ما دست رد به سینــــــه‌ی عالم گذاشتیم

ما خنده را به مردم بـــــی‌غـــم گذاشتیـم
گل را به شوخ چشمی شبنم گـــذاشتیم

قانع به تلخ و شور شدیم از جهـــــان خـاک
چون کعبه دل به چشمه‌ی زمزم گذاشتیم

مردم به یــــــادگار اثــــــــــــــرها گذاشتند
ما دست رد به سینــــــه‌ی عالم گذاشتیم

چیزی به روی هــــــم ننهــــــادیم در جهان
جز دست اختیار که بر هــــــــــم گذاشتیم

دادند اگر عنان دو عالـــــــــــم به دست ما
از بیخودی ز دست همـــــــان دم گذاشتیم

بی‌حاصلـــــی نگر که حضــــــور بهشت را
از بهر یک دو دانــــــــــــه چو آدم گذاشتیم

صائب فضای چرخ مقـــــام نشـــاط نیست
بیهوده پا به حلقه‌ی ماتــــــــــم گذاشتیم.

صائب تبریزی