باغ گیاهشناسی ملی ایران که در منطقه ۲۲تهران قرار دارد در قراردادی پنجساله به شرکت "یونیورسال پرشینکیش" واگذار شد. وسعت این باغ منحصربهفرد گیاهشناسی که دارای چهارهزار گونه گیاهی بومی و غیربومی است، ۱۵۰هکتار است. باغ گیاهشناسی ملی ايران در خاورميانه بی نظير است و در زمان شاه فقید ایران برای احیای محیط زیست ایران از طریق جلوگیری از انقراض گیاهان بومی و نگاه داشتن گونههای منحصر به فرد گیاهی مخصوص فلات قاره ایران ساخته شد، این باغ یکی از ذخاير ژنتيك كشور و منطقه بهشمار میرود و به تمامی مردم ایران تعلق دارد ، و اجاره خودسرانه آن به یک شرکت غیر ایرانی به بهانه تبدیل آن به تفریگاه مردم و پارک عمومی در راستای تبدیل ایران به یک زمین سوخته و بردن آخرین باقی مانده صورت گرفته است.
سایت بهار مینویسد: تبديل اين باغ با ارزش گیاه شناسی به تفرجگاه عمومی سبب تخريب آن خواهد شد.
در اطلاعیهای که موسسه جنگلها و مراتع کشور روی سایت خود منتشر کرده، آمده است: «شرکت مذکور خارجی با تکمیل ساختمان اطلاعرسانی نسبت به تجهیز چهار دستگاه آلاچیق، بوفه و سرویس بهداشتی موجود در جنگل تفرجگاهی، احداث چهار دستگاه آلاچیق و سرویسهای بهداشتی جدید، تهیه و نصب سایبان و مبلمانهای پارکی، تهیه و نصب کیوسکهای خدماترسانی (بوفه)، احداث، تکمیل و تجهیز کافیشاپ و تهیه خودروهای برقی بیشتر برای انتقال بازدیدکنندگان اقدام و سالانه مبلغی را هم بهعنوان اجارهبها به موسسه پرداخت خواهد کرد. همچنین براساس مفاد این قرارداد، نوبتدهی، دریافت تعرفه ورودی، ارائه خدمات راهنمایی، سرویسدهی و خدماترسانی برای انجام فعالیتهای آموزشی، گردشگری، خدماتی، تفریحی، رفاهی، نمایشگاهی، فرهنگی، هنری، ورزشی، تبلیغاتی، اطلاعرسانی، زیستمحیطی و دیگر فعالیتهای مجاز و مرتبط با موضوع قرارداد برعهده مستاجر بوده و منافع بهرهبرداری از مستحدثات مورد اجاره و موضوع قرارداد به مدت پنجسال به مستاجر واگذار شد.»
بهگفته یکی از کارشناسان باغ گیاهشناسی ملی ایران، باغهای گیاهشناسی جزو مجموعه پروژههایی هستند که برای حفظ منابع ژنتیکی ایجاد میشوند و در کنار همه مناطق حفاظتشده وجود دارند و باغ گیاهشناسی ملی ایران که یکی از زیباترین باغهای گیاهشناسی دنیاست در کنار حفظ و پرورش گونههای گیاهی وظیفه آموزشی نیز برعهده داشت و دانشآموزان، دانشجویان و پژوهشگران در قالب گروه همراه یک هدایتکننده میتوانستند از این باغ دیدن کنند.»او در ادامه اخطار میدهد: «باغ گیاهشناسی به عنوان ذخیره ژنتیکی گیاهان در معرض خطر انقراض مورد استفاده قرار میگیرد و واگذاری این باغ منحصربهفرد که برای تشکیل آن زحمات بسیار زیادی کشیده شده و گونههای گیاهی که در آن گردآوری شده بسیار منحصربهفرد و غیرقابل جبران است به بخش خصوصی میتواند باعث ازبینرفتن این ذخیره محیطزیستی شود.»این کارشناس که میخواهد نامش فاش نشود، در ادامه به مراسمی اشاره میکند که روز عید فطر از سوی یکی از کارخانههای تهران در آن برگزار شد و ۱۵۰۰نفر در این باغ حضور به هم رساندند. اما آنچه از متن بیانیه منتشرشده در سایت موسسه جنگلها و مراتع کشور برمیآید، درآمدزایی از طریق این باغ برای مستاجر است. در جستوجویی ساده در اینترنت شرکت یونیورسال پرشینکیش در زمینه طراحی و مدیریت بر برگزاری نمایشگاههای تخصصی، داخلی و بینالمللی تخصص دارد و سابقه زیستمحیطی ندارد. پیشبینی میشود شرکت مزبور در مدت کوتاه پنجساله قرارداد سعی کند تا بیشترین بازدهی مالی را برای خود به دست آورد بهطوری که مفاد قرارداد نیز به آن تاکید دارد. آغاز ساخت باغ گیاهشناسی ملی ایران که در کیلومتر ۱۵ جاده تهرانکرج قرار دارد به سال ۱۳۴۷ بازمیگردد. این باغ ۱۵۰هکتاری از مجموعههای بومی، غیربومی و موضوعی تشکیل شده است. مجموعههای رویشی خزر، البرز، زاگرس، ایرانتورانی، جنوب ایران و مجموعههای رویشی چین و ژاپن، اروپا، هیمالیا، قفقاز و آذربایجان، پهنبرگان همیشه سبز و آمریکا دو مجموعه بومی و غیربومی باغ گیاهشناسی ملی را تشکیل میدهد. همچنین در مجموعه موضوعی نیز بخشهایی چون گیاهان معطر و دارویی، باغ میوههای بومی و باغ پیازهای ایرانی وجود دارد.
در ماههای اخیر نیز تخریب باغ گیاهشناسی نوشهر از طریق توسعه بندر نوشهر موجب اعتراضات گسترده فعالان محیطزیست و مردم شده بود که سرانجام تیرماه امسال با ارسال نامهای از رییس سازمان حفاظت محیطزیست به مصطفی محمدنجار، وزیر وقت کشور، این غائله خاتمه پیدا کرد. در این نامه آمده بود که مسیر درنظرگرفتهشده براي کمربندی و توسعه بندر نوشهر موجب تخریب گنجینه ارزشمند باغ اکولوژیک نوشهر بهعنوان قدیمیترین مرکز گیاهشناسی کشور و بهعنوان اثر طبیعی ملی میشود و به منظور صیانت از این ذخیرهگاه ژنتیک کشور نسبت به تعیین جایگزین مسیر خارج از محدوده و مرز این باغ گیاهشناسی باید اقدام کرد. باغ گیاهشناسی نوشهر به مساحت ۵/۳۴ هکتار در سال ۱۳۳۳ و پیش از باغ گیاهشناسی ملی در ایران در سال ۱۳۴۷ تاسیس شد و به دلیل اهمیت علمی، پژوهشی و فرهنگی این باغ، در سال ۱۳۸۶ با نام اثر طبیعی و به شماره ۱۷۷۹۵ در سازمان میراثفرهنگی به ثبت رسیده است.
منبع