ما همه ی مان تنهاییم
نباید گول خورد ، زندگی یک زندان است
زندان های گوناگون
ولی بعضی ها به دیوار زندان صورت می کشند
و با آن خودشان را سرگرم می کنند
بعضی ها می خواهند فرار بکنند ،
دستشان را بیهوده زخم می کنند
و بعضی ها هم ماتم می گیرند
ولی اصل کار اینست که باید خودمان را گول بزنیم ،
همیشه باید خودمان را گول بزنیم ،
ولی وقتی می آید که ادم از گول زدن خودش هم خسته می شود
به نظرم امروز زبانم در اختیارم نیست ،
چون سالهاست که بجز خودم با کس دیگری حرف نزده ام
و حالا حرارت تازه ای در خودم حس می کنم
داستان گجسته دژ « صادق هدایت »
اگرچه حالیا دیریست کان بی کاروان کولی
ازین دشت غبار آلود کوچیده ست
و طرف دامن از این خاک دامنگیر برچیده ست
هنوز از خویش پرسم گاه
آه
چه می دیده ست آن غمناک روی جاده ی نمناک ؟
زنی گم کرده بویی آشنا و آزار دلخواهی ؟
سگی ناگاه دیگر بار
وزیده بر تنش گمگشته عهدی مهربان با او
چنانچون پاره یا پیرار ؟
سیه روزی خزیده در حصاری سرخ ؟
اسیری از عبث بیزار و سیر از عمر
به تلخی باخته دار و ندار زندگی را در قناری سرخ ؟
و شاید هم درختی ریخته هر روز همچون سایه در زیرش
هزاران قطره خون بر خاک روی جاده ی نمناک ؟
چه نجوا داشته با خویش ؟
پیامی دیگر از تاریکخون دلمرده ی سودازده کافکا ؟
همه خشم و همه نفرین ، همه درد و همه دشنام ؟
درود دیگری بر هوش جاوید قرون و حیرت عصبانی اعصار
ابر رند همه آفاق ، مست راستین خیام ؟
تقوای دیگری بر عهد و هنجار عرب ، یا باز
تفی دیگر به ریش عرش و بر این این ایام ؟
چه نقشی می زده ست آن خوب
به مهر و مردمی یا خشم یا نفرت ؟
به شوق و شور یا حسرت ؟
دگر بر خاک یا افلاک روی جاده ی نمناک ؟
دگر ره مانده تنها با غمش در پیش ایینه
مگر ، آن نازنین عیاروش لوطی ؟
شکایت می کند ز آن عشق نافرجام دیرینه
وز او پنهان به خاطر می سپارد گفته اش طوطی ؟
کدامین شهسوار باستان می تاخته چالاک
فکنده صید بر فتراک روی جاده ی نمناک ؟
هزاران سایه جنبد باغ را ، چون باد برخیزد
گهی چونان گهی چونین
که می داند چه می دیده ست آن غمگین ؟
دگر دیریست کز این منزل ناپاک کوچیده ست
و طرف دامن از این خاک برچیده ست
ولی من نیک می دانم
چو نقش روز روشن بر جبین غیب می خوانم
که او هر نقش می بسته ست ، یا هر جلوه می دیده ست
نمی دیده ست چون خود پاک روی جاده ی نمناک
روی جاده ی نمناک ( در وصف صادق هدایت)
مهدی اخوان ثالث بر سر مزار صادق هدایت - فرانسه
نباید گول خورد ، زندگی یک زندان است
زندان های گوناگون
ولی بعضی ها به دیوار زندان صورت می کشند
و با آن خودشان را سرگرم می کنند
بعضی ها می خواهند فرار بکنند ،
دستشان را بیهوده زخم می کنند
و بعضی ها هم ماتم می گیرند
ولی اصل کار اینست که باید خودمان را گول بزنیم ،
همیشه باید خودمان را گول بزنیم ،
ولی وقتی می آید که ادم از گول زدن خودش هم خسته می شود
به نظرم امروز زبانم در اختیارم نیست ،
چون سالهاست که بجز خودم با کس دیگری حرف نزده ام
و حالا حرارت تازه ای در خودم حس می کنم
داستان گجسته دژ « صادق هدایت »
اگرچه حالیا دیریست کان بی کاروان کولی
ازین دشت غبار آلود کوچیده ست
و طرف دامن از این خاک دامنگیر برچیده ست
هنوز از خویش پرسم گاه
آه
چه می دیده ست آن غمناک روی جاده ی نمناک ؟
زنی گم کرده بویی آشنا و آزار دلخواهی ؟
سگی ناگاه دیگر بار
وزیده بر تنش گمگشته عهدی مهربان با او
چنانچون پاره یا پیرار ؟
سیه روزی خزیده در حصاری سرخ ؟
اسیری از عبث بیزار و سیر از عمر
به تلخی باخته دار و ندار زندگی را در قناری سرخ ؟
و شاید هم درختی ریخته هر روز همچون سایه در زیرش
هزاران قطره خون بر خاک روی جاده ی نمناک ؟
چه نجوا داشته با خویش ؟
پیامی دیگر از تاریکخون دلمرده ی سودازده کافکا ؟
همه خشم و همه نفرین ، همه درد و همه دشنام ؟
درود دیگری بر هوش جاوید قرون و حیرت عصبانی اعصار
ابر رند همه آفاق ، مست راستین خیام ؟
تقوای دیگری بر عهد و هنجار عرب ، یا باز
تفی دیگر به ریش عرش و بر این این ایام ؟
چه نقشی می زده ست آن خوب
به مهر و مردمی یا خشم یا نفرت ؟
به شوق و شور یا حسرت ؟
دگر بر خاک یا افلاک روی جاده ی نمناک ؟
دگر ره مانده تنها با غمش در پیش ایینه
مگر ، آن نازنین عیاروش لوطی ؟
شکایت می کند ز آن عشق نافرجام دیرینه
وز او پنهان به خاطر می سپارد گفته اش طوطی ؟
کدامین شهسوار باستان می تاخته چالاک
فکنده صید بر فتراک روی جاده ی نمناک ؟
هزاران سایه جنبد باغ را ، چون باد برخیزد
گهی چونان گهی چونین
که می داند چه می دیده ست آن غمگین ؟
دگر دیریست کز این منزل ناپاک کوچیده ست
و طرف دامن از این خاک برچیده ست
ولی من نیک می دانم
چو نقش روز روشن بر جبین غیب می خوانم
که او هر نقش می بسته ست ، یا هر جلوه می دیده ست
نمی دیده ست چون خود پاک روی جاده ی نمناک
روی جاده ی نمناک ( در وصف صادق هدایت)
مهدی اخوان ثالث بر سر مزار صادق هدایت - فرانسه