۳ سال پیش در یک مقاله، به غرق شدن پی در پی کشتیهای پناهجویان استرالیایی پرداخته و آن را مشکوک دانستم و نوشتم که این کار بیشتر عمدی به نظر میرسد تا اتفاقی.
ولی هیچ گاه این مقاله را منتشر نکردم، چرا که به خوبی برایم روشن بود، از طرف نوکران اجنبی که در سراسر فضای سایبری ایرانیها ول میگردند به داشتن توهم و تئوری توطئه متهم خواهم شد، و مقاله اثری مثبت نخواهد داشت. امروز مقالهای خواندم که نویسنده آن، ظاهرا کمی تا قسمتی مانند من مشکوک به غرق کردن عمدی کشتی پناهجویان است و دریافتم که کثرت تعداد و تکرار این فجایع در آبهای سواحل استرالیا سئوال برانگیز شده و دیگر نمیشود آنرا فقط تصادفی و اتفاقی دانست.
به همین دلیل مقاله این همفکر و همکار و هم میهنمان را اینجا باز چاپ میکنم، برای آندسته از کسانی که به فکر مهاجرت به طرف غرب هستند و با ساده دلی و خوشبینی به طرف کشورهایی میروند که صاحبان اصلی آنها از طرف حاکمان امروزی این سرزمین ها، نسل کشی شده اند و صد سال پیش در اعماق زمین دفن شدهاند و این مهاجران مهاجم اولیه این سرزمینها هستند که به استناد به این واقعیت که مهمان چشم دیدن مهمان را ندارد برای دیگر مهاجران بخصوص کسانی که از طرف خاور میانه میایند، تصمیم میگیرند.
سابقه دولت استرالیا در غرق کردن کشتی های پناهجویان و سکوت رسانه های دولتی استرالیا و انگلیس:
اگر همزمانی غریب غرق شدن کشتی حامل پناهجویان و مرگ دهها پناهجوی ایرانی و سری لانکایی با اظهارات اخیر نخست وزیر استرالیا که از عدم پذیرش قطعی پناهجویان به استرالیا و فرستادن آنها به کشور فقیر و آشفته «گینه نو» خبر داده بود در نظرتان عجیب می آید در سوء ظن خود تنها نیستید.
اگر از آن دسته افرادی هستید که اخبار را مرتب تعقیب میکنید، به احتمال زیاد متوجه شده اید که در حدود دو هفته گذشته بخش بزرگی از مطبوعات و رسانه های مرتبط به دولت های انگلیس و استرالیا موج گسترده ای از تبلیغات در جهت جلوگیری از ورود پناهندگان به خاک استرالیا را آغاز کرده اند. تبلیغاتی که قسمت عمده آن مبتنی بر ترساندن پناهجویان با قصد منصرف کردن آنان از سفر به استرالیا بخصوص از طریق راههای دریایی است.
آنچه که شاید حتی اندیشیدن به آن هم برای شما مشکل بوده باشد این امکان است که دولت استرالیا عملا در سابوتاژ و غرق کردن کشتی حاملی پناهجویان دست داشته بوده باشد. اما اگر این امکان در نظرتان بسیار دور از ذهن میآید، بهتر است دوباره فکر کنید، و یا از آن هم مهمتر، بهتر است به سابقه شناخته شده دولت استرالیا در غرق کردن کشتی های پناهجویان رجوع کنید!
سابقه خشونت و جنایت های دولت استرالیا بر علیه پناهنده ها داستانی طولانی است که در طی قرن بیستم به شکل های علنی و غیر علنی ادامه داشته است. فراموش نکنید که تا همین چند دهه پیش، یعنی تا اواسط دهه هفتاد میلادی، دولت استرالیا قانونی باور نکردنی به نام «استرالیای سفید» را تعقیب میکرد که طبق آن به افراد غیر «سفید پوست» اجازه مهاجرت به خاک استرالیا داده نمیشد. اما در سالهای اخیر پس از لغو قانون استرالیای سفید تحت فشارهای داخلی و خارجی، مقاومت شدید دولت استرالیا در مقابل ورود پناهجویان غیر سفید پوست به آن کشور بارز و آشکار بوده است. کمپ هایی که در آن دولت استرالیا پناهجویان را زندانی میکند در سالهای اخیر بارها شاهد طغیان ساکنین خود بوده اند که سعی کرده اند اعتراض خود به فشار های طاقت فرسای مامورین بر پناهجویان و رفتار با آنان به شیوه زندانیان را به گوش جهانیان برسانند. شورش اخیر پناهجویان ایرانی در کمپ/بازداشتگاه نائورو تنها یک نمونه از این طغیان هاست.
اما آنچه که شاید در سبعیت از تمام جنبه های اجتماعی و قانونی نژاد پرستی جامعه و دولت استرالیا پیشی بگیرد تلاش های متعدد دولت استرالیا برای بستن راههای آبی به آن کشور بر پناهجویان از طریق سابوتاژ و غرق کردن کشتی های آنان در میان اقیانوس می باشد. برای مثال در سال ۲۰۰۲ رسانه های متعددی خبر از دست داشتن مستقیم ماموران دولت استرالیا در غرق کردن یک کشتی حامل صد ها پناهجو در آبهای بین اندونزی و استرالیا دادند. در سالهای بعد با درز اطلاعاتی جدید از پرداخت پول توسط دولت استرالیا به خرابکاران برای سابوتاژ و غرق کردن کشتی های حامل پناهجویان، و از جمله با انتشار چند کتاب (مثلا این کتاب و یا این کتاب) در این مورد این موضوع باز با انتشار در رسانه ها انعکاسی مجدد یافت. طی این عملیات خرابکاری بیشتر از سیصد و پنجاه پناهجو غرق شدند. باز در سال ۲۰۰۹، زمانی که بار دیگر یک کشتی حامل پناهجویان که اغلب آنان افغان بودند در آبهای اقیانوس بین اندونزی و استرالیا غرق شد و پنج نفررا به کام مرگ کشاند، رسانه های زیادی گزارش کردند که آن کشتی نیز از طریق سابوتاژ غرق گشته، و احتمالا ماموران اندونزی با پول دولت استرالیا آن را طعمه حریق ساخته اند. روزنامه گاردین اخیرا در مقاله ای با «عمیقا شرم آور» خواندن رفتارهای دولت استرالیا در قبال پناهجویان، به دخالت های متعدد دولت استرالیا در غرق کردن کشتی های مهاجرین اشاره کرده است.
بدون شک سابقه تاریخی و اطلاعات موجود در مورد رفتارهای جنایت کارانه و نژاد پرستانه دولت استرالیا در قبال پناهجویانی که به خاک این جزیره بزرگ پناه می آورند گسترده تر از آن است که در این مطلب کوتاه نقل شود، و خواننده های علاقه مند میتوانند از طریق بررسی اینترنت اطلاعات فراوانی در این زمینه پیدا کنند. اما نکته آنجاست که رسانه هایی از قبیل «بی بی سی» که در یکی دو هفته گذشته با شرکت و همکاری در موج پروپاگاندای گسترده دولت استرالیا به تلاش جدی برای منصرف کردن پناهجویان ایرانی از تلاش برای رسیدن به استرالیا پرداخته است، در واقع با منعکس نساختن نقش واقعی دولت استرالیا نه تنها به آندسته از افرادی که ممکن است به پناهجویی در استرالیا نیاز داشته باشند، بلکه در واقع به نقش و مسئولیت رسانه ای خویش نیز خیانتی جدی انجام میدهند.
منبع