اوباما یا رامنی

بر اساس برآیند نظرسنجی‌های گالوپ، رویترز،‌ای بی‌سی نیوز- واشنگتن پست و پیو تا تاریخ ۱۲ سپتامبر باراک اوباما توانسته ۴۹ به ۴۶ از رقیب جمهوری خواه خود پیش باشد.
به گزارش (ایسنا) سردبیر بی.بی.سی در آمریکای شمالی، در گزارشی درباره انتخابات پیش روی آمریکا نوشته است: «نتایج نظرسنجی ها نشان می دهد که با سپری شدن فصل مجمع های دو حزب و جدی تر شدن مبارزات انتخاباتی، احتمال پیروزی مجدد اوباما افزایش یافته است. اما نباید بیش از حد روی این نتایج حساب کرد و تیم انتخاباتی اوباما نباید کار را تمام شده بداند. میزان بهبود اوباما در نظرسنجی ها چندان از ضریب خطای آنها بیشتر نیست. به عبارت دیگر، این آمارها می تواند غلط انداز باشد.

جلسه مجمع عمومی احزاب کسل کننده بود و نتیجتا اگر مردم در نهایت اوباما را ترجیح داده اند، بیشتر به خاطر مسائل اساسی، و نه حاشیه ها بوده است.

البته بعضی از نظرسنجی ها افزایش بیشتری را در آرای اوباما نشان می دهند و سیر صعودی او در این مدت بطور مستمر ادامه داشته است. اما نکته مهمتر در این جاست که اگر تنها رای دهندگانی که تصمیم قطعی شان را گرفته اند لحاظ شوند، سیر صعودی آرای اوباما جرقه ای بیش نیست. همانطور که مرتبا گفته ام، مساله کلیدی در این انتخابات، میزان مشارکت عمومی در آن است و مهمترین کار ستاد انتخاباتی اوباما این است که مردم را به رفتن پای صندوق های رای گیری متقاعد کند.

دو نامزد هنوز رقابت شانه به شانه ای دارند، اما اوباما کمی جلوتر است و می تواند فاصله را بیشتر هم بکند. خبر خوش برای ستاد انتخاباتی اوباما این است که با وجود اینکه مجمع عمومی احزاب چندان فوق العاده از کار در نیامد و فراز و فرودهای قابل توجهی نداشت، بنظر می رسد مردم همچنان او را به رقیبش ترجیح می دهند. این مساله نشان می دهد که سیر صعودی آرای او در نظرسنجی ها بخاطر مسائل اساسی است، و نه حاشیه ها.

افزایش آرای او در حالی اتفاق می افتد که آمارهای اقتصادی آنقدرهایی که برخی انتظار داشتند هم نگران کننده نیست و نشانه های کوچکی از بهبودی در آن دیده می شود.

بغیر از کلینت ایستوود کسی سر و صدا به پا نکرد و شاید به جز رئیس جمهوری سابق، بیل کلینتون، کسی هم موفقیت چشمگیری بدست نیاورد. هیچ یک از نامزدها سخنرانی بیاد ماندنی یا تکان دهنده ای ایراد نکرد. مباحث سیاسی تعطیل بود و خبری از "ایده های بزرگ و آینده نگرانه" نبود. از یاد نبرید که در این انتخابات بسیاری دوست دارند گزینه "هیچکدام" را برگزینند، اما این امکان را ندارند. همانطور که اوباما گفت، وقت انتخاب است.

منتقدانی که می گویند مجمع عمومی حزب جمهوریخواه ملال آور بوده، یک نکته اساسی را فراموش می کنند و آن اینکه این مجمع قرار بوده همین طور باشد و این بخشی از کارکردش است. استراتژیست ها به هیچ وجه دوست نداشتند با نمایندگانی روبرو شوند که پشت تریبون می روند و با جوش و خروش علیه سقط جنین و ازدواج همجنسگرایان اظهار نظر می کنند. نوشتن یک سخنرانی که آنها را بشوراند، آسانترین کار دنیا بود. اما این کار دقیقا باب میل دموکرات ها بود که می خواهند تصویر ناخوشایندی از حزب جمهوریخواه ارائه کنند. کار دیگر مجمع حزب جمهوریخواه این بود که رامنی را به عنوان فردی دوست داشتنی معرفی کند.

او در مورد معنای عشق صحبت کرد و لشگری از سخنرانان در باب دلرحمی و مهربانی او داد سخن دادند. خود او هم به خشکی همیشه اش نبود. نمایندگان حزب هنوز او را زیاد دوست ندارند، اما شاید علاقه شان به او قدری بیشتر شده باشد. البته معلوم نیست این قضیه در مورد حدود ۳۰ میلیون آمریکایی که جلسه مجمع حزب را از تلویزیون دیدند هم صحت داشته باشد. رامنی شاید در خلوت انسان گرم و شوخ طبعی باشد، اما نه کاریزماتیک است و نه الهام بخش. هر چقدر هم که روی چهره او در انظار عمومی کار شود، اینطور نخواهد شد.

در طرف دیگر، دموکرات ها می خواستند نمایندگانشان را سر شور و هیجان بیاورند. آنها بخصوص در شب اول بشدت در مورد عواقب پیروزی رامنی برای زنان و همجنسگرایان هشدار دادند. عبارت "حق انتخاب شریک عشقی" دهها بار از سوی سخنرانان مختلف تکرار شد. بر موضوع تنوع قومی و نژادی تأکید شد و بطور اخص از کسانی که ریشه آمریکای لاتینی دارند، استقبال شد.

اوباما می توانست عملکرد بهتری داشته باشد. او می تواند سخنران فوق العاده ای باشد، اما سخنرانی آن شب، از بهترین سخنرانی هایش نبود. من تنها خبرنگاری نبودم که از واژه "خشک و جدی" استفاده کردم، و یک نفر اصطلاح "خاکستری تر و عبوس تر" را بکار برد. سخنرانی او به نسبت خودش خسته کننده بود و در آن شخصیت چندانی به چشم نمی خورد. اما نوعی اشتیاق و تقلا برای ساختن آمریکایی بهتر در آن حس می شد و سخنران سعی می کرد نشان دهد کنار گذاشتن او انتخاب خطرناکی است. اخیرا یک نویسنده او را به از خود راضی بودن متهم کرده، اما در سخنرانی، در او از این حالت خبری نبود. اگر برخی رای دهندگان مردد و حامیان سابقی که در حمایت دوباره از او اکراه دارند، بعد از مجامع حزبی به این نتیجه برسند که رئیس جمهوری شدن رامنی خطرناک است و اوباما دارد نهایت تلاش خود را می کند، آن وقت همین تصویر "خشک و جدی" هم می تواند موثر باشد.»