دیدم که به پیش چشمم آن شوخ
دارد نظـــری بــــه سوی اغیـــار
در خشم شدم ، ولـی بـه نــرمی
گفتم : به فدای چشمت ای یار
خـــواهم کـــه دل از تــــو باز گیرم
از بس کـــه تــو می دهیش آزار
گفتــا کـــه دلت کجاست ؟ گفتم:
گردیـــده بــــه زلف تـــــو گرفـــتار
بـــا نــاز و غــرور خنـــده ای کـــرد
بــگشـــود گــــره ز زلــــف زرتـــار
از هــر شکنش هــزار دل ریـــخت
گفـتا : دل خود بجوی و بردار …!
کمال اجتماعی جندقی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر