماسی را
بر اُباما گشود جانانه
گفت شور حسینمان کافیست
خوش به زلف «حسن» بزن شانه
شهد پیش آر جای زهر که شد
مشرب ِ آن امام، افسانه
آشتی با یزید باید کرد
شمع را مشتری ست پروانه
فصل ویرانه باد آمریکا
رخت ازین خاک بست و زین خانه
دور نابود باد اسراییل
رفت و آن نعره‌های مستانه
کرد گاهی به حکم دین باید
با عدو عشوۀ شجاعانه
غمزه‌های ملیح مهوش وار
در عبای وزینِ مردانه
آی مطرب بزن به پردۀ صلح
آی ساقی بیار پیمانه
گره از کارِ ما گشود امشب
رهبر خوش ادای فرزانه
آی مطرب بزن به پردۀ صلح - م. سحر