چاک هگل، سناتور سابق آمریکایی فردی است که به گزارش بلومبرگ در صدر فهرست باراک اوباما برای تصدی پست وزیر دفاع ایالات متحده قرار دارد. پیش از این نیز شایعه هایی در مورد انتخاب هگل منتشر شده بود. دو هفته قبل جاش روگین، از فارن پالیسی به این احتمال اشاره کرده بود که شاید هگل وزیر دفاع یا امور خارجه بعدی آمریکا باشد. اینک سوزان رایس، نماینده آمریکا در سازمان ملل نام خود را از فهرست کاندیدا‌ها برای راهیابی به وزارت خارجه آمریکا خارج کرده و اکنون موضع هر کاندیدایی پست وزیر دفاع یا وزیر امور خارجه آمریکا در خصوص ایران، ارزش بررسی کردن را دارد.
در ارزیابی مواضع هگل در مورد ایران باید گفت که تصاویر چندان واضح نیست. هگل مانند اوباما بر اولویت دیپلماسی در تعامل با ایران تاکید دارد. اما در حالی که اوباما، رئیس جمهور آمریکا از مدت‌ها پیش اعلام کرده گزینه نظامی علیه ایران، آخرین گزینه است، اظهارات هگل در این زمینه مبهم است. وی در دوران ریاست جمهوری بوش به طور علنی با اقدام نظامی علیه ایران مخالفت می کند اما به نظر می رسد از زمانی که اوباما روی کار آمده، موضع وی نیز تغییر کرده است. در اویال سال جاری، نام هگل در کنار ۵ نویسنده‌ای در روزنامه واشینگتن پست قرار گرفت که اقدام نظامی را گزینه‌ای قابل قبول توصیف می کردند. آنها گفتند از زمانی که بوش کابینه را ترک کرده، نتوانسته اند اظهار نظر روشنی در مخالفت یا حمایت از گزینه نظامی پیدا کنند.
اما در صورت انتخاب هگل از سوی اوباما، اظهاراتی که وی در زمان ریاست جمهوری بوش علیه جنگ مطرح کرده بود، اهمیت پیدا می کند. البته این احتمال وجود دارد که هگل از آن پس با توجه به تحولات در برنامه‌های هسته‌ای ایران، ایده خود را تغییر داده باشد. با این وجود وی همچنان در مصاحبه‌های خود از موضع گیری روشن در این زمینه خودداری می کند. در زیر به بخشی از آنچه هگل در گذشته در خصوص ایران گفته، اشاره می شود.
نوامبر ۲۰۰۵ در شورای روابط خارجی آمریکا: هرگونه راهکار بادوام در مورد برنامه‌های هسته‌ای ایران به مذاکره مستقیم ایالات متحده با این کشور نیاز دارد. آمریکا قادر است که در یک دیالوگ مستقیم با ایران وارد شود بدون اینکه ریسک به خطر افتادن منافع یا اهدافش وجود داشته باشد.
آوریل ۲۰۰۶ در سفر به اسلام آباد: من می گویم که اقدام نظامی علیه ایران یک گزینه مسئولانه و قابل پذیرش نیست. من بر این باورم که راهکار سیاسی، پاسخ این مشکل است نه راهکار نظامی. تمامی این موضوعات به راه حلی سیاسی نیاز دارند.
اکتبر ۲۰۰۷ در نامه‌ای محرمانه به بوش: رئیس جمهور عزیز: من این نامه را می نویسم تا به شما توصیه کنم گفت و گو‌های مستقیم، غیر مشروط و جامع را با دولت ایران دنبال کنید.
مارس ۲۰۱۲ در گفت و گو با المانیتور: این روز‌ها کشتار‌های وسیعی وجود دارد. این کشتار‌ها آغاز شده است و شما نمی توانید آن را کنترل کنید. این روند رو به توسعه است. آنها همواره انجام می دهند و انجام خواهند داد. اما ما لزومادر یکی از دو گزینه محصور نشده ایم. اما ما در این کشور گزینه‌های اشتباه را دوست داریم.
سپتامبر ۲۰۱۲ در مقاله‌ای برای واشینگتن پست: جنگ با ایران غیر قابل اجتناب نیست اما امنیت ملی آمریکا از سوی ایران مجهز به سلاح هسته‌ای تهدید می شود. سیاست ما با سیاست روسای جمهور آمریکا همخوانی دارد که بیش از یک دهه است تمامی گزینه‌ها شامل گزینه نظامی را برای مواجه با ایران روی میز نگاهداشته اند. اما از آنجایی که اقدام نظامی، پیامد‌های ویژه‌ای برای منافع آمریکا به همراه دارد، باید از برآورد اهداف و پیامد‌های احتمالی درک روشنی داشته باشیم.
منبع: دیپلماسی