ممنون و سپاس گزار همه عزیزانی هستیم که با پشتیبانی خود ما را حمایت کرده‌اند.
پیروزی این جنبش، تنها به چند دانشجوی معترض دانشگاه کابل بر نمی گردد؛ بلکه این پیروزی مال همه دانشجویان جهان است. چرا که ما به عنوان دانشجو، خواست ها و مطالبات صنفی و مدنی دانشجویی مشترکی داشتیم. حمایت دوستان و دانشجویان و مبارزان در تمام دنیا، این جنبش را عجالتا به پیروزی رساند. اما هنوز هم راه درازی در پیش است. هنوز دست آورد‌های بدست آمده، آماده مصادره قوی هستند. تاروزهای دیگر منتظر می مانیم و می بینیم که چه می شود. اگر نشد، به مبارزات ادامه می دهیم و نیازمند حمایت بیش تر شما هستیم.
ملت ایران و افغانستان ، دو ملت برادر و برابر است و سابقه تاریخی و جغرافیایی و میراث فرهنگی مشترک دارد. ما خواستار ایجاد روابط هر چی بیش تر با دانشجویان و فرهنگیان کشور برادر ایران هستیم.
پاینده باشید.
یادآوری میشود که بعد از اعتصاب طولانی، که به یک هفته اعتصاب خوراکی منتهی شد، دانشجویان علوم اجتماعی دانشگاه کابل، پیروز شدند و رئیس این دانشکده و یکی از استادان، که متهم به بد رفتاری بودند، توسط مسئولین برکنار شدند.
مبارزات مدنی دانشجویان علوم اجتماعی، نمایانگر پیشرفت دموکراسی در افغانستان است. اگر چه مسئولین حکومتی مدت‌ها با برخورد سطحی به حرکت این جوانان، آنان را به «اوباش» بودن متهم کرده میخواستند به خواست‌های آنان اعتنا نکنند، ولی در اثر قاطعیت و پیگیری این اعتصاب کنندگان، بالاخره مسئولین مجبور شدند درخواست‌های آنان را جدی بگیرند.
در بررسی این اعتصاب و ارزش اجتماعی آن، آقای پرتو نادری، که یکی از ۲۵۰ تن از امضا کنندگان طومار پشتیبانی از این جنبش است در شرح این پیروزی، از خواست‌های جوانان یاد آوری میکند.
دانشجویان دانشگاه علوم اجتماعی، مورد برخورد تبعیضانۀ رئیس این دانشکده و یکی از معلم‌ها قرار داشتند. آنان با افشای بد رفتاری‌های اخلاقی این دو شخص آغاز به صحبت میکردند و بعد اضافه میکردند که پشت سر این بد رفتاری ها، بی‌عدالتی‌های قومی نهفته است. این دو شخص، در نهایت، علاوه بر ضعف علمی و بد اخلاقی به قوم گرایی هم متهم بودند.
در ادامۀ گفتگو از آقای نادری در مورد پیشرفت و تحکیم دموکراسی میپرسم و او در جواب میگوید که امکانات دادخواهی کردن یکی از شرابط دموکراسی است. حکومت‌ها و رژیم ها، گاهی از بالا هم دست به رفورم میزنند ولی مهم‌ترین اصلاحات، با فشار مردم از پایین عملی میشود. او همچنان از شیوۀ مسالت آمیز این حرکت استقبال میکند و میگوید که در جوامع دموکراتیک، فعالیت‌های سیاسی باید بدون اعمال خشونت صورت بگیرد.